Mondays With Marcus (Seven Days' Sequel)

CHAPTER 12

Chapter Twelve

Till My Heartaches End

"Sama ka ba?" Tanong ni Hermes sa akin habang nag aayos na ako ng gamit.

Katatapos lang ng klase namin at eto na naman ako. Nagmamadaling umalis para lang makaiwas sa pang iintriga niya.

"Hindi. May pupuntahan kasi kami ni Ken e. Next time nalang." Nginitian ko siya pagkatapos ay isinilid na sa aking bag ang huling librong dala ko.

"Mga ilang next time pa ba Mir?"

"Eto naman! Para namang hindi kayo sasaya kapag wala ako!" Natatawa kong sabi kahit na alam kong pinapasigla ko lang ang lahat para wala na siyang mahalata pang kung ano.

"Hindi nga."

Tinapos ko ang pag aayos at madaling isinukbit ang aking bag sa aking balikat bago siya harapin.

"Hermes, busy lang talaga ako. Isa pa, masanay ka na ng wala ako. I need to focus on my studies." Napahinto ako ng maghalukipkip siya sa harapan ko at tinitigan ako ng hindi kumbinsidong tingin.

"Masanay ng wala ka? Bakit? Dahil magpapalit ka na ng kurso sa susunod na taon-"

"Hermes!"

Kinakabahan kong binuwal at kinuha ang isang kamay niya sa kan'yang harapan pagkatapos ay hinila siya palabas ng classroom. Mas binilisan ko ang mga hakbang na makita ko ang paghinto ni Leonne sa pakikipaglandian sa babaeng katabi.

Binitiwan ko lang ang kamay ni Hermes ng makaladkad ko na siya palayo.

"P-Paano mo nalaman?!"

Hindi ako makapaniwala na alam niya ang desisyon kong 'yon! Hindi naman sa gusto kong itago pero kasi ayaw ko munang malaman nila sa ngayon dahil baka pag nalaman ni Marcus ay isipin niyang dahil sa nangyari noong nakaraang dinner namin kaya ako nagdesisyong mag shift.

Kumunot ang noo niya at matalim akong tinitigan.

"I told you Mirthene. Wala kang maitatago sa akin." Bumaba ang mga mata niya sa aking dibdib.

"Kahit 'yan hindi mo maitatago sa akin." He added.

Ramdam ko ang pag init ng magkabilang pisngi ko dahil sa napagtanto. Agaran kong ipinag krus ang mga kamay ko sa aking harapan.

"Bastos!" Singhal ko sa kan'ya.

Imbes na matakot sa naging reaksiyon ko ay lalo lang nalukot ang kan'yang mukha.

"Hermes how could you say that! Are you hitting-"

Natigil ako sa pagsasalita ng marinig ang paghagalpak ng tawa ng damuho!

"Why are you laughing Hermes! You pervert!"

Mas lalo pa siyang natawa dahil sa sinabi ko. Tinanggal ko ang kamay ko sa aking harapan at isinapak ang isa sa kan'yang braso.

"Ano kayang nakakatawa sa kababuyan mo!"

Sa muling pagsapak ko ay hinuli na niya ang kamay ko.

"Nakakatawa ka talaga! Tumigil ka nga. I'm not referring to your..." Sinundan ko ang mga mata niya kung saan ang tinutukoy pero imbes na tignan ulit 'yon ay nag iwas lang siya ng tingin.

"Ang ibig kong sabihin ay kung ano talaga ang nararamdaman mo. Alam kong mahal mo si Marcus. Hindi ba?"

Natigilan ako sa sinabi ni Hermes. Ni walang salita ang gustong lumabas sa bibig ko. Napawi ang katuwaan sa mukha niya at tumango tango na tila may sinabi akong sagot sa mga katanungan niya.