Mondays With Marcus (Seven Days' Sequel)

CHAPTER 11

Chapter Eleven

Tapos Na

Ilang segundo akong natahimik at hinayaan ang mga salita ni Marcus na dumaloy sa sistema ko.

Gusto kong magtanong... Gusto kong isipin na mali ang lahat ng narinig ko. Gusto kong mapapikit pero hindi pwede dahil alam kong kapag pumikit ang mga mata ko ay kusa ng tutulo ang mga luha dito.

Ang mga luha na dulot ng pag asang ako iyon... Ako ang tinutukoy niya. Ako ang inspirasyon niya. Ako ang mahal niya. Ako naman sana pero hindi... Alam kong hindi kailanman at ang tanga tanga ko! Ang tanga tanga kong hanggang ngayon ay umasa parin ako.

I'm so stupid that I let this feelings grew with too much hope for us even though I know that I can't be that girl since the very beginning.

Hindi magiging ako kahit kailan.

Huminga ako ng malalim ng maramdaman ko ang paninikip ng aking dibdib kasabay ng pag ragasa ng nakakaliyong kirot.

I can feel the sides of my eyes burning. Iyong mga luha ng kabiguan at abo ng pag asa ay kanina pa gustong kumawala!

Nagpapasalamat nalang talaga ako dahil madilim sa aming gawi at tanging ang isang kandila lang sa ibabaw ng lamesa ang tanging nagbibigay ng liwanag sa aming pagitan.

Nakita ko ang pagkislap ng mga mata niya at marahang pag ngiti. Suminghap ako at pinisil ang kamay niyang nakahawak sa akin.

I reminded myself to control the pain that I'm feeling. Na itago nalang ang lahat kahit na parang imposible na.

"W-Who's the lucky girl?" Halos mapapiyok kong tanong.

Hindi ko alam kung dapat ko pa bang itanong sa kan'ya ang bagay na 'yon pero ang isang parte ng utak ko ay pilit na ipinaaalala sa akin kung ano talaga ako. Na tama lang at hindi masama ang magtanong dahil magkaibigan kami.

Magkaibigan lang kami.

He chuckled and left my hand.

Sa paghilig niya sa kan'yang upuan at pagtawag sa waiter ay pasimple kong pinunasan ang mga luha ko. Matapos ang usapan nila ng tinawag ay bumalik na sa akin ang atensiyon niya.

"I just saw her last couple of weeks. I don't know Mir. She's just... She's different."

Napangiti ako ng mapait at tumitig sa mga mata niya. Ang mga matang may tuwa na ngayon dahil sa ikinukwento.

Kung iba rin ba ako at hindi ganito, magugustuhan mo rin kaya ako? Kung oo... Sana iba nalang din ako 'no?

Tumango tango ako.

Hindi ko pa man nakikita o nakikilala ang babaeng 'yon pero masasabi ko ng napakaswerte niya. Oo nga at marami namang nakakakuha ng atensiyon ni Marcus pero ni minsan ay hindi ako nakaramdam ng takot na mawawala siya sa akin dahil lang sa mga babaeng nali-link sa kan'ya.

Ngayon lang.

The way he talks about her makes his face lighten up. Ibang iba sa lahat.

Sa dami ng impormasyong sinabi niya tungkol sa babaeng ang pangalan ay Blaire ay wala akong naalala dahil masyado ng okupado ng sakit ang kabuuan ko.

Ngayon pa nga lang na magkasama kami ay unti unti ko ng nararamdaman na malalayo siya sa akin. Ano pa kaya kapag nangyari na?

I don't like being selfish. Ayaw ko mang angkinin si Marcus pero iyon ang gusto ng makasarili kong puso.

"Gusto ko lang ipaalam sa'yo." Maingat niyang sambit.

Ilang hilaw na ngiti pa ang pinakawalan ko para lang matugunan ang usapang magaan sa pagitan naming dalawa.

