YARIŞÇI

11.bölüm

Gözlerime hücum eden güneş ışıklarıyla gözlerimi araladım.Saçlarımı düzeltmek için ellerimi saçlarıma götürdüğümde elim bir duvara çarptı.Bir saniye benim yatağımın yakınında duvar yok ki.Şaşkınlıkla gözlerimi açtığımda uyuyan bir Zayn Malik ile burun buruna geldim.Zayn Malik mi?,onun benim odamda ne işi var?.Hızla çığlık attığımda Zayn korkuyla zıpladı ve yataktan düştü.Ben nefes nefese kalmışken Zayn kafasını ovarak yerden doğruldu.Bu haliyle oldukça şirin ve çekici görünüyordu.Kafasını ovarken bir yandan da sızlanıyordu.

"Alex sabah sabah kulağımın dibinde neden bağırıyorsun?"

Bu saçma sorusuna cevap vermeden hışımla bağırdım.

"Senin benim yatağımda ne işin var?"

 Hafif kaşlarını çatarak konuşmaya başladığında şirin suratına odaklandım.

"Sen ne saçmalıyorsun,burası benim odam.".

Bakışlarımı Zayn'in üzerinden çekip etrafa göz attığımda burasının benim odam olmadığını anlamam uzun sürmedi.Dün olanlar hızla gözümde canlandı.O sırada abimi hiç aramadığım aklıma geldi.Abim şimdi ne kadar çok endişelenmiştir.Hızla yataktan kalkıp telefonuma uzandım.Abim kimbilir ne kadar aramış ne kadar mesaj atmıştır.Zaten aramız bozuktu iyice kızıcak bana.Telefonumu açtığımda abimin bana çok kızmaması için tanrıya dua ediyordum.Ekrana baktığımda abimin hiç mesaj atmadığını hatta bir kere bile aramadığını gördüm.Ne yani hiç mi endişelenmemişti.Şimdiye kadar beni yüzlerce kez araması

"neredesin prenses"

diye mesaj atması gerekmiyor muydu.Zayn moralimin bozulduğunu anlamış olcak ki yanıma geldi.Tam karşımda durarak yumuşak bir ses tonuyla konuştu.

"Bişey mi oldu?"

 O sırada gözlerimden bir damla yaş telefonun ekranına damladı.Eğdiğim başımı çenemden yumuşak bir şekilde kavrayıp ona bakmamı sağladı.Gözlerim Zayn'in muhteşem ela  gözleriyle buluşurken Zayn'in melodik sesi kulaklarıma doldu.

"Ağlama.Lütfen."

 Dolu gözlerle ona bakarken bir anda beni kolları arasına aldı ve sıkıca sarıldı.Neden bilmiyorum ama onun kollarında kendimi güvende hissediyorum.Hayır buna alışmamam gerek.Bundan mutluluk değil nefret duymalıyım.Zayn'den uzak durmalıyım.Abime yaptıkları gözümün önünde canlandığında herşey kafamda canlanmaya başladı.Abimin kazası,Abimle tartışmamız,yaptığımız kaza,yaralanmam... hepsi Zayn'in suçuydu.O benim düşmanımdı ve ben hala onun kolları arasındaydım. Nefesimi dışarı bırakıp ellerimi göğsüne yerleştirip onu itekledim.

"Dokunma bana!"

 Afallamış bir şekilde bana bakarken göz yaşlarımı elimin tersiyle sildim.

"Bunların hepsi senin yüzünden!"

Kaşlarını çatıp benim gibi bağırdı.

"Ne?"

Yataktan kalktım.

"Senin yüzünden işte aptal!Abimin kazası, benim seni yerlebir etmek için yarışlara girmen, abimle kavgamız ve daha birçoğu!'

O da yataktan kalktı.

"Sana o kazanın benim yüzümden olmadığını söyledim!"

 Elimi saçlarıma geçirip geriye attım ve alayla güldüm.

"Ah öyle mi?Ama ben buna inanmıyorum, çünkü tüm herşeyin sebebi sensin!"

Kafasını iki yana salladı.