BUZDAN KALP

Bölüm-15-

Ve sevinç anneme olan saygısı, ne yalan söyleyeyim mutlu olmamı sağlamıştı..

Sevinç annem, bir adım geri çekilip, gülümseyerek baktı Arın'a..

"Gözlerin.. Anneni  andırdı bana evladım.. Kusura bakma.. Şaşkınlığımı gizleyemedim.. Geçin içeri hadi çok beklediniz.."

Bizi içeri davet eden kadına hayretle bakıyordum.. Arın'ın annesini tanıyor muydu? Hatta kim olduğunu söylemeden, anlamıştı Arın'ın da kim olduğunu..

Ben tüm bu olanlardan nasıl saf dışı kalmışım anlayamıyordum..

Arın'a çevirdim bakışlarını.. Yüzünde hüzün vardı.. Annesi aklına gelmişti.. Ve eminim ki bu hüzün onun bugün ki öfkesini körükleyecekti.

"N'aber Sevinç sultan.. Yine yakıyorsun  etrafı"

Damla'nın sesi ile düşüncelerimiz biraz olsun dağılmıştı..

"Deli kız.. O nasıl laf öyle.. Geç içeri hadi.."

Ardından tekrar devam etti konuşmaya..

"Ah oğlum.. Rabb'im sana sabır versin.."

Bu defa sözleri Kuzey'e yönelikti.. Gülümsedik.. Tabi bir adet kızgın Damla'yı umursamadan..

"Amin Sevinç sultan amin.. Ne yaparsın gönül iste sevince katlanıyor insan.."

Gülümsemelerimiz bu kez kahkahaya dönmüştü.. Hep beraber üzerimizdeki kabanları çıkarıp, Sevinç anneye teslim ettik..

Ve Damla'nın homurtularıyla, bildiğim evi hiç yadırgamadan salona geçtik..

Sanki hep buradaydım.. Hiç gitmemiş, hiç dışlanmamıştım bu evden..

Ta ki salonda, ayağa kalkmış bizi bekleyen anne babamı görene kadar..

Olduğum yerde kaldığımda benimle birlikte herkes durmak zorunda kalmıştı.. Arın'ın eli daha sıkı kavramıştı elimi.. Destek vermekti niyeti, biliyorum..

Ben yanındayım, güçlü ol demeye çalışıyordu.. Onu da biliyorum.. Ama içimde kavrulan acıya bir çare bulamayacağını o da biliyordu..

Annemin  gözlerine odaklandım.. O ise Arın'a bakıyordu.. Korkuyla.. Ama korku dolu bakışlarının  arasında sakladığı nefreti hepimiz biliyorduk..

Yutkundum..

Boğazım acıya acıya yutkundum, hemde..

Ardından babama çevirdim bakışlarımı.. Bu kez, kırgınlık yoktu.. Nefret, hiç yoktu.. Daha çok özlem barındırıyordu bakışları lakin benim ona koşacak ne gücüm ne de dermanım kalmıştı..