Het leven van mij

2

Hoe heet het orgaan dat voedingstoffen controleert op giftige stoffen?

Wat was het ook alweer? Ik heb het nog zien staan. Eehhmmm... Volgens mij was het de lever. Snel invullen. Klaar. Hèhè. WEEKEEEENNNNDDD!!!!!

De toets viel nog mee. Weer een zorg minder. Ik sta nu op het busstation te wachten op de bus. Vast weer vertraging. Nou ja, kan ik weer even op mijn mobiel. 221 berichten. Lekker rustig vandaag.
De bus komt eraan, ik sta achterin de rij. Dat wordt dus een staplek. Het zit weer eens lekker tegen. Ik begin te denken aan de droom van deze nacht. Het voelde niet als een normale droom. Het voelde alsof ik er echt was. Wie zou die enge man kunnen zijn? Wat had ik fout gedaan? Ik zal er wel nooit achter komen. Wel jammer.

Ik lig in bed. Ik ben moe, het was een lange dag vandaag. Ik sluit mijn ogen en val in slaap.

Ik kijk om me heen. Ik sta in een donker bos. Wacht eens even, dit is precies hetzelfde bos als gisteren. Ik ben weer precies waar ik de vorige nacht ook begon. Ik besluit slim te zijn en de andere kant op te lopen, zodat ik hopelijk die man niet weer tegenkom. Ik ben erg op mijn hoede en loop zo stil mogelijk. Na een uur lopen sta ik even stil. Gisteren werd ik rond dit tijdstip neer geschoten. Vandaag houd ik het dus wat langer vol. Ik loop weer behoedzaam verder. Na nog een half uur stap ik perongeluk op een takje. Het knapt. Meteen hoor ik weer geritsel achter mij. Ik kijk om, maar natuurlijk zie ik niets. Geritsel voor mij. Ik kijk... Niets. Een zachte 'plof' achter mij. Ik draai vliegensvlug om en ja hoor. Daar staat hij weer. Ik zie nu onder zijn capuchon lange blonde lokken weg komen. Zou het misschien een vrouw zijn? Er klinkt een koude stem: "Natuur gaat haar eigen weg, volg en je zal je bestemming bereiken."
Oké... één ding is zeker. Het is dus geen vrouw. Hij richt de pijl en boog naar me. Net als ik wil vragen wat ik fout heb gedaan klinkt zijn stem weer: "Natuur gaat haar eigen weg, volg en je zal je bestemming bereiken." De pees wordt los gelaten. De pijl vliegt op me af, maar dit keer is er geen wekker om me wakker te maken. De pijl doorboort mijn hart. Het doet pijn. Het doet heel erg pijn. Maar in een droom kan je toch geen pijn hebben? Ik kijk van de man naar de pijl en weer naar de man. "Maak wijze keuzes." Met die woorden draait hij zich om en loopt weg. Ik zak door mijn knieën. De tranen stromen inmiddels over mijn wangen. Ik begrijp er niets meer van.

Ik word wakker. De pijn is weg, maar ik lig te zweten en de tranen zitten nog op mijn wangen. Ik kom uit bed en loop naar de badkamer. Eerst maar eens een bad.