The Hunter and His Prey [NL]

Het begin van chaos

Camilla pov

"Hoe durf je! Hoe laat het je eigen familie niet weten dat je ziek bent"

Ik kijk om me heen en zie dat cole en mijn vader en mijn moeder ieders allemaal naar mij kijken met een blik van verraad...

"Cole vertel! Nu "

"Ik en mama wisten het al"

Zodra die woorden mijn oren raakte, was ik woedend maar ook verdrietig dat mijn vader niet koos om het ook aan zijn dochter te vertellen

" jij! Jij zei tegen mij dat het feestje alsnog door moest gaan!"

"Ik wou niet dat je anders deed alleen omdat pap kanker heeft!"

"Nee, nee, nee, jij beslist niet hoe ik moet reageren op dit nieuws"

" jij bent geen broer, je bent alles behalve dat"

Ik word zo boos op de situatie waarin ik werd gezet, dat ik wel weg moest. Anders had ik cole aangevallen, en dat is nu niet het beste met al deze mede weerwolven in het huis.
Dus zal ik nu wat frisselucht nemen om af te koelen als ik de deur achter dicht sla en hard naar buiten ren. Ik ruik het gras, de bloemen en de dieren, ik hoor de wind, het water dat druppelt van de bomen. Ik verander in een seconde in mijn wolf ik ben zwart en groot voor een normale wolf, dat komt omdat ik de alpha dochter ben. Ik ren het bos in, Ik ruik een zoete bloemen geur.

Agh wat ruikt dat lekker..... niets vermoedend ben ik de geur aan het volgen en kom ik uit bij een lege plek In het bos, ik ruik de geur hier heel sterk. Maar ik zag geen bloemen.

En voordat ik het wist, stond er een jongen voor mij. Ik schrik, maar mijn wolf is blij.. waarom vraag ik mijn wolf. En wanneer ik Het antwoord hoor zie ik dat een pistool vast heeft, niet zomaar 1, een pistool gemaakt voor zilveren kogels. A HUNTER.

Ik raak in paniek en ik ren, maar niet ver. Twee bomen verder. Ik verander van vorm. Ik ben weer mens en loop terug naar de plek dat ik mijn mate zag.

" hallo? Hallo"

"Hey meisje, wat doe jij hier alleen!" Hoor ik een oude man vragen.

"Ik was een wandeling aan t maken" zeg ik gehaast,

"Oh Okay, zo laat nog?" Ik word vang van al zijn vragen, en voor dat ik het weet zie ik mijn mate weer.

"Pap, ik zag de hond net deze kant op gaan!"
Ik kijk naar hem, hij is knap, mijn mate.
Hij is lang, gespierd en heeft donkerblond haar en blauwe ogen.

Mijn mate, ik staar hem aan. Hij is me aan het helpen, maar hij is zelf een hunter......

"Okay,zoon. Fijne dag nog he mevrouw!"

"Doeii" zeg ik nel blij en loop snel de andere richting op. Wat is er zonet gebeurt.

——————————————-

Andrew pov

Mijn vader, en ik. Elke avond opzoek naar weerwolven, ik word het meeste meegesleurd hoor. Maar ik blijf nooit tot het moment dat hij een weerwolf ontmoet, dan ga ik meestal naar huis.

Ik en mijn vader zijn opgesplitst zodat we meer land pakken. Ik hoor iets in de verte en ik loop ernaar toe. Voordat ik het weet heb ik een weerwolf voor me neus, en ik word niet aangevallen, de weerwolf heeft een verwarrende gezichtsuitdrukking. Ik stress en pak mijn pistool en richt het op de wolf.

De wolf rent snel weg, gelukkig.....
"Hallo-hallo" hoor ik een meisje roepen in de verte. Ze heeft een t shirt en een korte broek aan. De weerwolf, ik voel me aan getrokken tot haar, ze Is zo knap. Ze lijkt net een model. Ze is volgens mij wel rond mijn leeftijd....

Voordat ik het weet zie ik mijn vader. Hij vraagt wat.

Shitttttttt!!!
Shit! Dit meisje kan niet dood gaan door mij!

Kut kut kut, wat nu?