Sold: To be a slave

Hoofstuk 6

Toen ik de volgende ochtend wakker werd was ik helemaal de weg kwijt. Ik wist niet meer waar ik was en nog belangrijker waarom.

Ik hoorde gekuch en draaide me om. Eenmaal omgedraaid zag ik dat de deur van mijn 'cel' open was en dat ik gewenkt werd.

Toen we met een grote groep mensen (slaven) het kasteel binnen liepen schrok ik van de grote ruimte. Dit was mij gister nog niet zo zeer opgevallen.

We moesten als eerst gaan schoonmaken. Toen dat klaar was moesten we eten brengen naar de meesters en meesteressen. Man wat haat ik die woorden. Nou ja eten het zag eruit als wijn maar als je het in een glas deed wilde je eigenlijk liever niet weten wat het was. Bloed! schreewde een stemmetje in mijn hoofd. Ik moet hier weg. Ik voelde mij niet goed door dit alles maar ik moest door.

We liepen de eetkamer binnen en serveerde de 'wijn'. Net nu we willen vertrekken schraapt Catherine haar keel en we draaien ons gelijk om. 'Mensen jullie hebben de rest van de dag vrij om het kasteel te verkennen zodat jullie ons in het vervolg beter kunnen helpen, dit omdat jullie nieuw zijn van de markt,' zegt ze. Matthew en Shadow keken haar verbaast aan en siste daarna gelijk:' Wat denk je dat je aan het doen bent zus?' 'Ze moeten klusjes doen,' vervolgde Shadow. Chatherine liet haar tanden zien en gromde:' Dit is beter. Nu iedereen weg. Wij moeten dingen bespreken die niet gepast zijn voor sterfelijke oren. Oh, en voor 18.00 uur terug in je cel als je eten wilt.´