" MY GHOST BAD BOY "

KABANATA 7

AKI'S POV

"Tumayo ka riyan!... Irita Kong utos sa kanya... Nakakainis naman talaga eh!... Sino bang Hindi maiirita dun!? ... Ugh!..

Tumayo sya at tinitigan ako... Napangiwi ako... Wala ba tong gagawin sa buhay?... Tanong ko sa sarili... Tyaka ko lang naisip na wala na pala syang buhay...

Weird ko na talaga!...

"Umalis ka na... "Sabi ko bago sya tinalikuran, at sinabay sa paglalakad ang aking bike...

Napalingon ako sa kanya ng sinabayan nya ako sa paglalakad...

Tumigil ako at tiningnan sya..

"Ano bang ginagawa mo!... "... Inis Kong sabi...

"I've already told you na ihahatid kita..."..walang emosyon nyang sinabi ang mga kataga...

Ugh!.. Ang kulit talaga! ... Huminga ako ng malalim bago nagsalita... Nakakatamad makipag away sa kanya ngayon.. Siguro bukas pwede na Kong makipag away.... Kaloka!..

"Okay fine!..".. Umirap ako sa kawalan... At sinimulan ng maglakad kasabay sya... Dumaan kami sa tabi ng kalsada....
Alangan naman sa gitna kami ng kalsada maglakad...

Ugh!... Ewan!.. Napabaling ako sa kanya ng marinig ko ang malalalim nyang pagbuntong hininga...May problema ba ito?..

"It's so hard in my situation..".. Litanya nya na nagpataka sakin... 

"May problema ka ba?.."sabi ko habang nakatuon ang atensyon sa harap..

"I have... "..Pinutol nya ang sasabihin.. Kaya napabaling ako sa kanya...

"I lost my memories..."... Napalaki ang aking Mata.. Seryoso ba sya?...Kung sa bagay.. May mga multo naman talagang katulad sa sitwasyon nya...

"It's been a years...hindi ko parin mahanap ang aking katawan...and also my memory...i can't remember it clearly...".....mahabang litanya nya..tinitigan ko sya.. 

Nakakapagtaka naman kung Ganoon...hindi nya matandaan ang kanyang pangalan pati na rin ang kanyang ala ala...

Nakarating kami sa taniman..

"I will fetch you later...or..i will wait you here...".. Napakunot ang aking noo...kanina ko pa iniisip Kong anong aksidente ang nangyare sa kanya o anong buhay ang meron sya noon...

Nakapagtataka na magaling syang magsalita kapag salitang engles ang ginagamit pati na din ang kanyang galawan... Siguro mayaman ang buhay na kinabibilangan nya noong nabubuhay pa sya... Napaisip ako uli... Pwede namang pinag aralan nya kaya natuto sya sa salitang ito diba?.... Nga no?...tiningnan ko sya ulit bago nagsalita... 

"Ganito nalang...pwede ka namang mag ikot ikot rito sa taniman...para hindi ka mainip O kaya mabored...naiintidihan mo ba ko..".. Ayoko namang oras oras syang nakabuntot sa akin... Wala talaga akong matatapos na trabaho kapag ganoon!...

"Of course...but...mas gusto Kong nakatingin lang sa iyo..."..Uminit ang aking pisngi sa kanyang sinabi...Weh?... Seryoso ba sya?!.. Masyado syang direct ha! ... Kumalabog ang aking puso dahil roon...
Nagdalawang isip pa ako sa pagsagot..

"Uhmm...hindi naman pwed-"... Pinutol nya ang aking sasabihin...

"Okay okay!...i get it..."...sabi nya bago tumalikod at umalis...Seryoso Kong tiningnan ang kanyang imaheng Paalis..

Sa lahat ng multong nakasalamuha ko.... Sya lang ang  kakaiba...

Wala pang ilang Segundo ng bumaling sya sa akin habang naglalakad... Hindi ko maintindihan kung bakit kumakabog ang puso ko...