Not so shy for a Nerd

~# 1 #~

Καιιι αυτη ειναι ο λογος που δεν είμαι στις μαζορέτες του σχολείου.

Εγω δεν κουνιέμαι χιλιοστό απο τη θεση μου παρα εχω μείνει να την κοιτάω με σηκωμένο το φρύδι.

Σιγα που θα κανω αυτο που θα μου πει αυτη η καρακαξα!

Να κουνήσει αυτη τον ψεύτικο κωλαρακο της.

Δεν μου ειχε απευθυνθεί ποτέ ξανα τον λογο. Ουτε με ειχε κοιτάξει μεχρι τωρα.

Και εγώ δεν σηκώνω και πολλα πολλα.

Γυρίζει και με κοιτάει με το αηδιασμένο της ύφος απο πριν "δεν ακουσες τι σου ειπα, φυτο;;" τα ζωγραφισμενα φρυδια της ειναι σηκωμένα στον ουρανό. "Κανε. Στην. Ακρη." λεει ενω τονίζει την καθε λεξη και το λεει αργα για να το καταλαβω.

"Να κουνήσεις Εσύ τον κωλο σου να πας απο διπλα μου. Εμενα δεν θα με διατάζεις." της λεω με μισοκλειστα ματια ενω πλησιάζω το πρόσωπο της.

Αυτη ειχε μεινει και με κοιτούσε με γουρλωμένα ματια και ανοιχτο στομα.

"Και κλεισ'το στομα σου γιατι στον αερα δεν πετάνε πούτσες." της λεω και φευγω με ενα ειρωνικο χαμογελο ενω κανω ενα υπεροχοτελειο hair flip πετώντας τα μαλλια μου, τα οποια εχω πιασει σε μια ψηλή αλογοουρά αλλα εξακολουθούν να είναι πολυ μακρυά, στην παστωμενη μουρη- *γκχμ*στο ντελικάτο προσωπο της.

Να επισημανθεί οτι στο μπακραουντ ακούγονται πολλα επιφωνήματα οπως "ωωωω" και "damnn" και "burn" αντε και κατι γελάκια.

ΜΠΟΥΜ! Αν δεν ηταν αυτο επική έξοδος δεν ξερω τι ηταν!

Την υπόλοιπη μερα του σχολείου ενιωθα πολλα βλέμματα να με καρφώνουν και ακουγα πολλες παρέες να ψιθυρίζουν και να με κοιτάνε.

Εκανε μπαμ οτι λέγανε για μενα και λογικα σχολιαζανε την τάπα που έριξα στην Λόρεν πριν.

My ego feels proud. Σχολιάστε οσο θελετε! 😁

Οταν σχολασαμε, επιτέλους, την ωρα που έβγαινα απο το κτήριο, ενα χερι με τραβαει απότομα απο το μπράτσο και με γυριζει.

Η Λόρεν με τα τσιράκια της και ολα τα fuckboys του σχολείου. (6 ειναι τα αγορια)

"Ακου να σου πω μικρη οχιά," ξεκινάει ενω τα ματια της πετάνε σπίθες από το θυμό. "Εμενα δεν θα μου ξαναμιλήσεις ετσι! Καταλαβες;! Αλλιως θα σου κανω την ζωη κολλαση. ΦΥΤΟ." λεει τονίζοντας ειρωνικά τη λεξη 'φυτο'.

Γελαω λιγο και μετά σοβαρευω παίρνοντας το πιο μπιτς/δολοφονικό βλέμμα μου. "Νομιζεις θα σε φοβηθώ, ΛΟ-ΡΕΝ;;" λεω με τον ιδιο τροπο που ειπε πριν αυτη, το ονομα της. "Δεν με ξερεις καθολου και δεν ξερεις τι ειμαι ικανή να κανω. Οπότε δεν είμαι εγω αυτη που θα επρεπε να φοβαται." συριζω τις λεξεις και προσπαθω να ακουστώ οσο πιο απειλητική γίνεται και μάλλον το πέτυχα γιατι εκανε ενα βημα πισω.