KİMSESİZLİĞİN GÖLGESİNDE

2.bölüm

Bazı insanlar içindeki savaşı bitiremedikleri için,dışarıya karşı sessiz kalırlar.Savunmaya güçleri yoktur çünkü.Zaten içindeki çığlıklar yeterince yoruyordur ruhunu.
Belki de gözyaşları ruhun kurtarabildiği ufak yıkımlardır.
İçteki savaştan kurtulmuş,gözyaşları...

Klasik geçen iki günün ardından artık cuma gelmişti.Gerçi salıyı saymaz isek klasik.Camsever arkadaşı unutmamak lazım onun yüzünden yaşadığım tüm rezillikler,aman Allah'ım...
...
2 gün önce(salı günü)
Yaklaşık bir saattir revirde oturmuş duvarla bakışıyordum.Hayır anlamadığım beyin kanaması geçirsem kendi kendine düzelecekti galiba!

Tek iyi şey beden dersine katılmamış olmamdı.Anormal olduğum ise  buradan belliydi.Adamların beden dersi olduğunda içindeki kelebekler canlanıyor benimkin de ise canlı olmaya çalışan kelebekler kendi kafalarına sıkıyor.

Düşüncelerim kapının çalınmasıyla bölünürken, dışarıdan gelen tahmin ettiğimce 10. Sınıf kıvırcık saçlı bu çocuk önce saçlarını sol yana yatırdı ardından elinde ki donmuş kolayı bana uzattı.
-Alman gerekiyormuş.
-sebep
Bilmiyorum manasında omuzlarını kaldırıp indirdi.
-İstemiyorum sağol götürebilirsin

Sen bilirsin diyip odadan çıkmıştı.Neyse ki ısrarcı değil.Tam düşüncelerimle cips partisi yapacak ken burada cips galiba beynim oluyor kapı tekrar çalındı.

Tabi bu sefer ki başkaydı.Kapının çalınmasının ardından benim gir dememle girmesi gereken kişinin tekrar kapıyı çalması benim ise tekrardan gir diye bağırıp boğazımı yırtmam bir olmuştu. Ve içüncü kez
Tık tık.

Şeytan diyor al o kişiyi kat toprağın altına bu kapıyı da dik mezar taşı gibi başucuna elaleme gözdağı olsun.

Dördüncü defayıda kalbim kaldıramayacağı için kapıyı açmaya kalkmıştım.Kapıyı açmamla yüzüme buzun daha doğrusu donmuş kolanın yapıştırılması bir olmuştu.

"Sebep kafana koy fln diye değil ha çeyizine saklarsın diye getirdim yanlış anlama yani."
Birde benimle dalga geçiyor,,,Ya sabır.
"Kafamdan sonra sıra yüzüm de galiba"
Sinir olmuştum.
"Ayriyeten sizin oralarda buz kafaya şiştikten sonra konuluyor anladığım kadarıyla".Çocuğu tanımıyordum ama sesinden bana top atan çocuk olduğunu anlamıştım.

Bunu dememle eliyle çenemi tutup bir sağa bir sola çevirmesi bir olmuştu.Sanırsın vites değiştiriyor,adama bak ya!
"Şişlik görünmüyor demek ki hala yaşıyor yani buz koyabilirsin..."
Demesiyle elimi kafama koyup
"Aman Allah'ım ciddi misin ben de bi an öldü sandım,şükürler olsun,,,"diyerek bakışlarımla onun 'sen ciddi misin?' bakışlarını tasdikledim.
" Galiba burnundan sümük yerine beyin akıyor"

"En azından benim akacak bir beynim var"diyerek ne ara bir adım öne geldiğini fark etmediğim kapıya yarım yaslanmış olan bu adamı geri ittirip kapıyı yüzüne kapattım.

Uğraşamazdım...

Tam yatağıma yatıp duvarımla bakışmaya devam edecekken kapının tekrar çalınması ,ve hiç gitmeyen keçilerinin tekrar beynimde kişnemesi ...

Bu sefer o kolayı ona yutturacaktım.
Aslında top ağır değildi ama sabahları kahvaltı yapmadığım için başım dönmüştü.
'Bak yet- cümlemin devamını getiremedim çünkü kapıyı açmamla boğazıma yumrunun oturması kaçınılmaz olmuştu.

-Bağırabildiğine göre demek ki bir şeyin yok...hadi sıraya."
Bunu diyen evet beden hocamdı.Onca olay oldu daha ikinci ders bile bitmemişti mi yani!Hayallerim suya düşmeden kendini nefessiz bıraktı şuan!
Yazık bana...
...