Did You Wait? [JIMIN]

Κεφαλαιο 9ο

Σήμερα η μέρα πέρασε πιο γρήγορα από οτι περιμενα.Νομιζα οτι το σχολειο θα ηταν βασανιστικό....Όχι οτι δεν ήταν....Απλα κράτησε λιγότερη ωρα το βασανιστήριο απο οτι περίμενα.

Δεν είχα μιλήσει πολυ με τον Jimin σημερα...βλεπεις δεν βλέπει το σχολειο μας καθε μερα καινούργιους μαθητες που να είναι....ξες ...εμμ ...κούκλοι.

Η Νικη ηρθε σημερα και ευτηχως που ειναι τόσο αντικοινωνικη αλλιως ενας θεος ξερει τι θα πηγενε και θα έλεγε στον Jimin....

Είμαι έξω από την πόρτα του σπιτιού μου τώρα,γύρισα λιγη ωρα πριν...αλλα οσο και να χτυπάω την πόρτα κανεις δεν μου ανοίγει...

"Μαμα!Εγινε κατι;"φώναξα με την ελπίδα ότι θα μου απαντήσει.Δεν γινετε να λείπει,ρωτησα τους γείτονες μας αμα πηγε πουθενα η μανα μου αλλά μου είπαν ότι δεν την είδαν να βγαίνει έξω.

Τότε αρχισα να ανησυχώ.Οποτε αρχισα να κανω το γυρω του σπιτιού για να βρω ένα ανοιχτό παράθυρο.Για καλη μου τυχη βρηκα ένα παράθυρο που βρισκόταν αρκετά χαμηλά ώστε να μπορέσω να σκαρφαλωσω τουλαχιστον να μπω μεσα στο σπίτι μου με την βοήθεια του!Αφού μπήκα μέσα,πήγα προς το σαλόνι για να βρω την μανα μου...στο πάτωμα.

.................

Έχουν περασει 3 ωρες απο τοτε που βρήκα την μανα μου λυποθισμενη στο πάτωμα,μπόρεσα να φωνάξω το ασθενοφόρο και να ενημερώσω τον μπαμπά μου ο οποίος δεν με αφησε να παω στο νοσοκομείο μαζι της...

Φοβάμαι.Οσο και να μην έχουμε καλές σχέσεις...εξακολουθεί να ειναι η μανα μου με την οποία κάποτε ειχαμε καλύτερες σχέσεις απο τώρα...

Όμως πιστευω οτι θα ειναι καλα.Εννοω,ξερω οτι θα γυρίσει σπίτι και θα αρχίσει να μου φωνάζει για κατι.Αυτήν την στιγμή,θα μπορούσα να αντέξω τις φωνες.

Με αυτά στο μυαλό μου βγηκα εξω στην μικρή μας αυλή και πηγα προς τον Ερμή,τον σκύλο μου.Εκατσα περιπου 2 ωρες μαζι του παίζοντας και χαϊδεύοντας τον.Μετα αποφάσισα να μπω μέσα στο σπίτι.Αφου με πειρε ο μπαμπας μου τηλεφωνω για να με ενημερωσει για την κατασταση της μανας μου,πηγα στο δωματιο μου και τις υπόλοιπες ωρες της περασα κοιτώντας το ταβάνι του δωματίου μου....σκεφτοντας.

Η σκέψη πολλες φορες ειναι βασανιστική,τοσο που καποιες φορες ευχομαι να μην μπορουσα να σκεφτώ...

Ο μπαμπάς μου είπε ότι η μανα μου ειναι καλα αλλα....κατι με εκανε να μην τον πιστευω...ακομα και αν είχα το προεστημα οτι η μανα μου θα ήταν καλα,τα λόγια του πατέρα μου δεν μπορούσα να τα πιστεψω.