YARIŞÇI

8.bölüm

ÖNEMLİ!!

Arkadaşlar sizlere önemli bir şey söylemek istiyorum.Ben bu hikayeyi@irembatmaz16 ile beraber yazıyorum.bölümleri kurguları tartışıyoruz yazıyoruz falan.Yani ortak yazıyor gibi bişeyiz.Dış bağlantılarda (kapağın hemen altında dış bağlantı yazan yer) iremin linkini attım.Yani söylemek istediğim şey bana ne kadar iltifat ediyor,beğenilerinizi dile getiriyorsanız irem'e de aynısını yapın.Umarım anlatabilmişimdir.

.

Katy Perry - Dark Horse ile okuyun.

Gözlerimi keskin bir baş ağrısıyla araladım ama tam olarak net göremiyordum.Gözlerimi ovalayıp kıpırdandım ama Alex hala kucağımdaydı ve kafasını omzuma yaslamıştı.Omzuna dokunup seslendim."Alex?" Ses vermeyince panikledim ve onu biraz daha sarstım.

"Alex ses ver!"

Alex hiçbir tepki vermeyince arabanın kapısını açıp Alex'in kucağımdan indirdim ve arabadan indim.Onu kucağıma alıp arabadan çıkardım ve toprak zemine yatırdım.Parmaklarımı patlayan kaşında gezdirdikten sonra eğilip nefes alış verişini dinledim.

"Alex!Uyansana!"

Alex o kadar fazla seslenmeme rağmen hiçbir tepki vermeyince onu panikle tekrar kucakladım ve ormandan çıkış yolu aramaya başladım.Geldiğimiz yönden hatırladığım kadarıyla geri dönmeye başladım ama ormanın derinliklerine daha fazla giriyordum.Alex kucağımda kıpırdanınca olduğum yerde durdum.Gözlerini aralayıp dudaklarını yaladı mırıldandı.

"Zayn."

Adımlarımı hızlandırdım

"Buradayım."

Kollarını boynuma dolayıp kafasını omzumla boynum arasına koydu.Kısa süre sonra fısıltı gibi çıkan sesini duydum.

"Dur.Midem bulanıyor dur."

Onu dikkatle yere indirdiğimde ağacın dibine oturdu.Tam karşına eğilip gözlerimi gözleriyle buluşturdum.

"Sana yarışmayalım dedim.Bunu tahmin ediyordum.Bunu yapabileceğini tahmin ediyordum.Bu yüzden seninle yarışmak istemedim, seni tehlikeye atmak istemedim."

Alex elini başını götürüp gözlerini kapattı.

"Başım çatlıyor."

Çenesinden tutup başını kaldırdım

."Kaşın, kötü olmuş."

Korku dolu bakışlarını ormanda gezdirdikten sonra gözlerimde durdu.

"Nasıl kurtulucaz buradan?"

Sesindeki endişe korktuğunu belli ediyordu.Ayağa kalkıp cebimde telefonumu aradım ama bulamadım.

"Sikeyim!Telefon yok."

Ağaca tutunarak ayağa kalktı.Dengesini kaybettiğinde düşmemesi için destek oldum.

“Ahh lanet olsun ayakta bile duramıyorum.”

Derin bir nefes alıp“Alex kaşındaki yaranın kanaması durmadı, arabaya dönelim,orada ilkyardım çantası vardı.” dedim yarasını incelerken.Alex başıyla beni onayladıktan sonra ayağa kalkmaya çalışıyordu. Gülüp ellerimi ceplerime yerleştirdim.

"Hah, bu halde yürüyebileksin zaten.Başın dönüyor nasıl yürüyeceksin?"

Alex omuz silktikten sonra bana yaklaştı.

“İşte böyle”

Ağır adımlarla yürümeye başladığında başımı salladım

."Çok güzel."