Drag me to hell.

Κεφάλαιο 23ο.

Έχει δίκιο. Αλλά θέλω τόσο να τον βαρέσω.

"Για μια φορά στην ζωή σου Blake σκάσε και ακολούθησέ με, μπορείς να το κάνεις αυτό;;"

Blake's POV.
Οκευ αυτό ήταν κάπως έντονο. Δεν μιλάω για να μην χειροτερέψω την κατάσταση. Απλά την ακολουθώ.

Είναι τόσο πεισματάρα, αλλά την λατρεύω.

Περπατάει ακόμη, ποτέ δεν θυμόμουν οτι είχε τόσο μεγάλο κήπο.

"Που πας ρε Blake, κάτσε εδώ κάτω."

"Που να σε δω εκεί κάτω νόμιζα οτι είχες προχωρήσει."

"Ελπίζω αυτό να μην ήταν κάποιο σχόλιο για το ύψος μου.

Ξεσπάμε σε γέλια.

"Φυσικά και όχι Σελήνη."

Κάθομαι κάτω απο την τεράστια πλατάνια και πλησιάζω κοντά της, αμέσως αυτή με αγκαλιάζει και βολεύεται εκεί.

"Τώρα θα μου πεις τι έχεις ή όχι;"

"Ναι θα σου πω."

Πλησιάζει την τσέπη της και βγάζει τα τσιγάρα της. Όχι πάλι.

"Ξέχνα το Σελήνη, κομμένο αυτό μπροστά μου."

"Ποιο είναι το πρόβλημα σου;;"

"Όπως λες και 'συ σκάσε και λέγε."

"Να.. Πως να στο πω.. Σαν σήμερα πέθανε η μητέρα μου κατάλαβες τώρα;"

"Αμμ, ναι, γιατί δεν μου το έλεγες νωρίτερα ρε χαζό;"

Της φιλάω το κεφάλι και την χαϊδεύω τρυφερά μήπως νιώσει καλύτερα.

"Απλά δεν θα με καταλάβαινες, νιώθω τόσο μόνη γαμώτο, δεν αντέχω άλλο."

Την νιώθω να κλαίει δεν θέλω να την βλέπω έτσι.

"Και γω γιατί είμαι εδώ Sel; Δεν είπαμε ότι θα είμαι εδώ για σένα;; Οτι θα σε βοηθάω και θα τα συζητάμε όλα;;; Δεν θέλω να σε βλέπω έτσι για κανέναν λόγο. Δεν καταλαβαίνεις οτι με κάνεις και μένα χάλια;;;"

"Προσπαθώ αλλά δεν τα καταφέρνω. Δεν είμαι αρκετά καλή για τίποτα."

"Δεν μπορώ να σε ακούω να λες τέτοιες χαζομάρες."

"Τέλος πάντων, θέλω μια χάρη απο σένα."

"Οτι θέλει το μπισκοτάκι μου."

Γελάει. Μου δίνει ζωή επιτέλους.

"Να σήμερα έκανα κάποιες εξετάσεις και την πέμπτη θα είναι έτοιμες να τις πάρω, θα πρέπει να κάνω και μια συζήτηση μαζί του, μπορείς να με συνοδεύσεις;; Σε χρειάζομαι εκεί."

"Δεν έπρεπε καν να με ρωτήσεις κάτι τέτοιο, θα έρθω μαζί σου, πάντα θα είμαι κοντά σου, σαγαπώ γαμώτο δεν καταλαβαίνεις;;"

Μόλις ακούει αυτά τα λόγια σηκώνεται έντρομη και με κοιτάει. Έχει αρχίσει να βρέχει.

"Blake, τι είπες μόλις τώρα;;;"

Τα πρώτα μπουμπουνιτά πέφτουν.

"Πρέπει να πάμε πίσω θα τα πούμε στο σπίτι αυτά."

Παίρνω το χέρι της και αρχίζουμε να τρέχουμε, μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι έχουμε γίνει χάλια και έχουμε γεμίσει με λάσπες. Μπαίνουμε απο την ανοικτή μπαλκονόπορτα και κλειδώνουμε τα πάντα.

Παρατηρώ την Sel και τα μαλλιά της έχουν βραχεί. Είναι τόσο σέξι.

"Λοιπόν αυτό είχε πλάκα."

Λέει και με βγάζει απο τις σκέψεις μου, πηγαίνω κοντά της και βάζω τα χέρια μου στην μέση της.

"Ανώμαλο πλάσμα έλα πάνω να αλλάξουμε."

Γεια σας
Ελπίζω να είστε καλά
Το ξέρω οτι το κεφάλαιο ήταν μικρό αλλά αν το συνεχιζα θα έβγαινε τεράστιο
Ελπίζω να σας άρεσε
Μέχρι το επόμενο φιλάκια λουκουμιααα
-Η 🐢 σας.