Αιχμάλωτοι στην χρυσή γή #JAWBC18

Λόγια αγάπης

Τα μάτια του είχαν καρφωθεί μες στα δικά της την στιγμή που την πλησίαζε.
Η Έιντζελ ένιωθε τα πόδια της να τρέμουν.

"Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω"της είπε με την τραχιά φωνή του.

Αυτήν την φωνή που της είχε τόσο λείψει, αν και δεν θα το παραδεχόταν ποτέ.

" Κι εγώ χαίρομαι "του είπε με τυπικό τρόπο.

"Είσαι καλύτερα;" την ρώτησε με έντονο ενδιαφέρον.

"Ναι είμαι,σ' ευχαριστώ για το ενδιαφέρον" του απάντησε ευγενικά.

"Ευτυχώς, με φόβισες εκεί μέσα" της είπε ενώ την κοιτούσε έντονα.

"Γιατί Μπαράκ,γιατί σε φόβισα;
Εμείς οι δύο δεν έχουμε τίποτα μεταξύ μας πλέον."

Για κάποιο λόγο που δεν ήθελε να παραδεχτεί πονούσε μέσα της όταν του έλεγε αυτά τα λόγια.

Ο Μπαράκ την πλησίασε ακόμα πιο κοντά.
Το σώμα του ήταν σε απόσταση εκατοστών απ' το δικό της.
Μπορούσε να μυρίσει το άρωμα του και αυτό την ζάλιζε,της ξυπνούσε έντονες αναμνήσεις μες στο μυαλό της.
Ένιωθε την ανάσα του να της χαϊδεύει το μάγουλο.

"Τίποτα δεν έχει τελειώσει ανάμεσα μας" της ψιθύρισε με μπάσα φωνή γεμάτη πάθος.

Η Έιντζελ έκανε ένα βήμα πίσω προσπαθώντας να διαμαρτυρηθεί, αλλά το χέρι του πρόλαβε και τυλίχτηκε γύρω απ' την μέση της,κολλώντας το σώμα της πάνω του.

"Μου έλειψες" της είπε πολύ κοντά στο πρόσωπο της.

Τα μάτια του είχαν πάρει ένα βαθύ γαλανό χρώμα,ίδιο με του μανιασμένου ωκεανού.
Ένιωσε το βλέμμα του να την εξερευνεί ολόκληρη.
Η ματιά του τόσο διεισδυτική, λες και προσπαθούσε να φτάσει μέχρι την ψυχή της.

Η Έιντζελ ένιωσε τα γόνατα της να λυγίζουν, το σώμα της ήταν έτοιμο να την προδώσει ξανά.
Όταν ξαφνικά το κορμί του απομακρύνθηκε απ' το δικό της.
Το χέρι του άφησε την μέση της και σηκώθηκε σε μια χειραψία χαιρετισμού.

"Θα τα πούμε αύριο δεσποινίς Μίλλερ" της είπε με νόημα, πρίν γυρίσει το σώμα του προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Η κοπέλα ακολούθησε το βλέμμα του καθώς προχωρούσε προς τ' αμάξι του.
Η ματιά του ήταν καρφωμένη στον άντρα που στεκόταν στην είσοδο της εταιρίας.
Κι αυτός δεν ήταν άλλος απ' τον Μάικλ.
Την είχε σώσει για ακόμα μια φορά.

             **************

Την στιγμή που λιποθύμησε η Έιντζελ ένιωσε να χάνει την γή κάτω απ' τα πόδια του.
Δεν είχε συνέρθει ακόμα απ' το αρχικό σοκ που την ξανά είδε έτσι ξαφνικά μπροστά του.
Και τώρα την κρατούσε στην αγκαλιά του και η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελλή.
Του ήταν πολύ δύσκολο να κρύψει την ανησυχία του,να κρύψει την αγάπη του απ' τους άλλους.
Όσο κι αν προσπαθούσε να δείχνει ψύχραιμος, το πρόσωπο του πρόδιδε τα συναισθήματα.
Αγάπη,ανησυχία,λαχτάρα και...
τι ήταν αυτό που έδινε σουβλίες
στην καρδιά του,όταν είδε αυτόν τον αντρα,τον Μάικλ,να την παίρνει απ' τα χέρια του και να την ξαπλώνει στον καναπέ, ενώ τα χέρια του χάιδευαν το πρόσωπο της.
Ζήλια, ναι ζήλευε που αυτός ο άγνωστος ακουμπούσε την δική του γυναίκα.
Ήταν έτοιμος να τον σπάσει το ξύλο, αλλά συγκρατήθηκε.
Έσφιγγε τις γροθιές του με δύναμη δίπλα απ' τα πλευρά του.
Δεν άντεχε το θέαμα και είχε και τον οικονομικό διευθυντή της Union Oil να του ζητάει να συνεχίσουν την σύσκεψη.
Ποιά σύσκεψη;
Το μυαλό του αδυνατούσε να συγκεντρωθεί στην δουλειά αυτήν την στιγμή.
Το μόνο που σκεφτόταν ήταν να ορμήσει και να την πάρει απ' τα χέρια αυτού του Μάικλ που την άγγιζε και την κοιτούσε μ' έρωτα.
Ναι,είχε καταλάβει ότι το ενδιαφέρον του δεν ήταν φιλικό, γιατί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο την κοιτάει και ο ίδιος.
Με πρόφαση την λιποθυμία της Έιντζελ, προγραμμάτισε την σύσκεψη για την επόμενη μέρα και βγήκε απ' την αίθουσα.
Φοβόταν τον εαυτό του,δεν ήξερε για πόσο ακόμα θα μπορούσε να ελέγξει τα συναισθήματα του.
Η μόνη σκέψη που στριφογύριζε στο μυαλό του ήταν οτι αυτή η γυναίκα ήταν δική του.