GENE CHANGE MAN (Tale)

Ep.8

" ဟင္​ "

လက္​ထဲက တံျမတ္​စည္​းကိုခ်ကာ အနားတိုးသြားၿပီး
အသာ​ေလးတြန္​းၾကည္​့သည္​။ တကယ္​ပဲ ​ပြင္​့​ေန​ေသာ
တခါး​ေၾကာင္​့ အတိုင္​းမသိ​ေပ်ာ္​သြားမိသည္​။

လြတ္​ၿပီ ....
အခုခ်ိန္​အသာ​ေလး ထြက္​သြားလိုက္​ယံုနဲ႔ ခ်ိန္​းဆို​ေသာလူႀကီးလက္​က လြတ္​​ေျမာက္​သြားမည္​။
အဆငိ​ေျပႏိုင္​မယ္​လို႔ မဆိုသာ​ေပမယ္​့ အနည္​းဆံုး​ေတာ့
စိတ္​ပင္​ပန္​းမႉဒဏ္​က လြတ္​​ေျမာက္​ႏိုင္​လိမ္​့မည္​။
​ေဖးလ္​​ေရာ ဘာ​ေတြလုပ္​​ေနမလဲ အဆင္​​ေရာ​ေျပပါ့မလား။
ဘယ္​​ေတာ့မွလာမ႐ွာနဲ႔ ဒုကၡမ​ေပးပါနဲ႔​ေတာ့လား ...
တကယ္​ပဲ သံ​ေယာဇဥ္​ျပက္ႏိုင္​သြားၿပီလား ၊ ဘာပဲျဖစ္​ျဖစ္​
ငါ့စိတ္​ထဲမွာ​ေတာ့ နင္​ကအျမဲတမ္​းငါ့အမပဲ ​ေဖးလ္​ ။

အစက​ေတာ့ လြတ္​လပ္​ၿပီဆို​ေသာ အသိ​ေၾကာင္​့ အတိုင္​းမသိ​ေပ်ာ္​သြားခဲ့တာပဲ ၊ ဒါ​ေပမယ္​့ ဘာလို႔အခုက်မွ တခါးအျပင္​ကို
လွမ္​းဖို႔ ​ေျခ​ေထာက္​​ေတြက ဘာ​ေၾကာင္​့
တြန္​႔ဆုတ္​​ေနရတာလဲ ။
​ေနာက္​မွာ ထီးထီးႀကီးက်န္​ခဲ့သည္​့ အိမ္​ႀကီးကို လွည္​့ၾကည့္​့မိသည္​။ သူ ဒီကိုစ​ေရာက္​ခါစနဲ႔မတူ​ေတာ့​ေပမယ္​့ အ​ေငြ႔အသက္​နဲ႔ စိတ္​ခံစားခ်က္​​ေတြက​ေတာ့ အတူတူပင္​ ၊
တကယ္​ပဲ ဒီအိမ္​ဒီ​ေနရာကို ခြဲႏိုင္​ပါ့မလား ၊ မ​ေသခ်ာျခင္​း​ေတြက ​ေခါင္​းထဲတိုးဝင္​လာ​ေတာ့ တခါးကိုကိုင္​ထားသည္​့
လက္​က တြန္​႔ဆုတ္​လာသည္​။
သူတကယ္​ပဲ ဒီအိမ္​ကထြက္​သြားရံုနဲ႔ အဆင္​​ေျပသြားၿပီလား။

တံျမတ္​စည္​းခ်ထားခဲ့​ေသာ​ေနရာမွာ ျဖဴလံုးကထိုင္​​ေနကာ
အိမ္​ဖက္​ကိုၾကည္​့လိုက္​ သူ႔ကိုၾကည္​့လိုက္​နဲ႔ လုပ္​​ေနတယ္​။

" ျဖဴလံုး မင္​းငါနဲ႔လိုက္​ခဲ့မလား လာ ဒီကို "

လက္​ႏွစ္​ဖက္​ဆန္​႔တန္​း​ေခၚပင္​​ေပမယ္​့ ျဖဴလံုးကမလႈပ္​ ၊
​ေနရာမွာပဲ ထိုင္​​ေနကာ အိမ္​ကိုၾကည္​့လိုက္​သူ႔ကို​ေငး​ေနလိုက္​
လုပ္​​ေနသည္​ ။

" မင္​းလဲ ဒီအိမ္​ႀကီးကို မခြဲႏိုင္​ဘူးမွလား ငါလဲ ...."

ဒီအိမ္​ ဒီ​ေနရာကို ငါသံ​ေယာဇဥ္​တြယ္​​ေနခဲ့ၿပီ ၊ ငါအျမဲလြတ္​​ေျမာက္​ခ်င္​​ေနခဲ့​ေပမယ္​့ ခု​ေတာ့ ငါထြက္​မသြားႏိုင္​​ေတာ့ဘူး။
ငါမခြဲႏိုင္​​ေတာ့ဘူး မင္​း​ေရာ ဒီအိမ္​ႂကီးကို​ေရာ ၿပီး​ေတာ့ ။