-"Καλησπέρα τέτοια ώρα;Με κάνεις να νιώθω οτι έχω έρθει λίγο νωρίτερα,"
-"Κεφάκια βλέπω.Απο το καινούριο σου διαμέρισμα ελπίζω."
-"Εννοείται.Από τι άλλο;"
-"Εμ..Ξέρω γω...Έχω ακούσει οτι αυτός που πουλάει το διαμέρισμα είναι ιδιαίτερα γοητευτικός."
-"Να μήν νομίζεις τίποτα.Ξέρεις πολύ καλά οτι αυτά δεν είναι για εμένα.Τουλάχιστον όχι για την δουλειά μου.
-"Γιατί το πιστεύεις αυτό;"
-"Ειλικρινά τολμάς και κάνεις τέτοια ερώτηση;Πως πέθανε η γυναίκα σου και η Σοφία;"Ο πόνος στο βλέμμα του ήταν καθαρός.Το πρόσωπό του σκοτείνιασε και το έκρυψε γρήγορα μέσα στις παλάμες του."Χίλια συγγνώμη.Ήξερα οτι δεν θες να μιλάμε γι'αυτό.Απλά προσπαθώ να σου εξηγήσω οτι σε περίπτωση που ερωτευόμουν κάποιον θα ήταν οτι χειρότερο γι'αυτόν.Γιατί θα θέλανε να πληγώσουν εμένα χειρότερα από το να πεθάνω.
-"Έχεις δίκιο.Ξέρεις πόσο τις αγαπούσα έτσι;Η Εμιλία ήταν πανέμορφη.Είχε όμορφα αμυγδαλωτά γαλαζοπράσινα μάτια.Ακόμα θυμάμαι το φλογερό και όμορφο βλέμμα της.Τα καστανά της μαλλιά και το υπέροχο χαμόγελό της.Ήταν υπέροχη."Τα δάκρυα τρέχανε ασταμάτητα από τα καστανά μάτια του."Και η Σοφία ήταν πανέμορφη.Ήταν μόλις 17 όταν πέθανε.Είχε όλη την ζωή μπροστά της.Όταν κοιτούσα τα μάτια της θυμόμουν την Εμιλία.Είχανε ακριβώς το ίδιο γαλαζοπράσινο βλέμμα.Το καλύτερο πάνω της ήταν τα φλογερά καστανοκόκκινα μαλλιά της.Τόσο υπέροχη."Τώρα έκλαιγε κι αυτή μαζί του.Η Σοφία ήταν ίσα με αυτήν.Αν ζούσε θα ήταν και αυτή 20.Πιθανότατα θα σπούδαζε."Φωνητική ήθελε να σπουδάσει Κάρα!Φωνητική!Είχε τόσο ωραία φωνή!Έπαιζε και πιάνο."Ο Τζωρτζ έκλαιγε ασταμάτητα.Η Κάρα δεν μπορούσε να τον παρηγορήσει.Δεν της έβγαιναν οι λέξεις."Κάρα μην κάνεις το λάθος να αγαπήσεις άτομα.Γιατί σε περίπτωση που πληγωθούν ίσως να είναι εξαιτίας σου και πίστεψέ με πονάει πολύ.Περισσότερο απ'όσο φαντάζεσαι."
-"Εντάξει Τζώρτζ."Η κοπέλα τον πήρε μία τρυφερή αγγαλιά και σκούπισε τα δάκρυά του.
-"Να ξέρεις σήμερα δεν σε κάλεσα για κάποιον λόγο.Απλά για να σε δώ.Να μάθω αν σου αρέσει το διαμέρισμα και όλα αυτά."
-"Ωραία.Αν και δεν θέλω να φύγω νυστάζω πολύ."
-"Ναι πήγαινε."
-"Συγγνώμη"
-"Δεν πειράζει ειλικρινά.Κάρα τώρα που το θυμήθηκα πριν φύγεις απάντα μου λίγο σε μία ερώτηση."
-"Ναι ότι θές."
-"Πώς έχεις πεί οτι σε λένε.Ξέρεις για να μην πώ καμιά βλακεία."
-"Κιμ"
-"Οκ λοιπόν.Καληνύχτα Κιμ."
-"Καληνύχτα Τζώρτζ."
Η κοπέλα βγήκε από το δωμάτιο παίρνοντας μία ανάσα.Τα λόγια του της ερχόντουσαν συνεχώς "Κάρα μην κάνεις το λάθος να αγαπήσεις άτομα.Γιατί σε περίπτωση που πληγωθούν ίσως να είναι εξαιτίας σου και πίστεψέ με πονάει πολύ.Περισσότερο απ'όσο φαντάζεσαι." Ένας λυγμός ξέφυγε από τα χείλη της και κίνησε προς το αμάξι
