Αιχμάλωτοι στην χρυσή γή #JAWBC18

Σκληρές αποφάσεις

Η Έιντζελ δεν ήξερε τι ν' απαντήσει στην ερώτηση του Ομέρ.
Είχε περάσει μια εβδομάδα από τότε που την έφερε στο σπίτι του.
Τώρα που έβλεπε τα πράγματα πιο ψύχραιμα δεν ήξερε τι να του πει.

"Λοιπόν θα μου απαντήσεις; Τι νιώθεις για τον Μπαράκ;"

Η κοπέλα τον κοίταξε στα μάτια μ' ένα βλέμμα θλίψης.

"Ομέρ αυτά που μου είπες δεν δικαιολογούν αυτό που μου έκανε. Με ρωτάς αν τον αγαπώ ακόμα; Ναι τον αγαπώ, βλέπεις η καρδιά δεν έχει διακόπτη να τον γυρίσεις στο off,αλλά δεν μπορώ να τον συγχωρήσω" του είπε με σταθερή φωνή.

"Δηλαδή επιμένεις θα γυρίσεις στην Αμερική;" την ρώτησε απογοητευμένος.

"Ναι,θα φύγω αύριο μαζί με την Αμάντα" του είπε αποφασιστικά.

Η μικρή κοπέλα βγήκε απ' το υπνοδωμάτιο.

(επειδή Αμάντα ακούτε και Αμάντα δεν βλέπατε)

"Άκουσα τ' όνομα μου;" ρώτησε με αθώο ύφος.

Η Αμάντα είχε επιστρέψει κοντά στην Έιντζελ πρίν από πέντε μέρες.
Όταν την βρήκε ο Ομέρ ήταν ένα ψυχικό ράκος.
Τις πρώτες δυο μέρες δεν είχε σταματήσει να κλαίει καθώς διηγούνταν στην Έιντζελ τι είχε περάσει.
Η καρδιά της Έιντζελ είχε γίνει κομμάτια την ώρα που άκουγε την βαρβαρότητα με την οποία είχαν φερθεί στο άτυχο κορμί και την ψυχή της κοπέλας.
Σιγά σιγά τα πράγματα καλυτέρεψαν.
Η Έιντζελ με αγάπη και υπομονή προσπάθησε να συνεφέρει το νεαρό κορίτσι.
Αν και ήταν σίγουρη οτι κάποια στιγμή τα σημάδια της κακοποίησης θα έφευγαν απ' το κορμί της,αλλά θα υπήρχαν ανεξίτηλα στην ψυχή της κοπέλας.

"Λοιπόν τι λέγατε για μένα;" ξανά ρώτησε με την γνωστή πια επιμονή της.

"Έλεγα στον Ομέρ οτι έχω τακτοποιήσει τα χαρτιά μας.
Αύριο επιστρέφουμε στην πατρίδα" της είπε η Έιντζελ προσπαθώντας να χρωματίσει εύθυμα την φωνή της.

Μια προσπάθεια όμως που δεν ήταν πετυχημένη αφού η νεαρή κοπέλα την κοιτούσε γεμάτη δισταγμό.

"Είσαι σίγουρη γι' αυτή σου την απόφαση;"

Η Έιντζελ χαμήλωσε τα μάτια για να μην φανεί μια σκιά πόνου που υπήρχε μέσα τους.
Έπρεπε να δείχνει δυνατή,η ιστορία με τον Μπαράκ είχε πια τελειώσει.
Η κοπελα είχε μαζέψει με πολύ κόπο τα κομμάτια της,το μόνο που έμενε τώρα ήταν να τον βγάλει κι από την καρδιά της.
Πράγμα δύσκολο, ήταν όμως σίγουρη οτι η απόσταση θα την βοηθούσε.
Σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε αποφασιστικά την Αμάντα.

"Ναι,είμαι σίγουρη" της είπε με σταθερή φωνή.

Ο Ομέρ δεν έκανε καμία προσπάθεια να την μεταπείσει, ήξερε πως ήταν άδικος κόπος.
Ο μόνος που θα μπορούσε να της αλλάξει γνώμη ήταν ο Μπαράκ.
Αλλά δεν ήξερε αν θα δεχόταν να το κάνει.
Μια εβδομάδα τώρα είχε γίνει σκιά του εαυτού του.
Δεν έτρωγε,δεν κοιμόταν.
Ο Ομέρ τρόμαξε να τον αναγνωρίσει την τελευταία φορά που τον είχε δει πρίν από δυο μέρες.
Αυτό το ψυχικό κουρέλι δεν ήταν ο γιός του.
Προσπάθησε να τον συνεφέρει, τον παρότρυνε να την βρεί και να της μιλήσει, να της ζητήσει να τον συγχωρέσει,αλλά αυτός δεν άκουγε.
Αυτοτιμωρούσε τον εαυτό του και δεν δεχόταν κουβέντα.

Ο Ομέρ δεν άντεχε αυτό το τέλος.
Έπρεπε να τον βρεί μια ακόμα φορά και να τον μεταπείσει.
Τώρα που είχε παραδεχτεί και η Έιντζελ ότι τον αγαπάει ακόμα ίσως αν μιλούσαν κατάφερναν να σβήσουν τα λάθη του παρελθόντος.
Ίσως...μια μικρή αχτίδα ελπίδας που ο Ομέρ ήταν αποφασισμένος μην την αφήσει να πάει χαμένη.

******************************

"Σου λέω φεύγει αύριο,γυρίζει στην Αμερική, καταλαβαίνεις;"

Η φωνή του Ομέρ ακουγόταν θυμωμένη, γεμάτη ένταση.
Είχε απελπιστεί απ' την ξεροκεφαλιά του γιού του.

"Καλά θα κάνει, να φτιάξει την ζωή της,να βρεί κάτι καλύτερο από εμένα. Εγώ δεν της αξίζω πλεον" η τελευταία του φράση βγήκε γεμάτη θλίψη απ' το στόμα του.

Ο πατέρας του σήκωσε τα μάτια στον ουρανό.
Μια έκφραση αγανάκτησης είχε χαραχθεί στο πρόσωπο του.

"Δεν σε καταλαβαίνω, αφού την αγαπάς. Βρες την και απόδειξε της οτι δεν είσαι αυτό το κτήνος που της συμπεριφέρθηκε τόσο άσχημα την τελευταία φορά."

Το πρόσωπο του Μπαράκ είχε σκοτεινιάσει.
Τα μάτια του είχαν χάσει την λάμψη τους.

"Γι' αυτήν πάντα θα είμαι αυτό το κτήνος."του είπε με σπασμένη φωνή, ενώ απομακρυνόταν απ' τον πατέρα του.

" Σ' αγαπάει ακόμα "του φώναξε ο Ομέρ,αλλά δεν ήταν καθόλου σίγουρος αν ο Μπαράκ το είχε ακούσει.

" Όλα τελείωσαν"μονολόγησε με φωνή γεμάτη απόγνωση.