Ο Λύκος Δεν Είναι Νεκρός

29. Κληρονομιά

       Ο Σάκης έσπρωξε απαλά το σαγόνι της Ντάλιας και την ανάγκασε να σηκώσει το κεφάλι και να τον κοιτάξει. «Όλοι μας έχουμε εφιάλτες από εκείνη τη νύχτα» είπε ο Σάκης και έφερε απρόθυμα την εικόνα του παραμορφωμένου Μπιλ στο μυαλό του. «Το θέμα είναι ότι βγήκαμε ζωντανοί από εκείνη την αποθήκη, επειδή ο Μπιλ θυσιάστηκε για αυτόν τον σκοπό. Όχι για να περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας βλέποντας εφιάλτες».

       «Πώς είσαι τόσο σίγουρος ότι θυσιάστηκε για εμάς;» ρώτησε η Ντάλια βουρκωμένη. «Πώς ξέρεις ότι αυτό το πλάσμα δεν τον ανάγκασε με το ζόρι να πολεμήσει;».

       Ο Σάκης έμιξε τα φρύδια. «Το ξέρω γιατί κατά βάθος το ξέρεις κι εσύ. Αλλιώς δε θα επέμενες να ονομάζουμε το παιδί μας Βασίλη».

       Η Ντάλια σκέφτηκε ότι αυτό δεν ήταν ακλόνητο επιχείρημα για να στηρίξει την άποψή του ο Σάκης, μα ήταν εν μέρει αλήθεια. Ό,τι κι αν είχε συμβεί, η Ντάλια αγαπούσε τον μικρό της αδερφό. Όταν γεννήθηκε ο γιος της το πρώτο όνομα που ήρθε στο νου της ήταν αυτό του Μπιλ. Εξάλλου, χωρίς εκείνον δε θα ήταν ζωντανή ούτε εκείνη ούτε το παιδί της. 'Η μήπως χωρίς τον Μπιλ δε θα έμπαιναν εξ αρχής σε εκείνη την ακραία κατάσταση;

       Ο Σάκης διέκρινε το σκεπτικό ύφος της Ντάλιας και την ταρακούνησε. «Ντάλια, κανείς δε μας πίστεψε για εκείνη τη νύχτα. Θυμάσαι με πόση δυσπιστία μας κοιτούσε ο κόσμος. Ακόμα κι όταν συνέλαβαν οι δικοί μου τη Φρίντα και είδαν όλα αυτά τα παγανιστικά σύμβολα, όλα αυτά τα αλλόκοτα βιβλία στο σπίτι της, πίστεψαν ότι μας είχε ναρκώσει και με κάποιον τρόπο είχαμε δει όλοι μας ό,τι είχαμε δει. Για τον κόσμο, η Φρίντα δεν ήταν κανονική Μάγισσα, απλώς μία παλαβή γυναίκα. Θυμάσαι ότι ζούσε στο διαμέρισμά της κρυμμένη από τον κόσμο. Κάποιοι γείτονές της δε γνώριζαν καν για την ύπαρξή της. Είχε συνέχεια την πόρτα της κλειστή και δεν άνοιγε ποτέ ηλεκτρικές συσκευές. Ακόμα και νερό αγόραζε απέξω. Ζούσε σαν φάντασμα, με όσο το δυνατόν λιγότερες επαφές. Και όλα αυτά για να μπορεί να δρα ανενόχλητη. Οι συνάδελφοί μου τη θεώρησαν απλώς επικίνδυνη. Αλλά ποτέ δεν πίστεψαν την ιστορία μας. Ήταν τόσο εθελότυφλοι που προτιμούσαν να υποθέσουν ότι είδαμε ένα κοινό όραμα, ότι είχαμε μία ομαδική παραίσθηση, παρά ότι όλα αυτά συνέβησαν στα αλήθεια. Από εκεί και πέρα, τα ξέρεις. Ακόμα με κοιτάνε με μισό μάτι στη δουλειά. Έγινα ο τρελός του τμήματος».

       Η Ντάλια κοίταξε τον άντρα της στα μάτια. «Ακόμα υποστηρίζουν ότι η Φρίντα και οι δίδυμοι σκότωσαν τον Μπιλ;».