Hayatı zorluklarla geçen hasta bir kız...
Yıllar önce onu görüp aşık olan bir adam...
********
Uzun bir süre psikolojik destek gören Hazal, mesleği olan avukatlığa geri döner. İşine geri döndükten sonra masasının üstünde çok gizemli bir davayla karş...
Mırıldandığım şarkı sizi çok etkilemese de benim, en çok duygu yüklediğim şarkılardan biri. Kendimle o kadar çok bağdaşıyor ki dinledikçe huzur buluyordum.
Kaç saattir yürüdüğümü bilmiyordum ama fırtına altında yürümek, gökyüzünü izlemek bana enerji veriyordu.
Hele üç sene boyunca hapis kaldıysanız...
İnsanlar yemekle enerji alırken ben, özgür olunca enerji alıyordum. Şu an dediklerimi anlamıyor olabilirsiniz ama emin olun o derin kuyudan çıkmak hiç kolay değildi.
Ben kim miyim?
Benim adım Hazal TAŞKIN. Hayatı zorluklarla mücadele etmekle geçmiş ve en sonunda da bunlara karşı koyamayıp delirmiş bir kız. Hayallerime tam ulaşmışken ailemden dediğim insanlardan yediğim darbeler, benim üç yılıma mâl oldu. O üç yıl boyunca Allah'ın her günü birçok olaya maruz kaldım. Sinir krizi geçiren insanlar, benim gibi şiddet gören kişiler, başka sebeplerden dolayı delirenler ve daha niceleri...
3 YIL ÖNCE...
Hayatımın en mutlu günü. Hala hayallerimi gerçekleştirdiğime inanamıyorum. Aynada kendime bakarken yanıma Merve yaklaştı.
"Çok güzel oldun. Bu elbiseyi almakla çok iyi bir karar vermişim." Sözlerini söylerken elleriyle omzuna vurmayı da ihmal etmiyordu. Bense onun bu haline sadece gülmekle yetinmiştim. Aslında haklıydı. Üstümdeki elbiseyi Merve beğenmişti çünkü ben bu elbiseyi üstümde taşıyacak kadar güvenim yoktu. Merve her zaman ne konuda olursa olsun beni hep desteklemiştir. Kız kardeşim diyebilecek kadar değer veriyorum.
Aynada son kez kendime baktıktan sonra gülümsedim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Hadi çıkalım." Söylediğim cümle ağzımdan o kadar coşkulu çıkmıştı ki Merve bu halime kahkaha atmıştı. " Tamam deli kız, çıkalım."
Evden çıktıktan sonra Merve'nin çoktan çağırmış olduğu taksiye bindik. Heyecanlıydım. İlk defa okul mezuniyetine katılıyordum, ilk defa kep atacaktım. Bunları yapacağımı düşünmek bile kalp krizi geçirmeme sebep oluyordu. Ailem hiçbir zaman okumamı istemedi. Bu yüzden hiçbir mezuniyetime katılamadım. Maziyi hatırlayınca içimde küçük bir burukluk oluştu. Her açıdan gençliğim çok çileliydi. Okumamam için yapılan türlü işkenceler, zengin kocayla evlenmem için yapılan nasihatler, erken yaşta yaşlı adamlarla evlendirme çabaları vb. Ailem bu işkencelere dayanmamı düşünmemişlerdi. Aksi takdirde sağ çıkamayabilirdim. Benim her zaman hedeflerim ve hayallerim vardı. Zor da olsa Allah'ıma çok şükür teker teker hepsini gerçekleştirebiliyordum.
