29

2.8K 239 0
                                    

Εκείνη

Περίμενα.

Και περίμενα.

Και περίμενα για λεπτά τα οποία λεπτά έγιναν μια ολόκληρη ώρα. Ήξερα, από το προηγούμενο βράδυ κιόλας, ότι ο Alex δε θα με ήθελε δίπλα του όσο θα μιλούσε με τον πατέρα του. Σαφέστατα τον πίστεψα όταν μου είπε ότι θα το σκεφτόταν πριν μου απαντήσει, αλλά κατά βάθος γνώριζα πως θα ήθελε να το κάνει μόνος του. Κατά κάποιον τρόπο μπορούσα να ταυτιστώ μαζί του. Ίσως και γω αν ήμουν στη θέση του να μην ήθελα κάποιον στο πλευρό μου. Αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να το κάνει μόνος και το σεβόμουν.

Όμως η ώρα περνούσε και πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω τον λόγο που αργούσε τόσο. Ήμουν σίγουρη ότι δεν επιθυμούσε απλά να πετάξει τη βόμβα και να φύγει -λογικά θα ήθελε να του εξηγήσει τα πάντα από την αρχή- αλλά πόση ώρα έπρεπε να περάσει ακόμα για να ολοκληρωθεί η συζήτησή τους;

Πήγαινα πάνω κάτω στο σαλόνι περιμένοντας ένα τηλέφωνο ή έστω ένα μήνυμα για να μπορώ να προετοιμάσω τον εαυτό μου, όταν άκουσα την πόρτα να ανοίγει με τα κλειδιά που του είχα δώσει από το προηγούμενο βράδυ και πάγωσα στη θέση μου. Γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος του και ένας φανερά ανακουφισμένος Alex μπήκε μέσα. Μόλις με εντόπισε, ένα μικρό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του. Παρόλα αυτά δεν ήξερα πώς να το ερμηνεύσω.

"Alex;" πλησίασα διστακτικά κοντά του.

"Ήρθα. Άργησα, έτσι;"

Δεν σχολίασα κάτι πάνω σε αυτό, απλώς μπήκα στην αγκαλιά του. Τύλιξε αμέσως τα χέρια του γύρω μου σφίγγοντάς με αρκετά. Ήξερα ότι το είχε ανάγκη. Το είχα και γω.

"Πώς πήγε;"

"Όλα τελείωσαν, μωρό μου."

Σήκωσα προς τα πάνω το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάζω στα μάτια. "Δηλαδή;"

"Δηλαδή έμαθε όλη την αλήθεια."

"Και;"

"Εσύ τι πιστεύεις;"

"Δεν θέλω να μαντέψω, θέλω να μου πεις," είπα ανυπόμονα. "Τι συνέβη;"

"Δε μπόρεσε να το δεχτεί. Δεν μπορούσε να καταλάβει πότε έγιναν όλα αυτά, ακριβώς κάτω από τη μύτη του και εκείνος δεν πήρε χαμπάρι τίποτα. Όπως αντιλαμβάνεσαι, χρειάστηκε ώρα για να το επεξεργαστεί. Γι' αυτό και άργησα."

"Και το αποτέλεσμα όλο αυτού;" ρώτησα, εξίσου ανυπόμονα.

"Το αναμενόμενο. Είμαι εκτός εταιρίας."

Το διπλανό μπαλκόνιWhere stories live. Discover now