Αιχμάλωτοι στην χρυσή γή #JAWBC18

Η καρδιά μου κτυπάει για σένα

Η Έιντζελ γύρισε το κεφάλι και κοίταξε τον Μπαράκ με θυμό.

"Τι ήταν όλο αυτό; Τώρα θα μας συζητάνε όλη στην εταιρία.Και καλά εσύ θα φύγεις,δεν σε νοιάζει,εγώ πως θα τους εξηγήσω όλο αυτό το μπέρδεμα;" του φώναξε με οργισμένη φωνή.

Ο Μπαράκ την κοίταξε μ' ένα μυστηριώδες βλέμμα,τόσο έντονο που έφερε αμηχανία στην Έιντζελ.

"Πρώτον ποιός σου είπε πως θα φύγω χωρίς εσένα;
Και δεύτερον δεν χρωστάς σε κανέναν εξηγήσεις για την προσωπική σου ζωή" της είπε τόσο αυθόρμητα, λες και ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο.

Η Έιντζελ προσπέρασε την πρώτη του δήλωση,αν και μέσα της φούντωνε ο θυμός για την καταπιεστική συμπεριφορά του.

"Είναι εύκολο να το λες εσύ, εγώ όμως δουλεύω εκεί και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να δίνω τροφή για σχόλια.Άσε που ο Μάικλ είναι φίλος μου και σίγουρα θα ζητήσει εξηγήσεις" του είπε με απότομο τρόπο.

Στο άκουσμα του ονόματος του άλλου άντρα το πρόσωπο του Μπαράκ σκλήρυνε, παίρνοντας μια έκφραση δυσφορίας.

"Αυτός ο Μάικλ"ξεκίνησε λέγοντας τ' όνομα του υποτιμητικά, ενώ το βλέμμα του είχε καρφωθεί στο πρόσωπο της
"μόνο φίλος σου είναι;"
Η φωνή του είχε μια χροιά δυσαρέσκειας, που έγινε αμέσως αντιληπτή απ' την Έιντζελ.

"Δεν σε αφορά η προσωπική μου ζωή" του απάντησε με απόλυτο τόνο,ενώ τον κοιτούσε με φλογισμένα μάτια.

Είναι γελασμένος αν νομίζει πως θα γίνω υποχείριο του, σκέφτηκε με θυμό.

Το βλέμμα του σκοτείνιασε, ενώ η μικρή φλέβα στο λαιμό του άρχισε να πάλλεται πιο έντονα.

"Οτι έχει σχέση με σένα,με αφορά, είτε το θέλεις,είτε όχι" της είπε με κόφτη φωνή.

Η Έιντζελ ήταν έτοιμη να του απαντήσει, αλλά τ' αυτοκίνητο σταμάτησε ξαφνικά.

"Κατέβα" της είπε με φωνή απότομη,που έμοιαζε πιο πολύ σαν διαταγή.

Η Έιντζελ μόλις αντίκρισε το κτίριο δίπλα της τον κοίταξε με απορία.

"Γιατί ήρθαμε εδώ;" τον ρώτησε με καχυποψία.

Ο Μπαράκ είχε ήδη βγεί απ' το αυτοκίνητο και άνοιγε την πόρτα απ' την μεριά της.

"Εδώ μένω,θα πάμε στο δωμάτιο μου να μιλήσουμε"της είπε με ήρεμη φωνή.

Στο άκουσμα αυτής της φράσης την έπιασε πανικός.
Ένιωσε ευάλωτη κοντά του κι αυτό την τρόμαζε.
Έχουν περάσει σχεδόν τρεις μήνες, γιατί δεν μπορείς να τον βγάλεις απ' το μυαλό σου, μάλωσε τον εαυτό της υπόκωφα,ενώ τον ακολουθούσε στον μεγάλο διάδρομο που οδηγούσε στο δωμάτιο του.
Εκείνος απ' την ώρα που μπήκαν στο ξενοδοχείο,προχωρούσε προς το δωμάτιο δίχως να γυρίσει να την κοιτάξει καθόλου,όμως ένιωθε την παρουσία της,άκουγε τον ήχο απ' τις ψηλοτάκουνες γόβες της πάνω στο πάτωμα.
Γύρισε προς το μέρος της μόνο όταν έφτασε στο δωμάτιο και ξεκλείδωσε την πόρτα με την κάρτα, αφήνοντας την να περάσει πρώτη μέσα.