Tüm hücrelerimle yazıyorum bu satırları. Gözlerimi yağmurladım biraz. Başımı ellerimin arasına sıkıştırıp duvarlara vurmamak için zor duruyorum bu saatlerde. Kendimden nefret ettiğim gecelerden birindeyim. Delirmeme ramak kaldı. Kendimi bu kadar yalnız bırakmak için neden bu kadar çok uğraştım bilmiyorum. Sıradan insanlar gibi olmak varken, her önüme geleni hayatıma alıp neşeme neşe katmak varken sürekli kendimi sigaramla baş başa bırakıyorum. Diğerleri gibi olmak varken bu kadar duvarın üzerime yıkılacağını bilmiyordum. Duvarlarımı sikeyim! Kendimden nefret ediyorum artık. Sığınacak bir tek bir limanım bile yokken dört duvar arasında sıkışıp kalan hıçkırıklarımın yalnızlığımı ört pas edemiyişine kızıyorum. Son 15 dakika da 8 dal sigara içmişim.. Küllüğüm bir hayli dolup taşmış, beynimi yemek üzereyim şu dakikalarda! Yazmak istemiyorum ama içimi dökebileceğim başka birşeyde bulamıyorum. Eş dost arkadaş kim olursa olsun herkese ördüğüm duvarların altında kaldım. Bıktım. Sevemiyorum hiçbir şeyi, güzel bakamıyorum artık hiçbirşeye!
Daha fazla yazamayacağım.
Çünkü biliyorum, intiharın eşiğindeyim.
Bir adım daha atsam boğulur giderim.
YOU ARE READING
Güzel Sevmek
RomanceAşk sözü geçince hepimizin duyguları alt üst olabiliyor. Kimisi aldığı yaraları hatırlıyor, kimisi altında kaldığı enkazı.