"Hindi naman na kailangan. Alam ko naman na Marcus. Isa pa, kailangan mo narin talaga sigurong magkaroon ng girlfriend!" Humagikhik ako.

Thank God for this wine! Naitatago ko ang lahat ng pagkabitter ko sa topic. Damn it!

He nodded. Kusang nawala ang mga ngiti ko ng muli niyang hulihin ang aking kamay.

"Are you okay with me liking someone?" He asked.

Parang gusto ko nalang matawa sa inis dahil sa tanong niyang 'yon pero bago pa ako makapagsalita ay muli na siyang nagsalita.

"I-I mean, siyempre best friend kita at gusto kong alam mo ang lahat ng nangyayari sa buhay ko. Gusto kong malaman kung ano ang opinyon mo... Isa pa, I want you to meet her pero huwag na muna sa ngayon."

"I'm okay with it as long as you're happy." Ngumiti ako at pinisil ang kamay niya. "I'd be glad  to meet her, Marcus." Dagdag ko.

Hanggang sa matapos ang dinner namin ay hindi ko na nasabi ang lahat ng plano kong sabihin.

How can I tell him that I like him when he just confessed that he likes someone else? Hindi ba dobleng sakit at katangahan 'yon sa harapan niya?

Pasimple ko siyang sinulyapan habang nakatuon sa daan at nagmamaneho.

Siguro nga tama sila...

Lahat ng bagay ay may tamang oras o timing. At para sa akin ay hindi ito ang tamang panahon para malaman niya ang lahat ng nararamdaman ko para sa kan'ya.

Maybe someday.

Isang araw kapag humupa narin ang lahat ng sakit sa puso ko. Kapag kaya ko ng tanggapin na magiging masaya siya ng wala ako. Magiging masaya siya sa piling ng ibang babae na kahit kailan ay imposibleng maging ako.

"Thanks for the dinner." Nakangiting sabi ko matapos isarado ang pintuan ng kan'yang sasakyan.

Ngumiti siya at tumango sa akin.

"Sunduin kita bukas?"

"Hindi na! Maaga kami bukas ni Jen e. Sa school nalang tayo magkita." Pormal kong sagot.

Simula ngayon ay kailangan ko ng bigyan ang pagitan namin ng sapat na distansiya. Hindi man niya hiniling na layuan ko siya dahil lang sa babaeng gusto niya pero gusto kong gawin 'yon para sa sarili ko. Uunti untiin ko dahil iyon ang tama.

Huminga ako ng malalim at kumaway na kay Marcus. Sa pag angat ng bintana ng kan'yang sasakyan ay doon na ako tinakasan ng lakas. Habang papalayo iyon ay wala ng humpay ang pagtulo ng mga luha ko.

Wala na e... Tapos na at dapat matapos na rin ang lahat ng pag asa ko para sa aming dalawa.

Oo nga at mananatili naman akong best friend ni Marcus pero gusto ko rin siyang bigyan ng pagkakataong makadiskubre ng mga bagay na iba ang kasama.

Iyon naman dapat 'di ba?

Na kahit hindi ikaw ang piliin ng taong mahal mo, mga mabubuting bagay parin ang gusto mo para sa kan'ya.

Na kahit masaktan ka ay ayos lang basta makita mo siyang masaya.

Na kahit makita mo siyang masaya sa piling ng iba... Magtitiis ka.

Kasi gano'n naman talaga 'di ba?

Hindi lahat ng mga mahal natin ay mamahalin tayo.

Hindi ibig sabihing mahal natin sila ay kailangan na nila tayong mahalin pabalik. Dahil dapat ay makontento lang tayo sa kung ano ang kaya nilang ibigay sa atin.

At sa sitwasyon namin ni Marcus, hindi man niya ako mahalin higit pa sa pagiging magkaibigan ay patuloy ko siyang mamahalin ng lagpas pa do'n.

Dahil sa ngayon ay iyon pa rin ang gusto ko.

I will still continue to love him even if it means watching him love someone else...