Drag me to hell.

Κεφάλαιο 24ο.

Επειδή έχω καιρό να γράψω να ξέρετε οτι αυτό το κεφάλαιο θα μιλάει για την Πέμπτη που θα πήγαινε η Sel για να πάρει τις εξετάσεις. Όσοι θυμάστε κομπλέ😂
Καλή ανάγνωση❤

Περιμένω τον Blake να ετοιμαστεί για να φύγουμε. Απο χθες είμαι στο σπίτι του για να μην χρειαστεί να μετακινηθώ. Έχω πολύ άγχος; Αν βγουν άσχημες οι εξετάσεις και έχω λίγο χρόνο ζωής απο τον καθορισμένο; Αν μου βρουν κάτι άλλο;; Χειρότερο;; Πόσο να αντέξω.

Βλέπω τον Blake να κατεβαίνει τις σκάλες και προσπαθώ να ηρεμήσω. Ας βγει σε καλό όλο αυτό.

"Σελήνη είσαι έτοιμη;"

Η φωνή του έχει αλλάξει. Ακούγεται πιο βαριά και ψυχρή θα έλεγα.

Δεν απαντάω στην ερώτηση του απλά νεύω.

Μπαίνω στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε.

"Μην αγχώνεσαι όλα καλά θα πάνε."

Μου τρίβει τον ώμο και μου φιλάει την παλάμη.

"Πως το ξέρεις;;"

Τον κοιτάω με το πιο μπερδεμένο μου βλέμμα, θέλω να κλάψω.

"Πες το ένστικτο."

"Και αν πάει κάτι λάθος Blake τι θα κάνω;;"

"Πρώτον μην σκέφτεσαι έτσι δεν σου κάνει καλό, δεύτερον αν πάει κάτι λάθος πρέπει να θυμάσαι οτι είμαι δίπλα σου και θα σε βοηθήσω. Θα κάνω τα αδύνατα, δυνατά."

"Αν πεθαίνω θέλω να ξε..-"

"Πάψε Σελήνη."

Βολεύομαι καλύτερα στην θέση μου και κλείνω στιγμιαία τα μάτια μου. Όταν τα ανοίγω πάλι, μπροστά μου εμφανίζεται η κλινική.

Για μια ακόμη φορά το άγχος με έχει καταβάλλει.

Το μόνο καλό είναι οτι ο Blake επιτρέπεται να μπει μέσα στην σύσκεψη με τον γιατρό μου. Είμαι ευγνώμων για αυτό.

"Σελήνη με ακούς;; Πρέπει να κατέβεις."

Κουνάω για λίγο το κεφάλι μου για να επανέλθω στην πραγματικότητα και βλέπω που μου δείχνει την κλειστή πόρτα του αυτοκινήτου.

Πόσο ηλίθια είμαι.

"Εντάξει."

Βγαίνω απο την πόρτα, στέκομαι έξω και με φόβο κοιτάω το μεγάλο κτίριο. Νιώθω ένα χέρι να με τραβάει και πλησιάζουμε. Νομίζω οτι θα χάσω τις αισθήσεις μου.