YARIŞÇI

6.bölüm

 Sabah erkenden uyandım.Kıyafet olarak siyah bir kombin yapıp sessizce abimin odasına girdim.Abimi çok üzmüştüm.Kendimi çok kötü hissediyorum.Abim bana zor zamanlarımda hep destek olmuştu ama ben ilk zorlukta ona karşı gelmiştim.Ben nasıl bir insanım.Tek ailem olan abimi de kaybetmek istemiyorum.Abim uyuyordu.Sessizce yanağına küçük bir buse kondurup aşağıya indim.Arabama atlayıp gaza yüklendim.Yarış alanına erken geldiğimi fark ettim.Daha kimseler yoktu.Arabama atlayıp yarış pistinde tur atmaya başladım.Bir süre arabamla tur attıktan sonra arabamdan indim.Etrafa baktığımda kimsecikler yoktu.Yarış pistinin yukarısında bir tepe vardı.O tepeye doğru ilerlemeye başladım.Tepeye çıkıp en uca oturdum.Buradan şehrin neredeyse tamamı görünüyordu.Yarış alanı da tamamen görünüyordu.Burası insanı çok rahatlatıyor.Aklıma abim yüzümdeki gülümseme silindi.Kendimi nasıl affettireceğim.Ona çok kötü davrandım.Telefonuma abim aramıştır umuduyla baktığımda abimin aramadığını gördüm.Keşke o lafları hiç söylemeseydim.Kendimi çok kötü hissediyorum.Sanki hareket edecek halim yok gibi.Yarış alanına göz gezdirdiğimde insanların gelmeye başladığını fark ettim.Arkamdan çıtırtı sesleri gelmesiyle hızla arkama döndüm.Karşımda Zayn’i görünce şaşırdım.Buraya neden gelmişti?Ben konuşamadan Zayn sakin bir ses tonuyla konuşmaya başlamıştı.

“Burada ne arıyorsun?”

Hiçbir şey söylemeden omuz silkip manzarayı izlemeye devam ettim.Zayn yanıma oturup bakışlarını üzerimde gezdirince gözlerime biriken yaşları geri yollayıp ona baktım.

"Sen neden geldin?"

Yerden aldığı ince sopayla toprak zemine çizgiler çizerken sorumu yanıtlamak yerine bana başka bir soru sordu.

"Moralin mi bozuk?"

 Yerden bir yaprak alıp oynamaya başladım.

"Nereden anladın?"

Güldüğünde ona baktım.

"Çünkü ben de moralim bozuk olduğunda buraya gelirim.Manzarayı izlerim."

İçimde daha fazla tutamadığım göz yaşlarımdan bir damla elimdeki yaprağa damladığında ağzımdan kaçan küçük hıçkırığa engel olamadım.Zayn yüzümü ona  çevirip baş parmağıyla göz yaşımı sildi.

"Hey, ağlama.Lütfen."

 Başımı salladığımda güven verici bir şekilde gülümsedi.

"Anlatmak ister misin?"

Hiçbir şey demeden başımı omzuna yaslayıp gözlerimi kapattım.

"Ben iğrenç bir insanım.Hayattaki tek ailem olan abimi üzecek kadar iğrenç bir insanım."

 Derin bir nefes alıp göz yaşlarımı sildim ve hızla ayağa kalktım.

"Gitmek istiyorum.Gerçekten herşeyi kısa bir süre unutup gitmek istiyorum.Kafa dinlemek istiyorum.Sadece bunu istiyorum."

Zayn oturduğu yerden kalkıp bana yaklaştığında kollarımı beline sarıp başımı göğsüne yasladım.Ellerini belimde hissettiğimde gözlerimi  kapattım.Yükselen telefon sesi ile Zayn bedenini benden ayırdı.Cebinden çıkardığı telefonu açtı ve konuşmaya başladı.Bir süre konuştuktan sonra hızla aşağıya yani yarış alanına doğru ilerlemeye başladı.Bende peşinden ilerlemeye başladım.Zayn hızlıca garaja girdiğinde bende sessizce onu takip ediyordum.Yeşil gözleri kıvırcık saçları olan yakışıklı bir çocuk Zayn’i bekliyordu.Zayn kıvırcık saçlı çocuğa sarıldı.Zayn konuşmaya başladı.

“Naber Harry?”

Demek adı Harry miş.Harry devam etti.

“Ben iyiyimde adamım yanındaki esmer bomba kimdi?”