Het leven van mij

8

'Wat zijn je hobby's?'
Ik probeer een gesprek te beginnen. We zitten al een uur op de steen bij de waterval. Het hert is inmiddels weggelopen. We hebben in al die tijd nog niets tegen elkaar gezegd. In het begin was het wel prima, maar het begint nu toch wat ongemakkelijk te worden.
Hij glimlacht en kijkt me aan. 'Ik hou ervan bij mijn vrienden te zijn.'
'Welke vrienden?'
Hij negeert me, waarom kan hij niet eens duidelijk ergens antwoord op geven. 'Waarom heb je me eigenlijk nog niet teruggestuurd?'
'Je gaat niet meer terug.'
Ik kijk hem met ogen zo groot als schotels aan.
'Je hoort hier Estela, ik denk dat je er klaar voor bent.'
Hij haalt diep adem en er klinkt een luid, helder geluid. Hij fluit twee lange tonen.
Even later komt er een prachtig zwart paard aandraven. Hij heeft lange golvende manen en hij hinnikt luid. Legolas glimlacht. Hij zegt iets in een onverstaanbare taal. Het paard stopt vlak voor hem. Dan pas besef ik hoe groot hij is. Zeker twee meter.
Legolas legt voorzichtig zijn hand op de neus van het paard, waarop het paard zachtjes briest. Hij sluit zijn ogen en begint tegen het paard te praten in die vreemde taal. Plotseling gooit het paard zijn hoofd in de lucht en hinnikt uitdagend.
Legolas kijkt me geheimzinnig aan. 'Kom, we gaan naar huis.'