Breath

~Hoofdstuk 5: papa?~

Ik word wakker. Voor de eerste keer in 3 maanden heb ik kunnen slapen zonder een nachtmerrie. Het is 12 uur, het is fijn om eindelijk eens goed te hebben geslapen.

1 week later

Ik heb deze week veel tijd doorgebracht met Jayden, we zijn erg close geworden. Papa gaat snel achteruit en ik heb iemand nodig die me troost, Jayden dus. Het is al zover gekomen dat papa in een rolstoel zit. Hij probeert zich sterk te houden voor ons, maar diep vanbinnen gaat hij kapot, ik kan het zien in zijn ogen.

Gisteren, toen iedereen, behalve ik, sliep hoorde ik geluid op de gang. Toen ik keek zag ik Meredith naar beneden lopen. Ik dacht dat ze misschien water of zo ging halen, maar iets later hoorde ik een auto vertrekken, toen ik keek zag ik dat Meredith in haar auto wegreed. Nu is het genoeg. Ik moet het mijn vader vertellen. Ik wil hem geen pijn doen, maar dit moet.

Ik ga naar beneden, naar de logeerkamer. Papa slaapt daar nu want hij geraakt de trappen niet meer op. Ik klop zachtjes en even later hoor ik papa.

"Kom binnen" zegt hij zacht. Hij staart door het grote raam naar buiten

"Papa. Ik moet je iets vertellen" zeg ik met een trillende stem

"Wat is er liefje?" Ik slik hoorbaar

"Papa, Me... Meredith... Ze euhmm..." Ik kan het niet

"Stephanie? Zeg het maar" ik kijk naar de grond

"Meredith gaat vreemd zeg ik redelijk stil, bijna niet hoorbaar. Als ik opkijk zie ik aan zijn blik dat hij het heeft gehoord

"W-wat?" Zegt hij mijn tranen in zijn ogen

"Het spijt me papa" zeg ik terwijl de tranen een voor een langs mijn gezicht afstromen.

"Kan je me even alleen laten" zegt hij met pijn in zijn stem

"Ok. Ik kom binnen een uurtje even kijken of je iets nodig hebt. Goed?" Hij knikt lichtjes. Ik loop de kamer uit en ga naar Blaire's kamer. Ik klop op de deur.

"Binnen" hoor ik dan aan de andere kant een stem zeggen

"Blaire. Je moeder ging gisteren in het midden van de nacht weg dus heb ik het mijn vader verteld. Ze kijkt me met tranen in haar ogen aan, maar knikt begrijpelijk

"Hoe kan ze dit doen" ik loop naar haar toe en trek haar in een knuffel

"Het spijt me" zeg ik dan. Allebei zeggen we niets. Na een tijdje sta ik op

"Gaat het?"

"Ja Stephanie. Je mag gaan" zegt ze met een zwak lachje op haar gezicht.

En met die woorden ga ik weg, even terug naar papa.

"Papa, wat ge je nu doen als ik vragen mag?"

"Ik ga mijn advocaat bellen en ik ga mijn testament laten aanpassen. Wat ik met Meredith doe moet ik nog even bedenken, maar zeg alsjeblieft niets tegen Tyson en Angelina. Ze zijn hier te jong voor" ik knik.

"Had ik sowieso niet gedaan"

Ik loop naar mijn kamer en neem mijn gsm. Papa heeft me een nieuwe gekocht, niet omdat mijn vorige kapot was, maar gewoon omdat hij dat wou. Hij heeft me een iPhone X plus gegeven, wit en 128 gigabite.