Οι μερες περναγαν βασανιστηκα...ηθελα παση θυσια να βγω απο το νοσοκομειο γιατι εκανε την κατασταση μου να χειροτερευει...δεν αντεχα πια να ειμαι καθηλωμενη σε ενα κρεβατι και να βλεπω 4 ασπρους τοιχους...περαν της τζες που πια ειχαμε γινει φιλες και του αχιλλεα που ειχε αλλαξει σταση κατα καποιο περιεργο τροπο ημουν ολομοναχη...περασε και η γιαγια μ για να με ενημερωσει πως με το που βγω θα μενω πια σπιτι της, διαταγη του πατερα μ λεει. δεν μου ειπε γιατι απλα μ ειπε να παω κατευθειαν απο κει μολις βγω...εγω ηξερα φυσικα οτι δεν με ηθελαν αλλο και ξεχυλησε το ποτηρι.
Ηρθε η μερα που θα εβγαινα και σιγα σιγα σηκωθηκα να αλλαξω και να βαλω τα πραγματα π ειχε φερει η γιαγια μ σε μια τσαντα. ουτε καν εκατσε να με δει....βλεπετε σκληρη γυναικα, στρατιωτικος και αυτη και ο αντρας της εκατομμυριουχος ανδρας με μια εταιρια αρκετα δυνατη, αλλα με τον παππου μου εχουμε μια παραπανω συμπαθεια...του θυμιζω τον θειο..που εδιωξαν οι ιδιοι στα 18 τουυ γιατι ειχε μπλεξει με αναρχικους (οσοι εχετε διαβασει το βιβλιο με την καμελια "ενας αναρχικος" νομιζω, ξερετε) οποτε μου εδειχνε παντα στοργη οσο βεβαια τον αφηνε η γιαγια..ποιος ξερει τι θα ακουσω στο σπιτι..
Ετοιμαστηκα και τραβηξα βιαια τον ορο απ το χερι μου...πονεσε αλλα δεν καταλαβαινα απο πονο πια...αρχισα να περπαταω προς την πορτα πηρα την τσαντα απ το πατωμα και ανοιξα την πορτα για να φυγω...μεχρι να φτασω ως την εξοδο του νοσοκομειου εκανα μια αναδρομη στο παρελθον...σε ολα οσα με οδηγησαν στο να δωσω τελος στη ζωη μου, στην μετεπειτα ζωη μου και στο τρεχον παρον μου. εκκρεμουσε και μια βολτα με τον αχιλλεα για να μαθω και τους λογους τους οποιους μου εκανε ολα αυτα. μεχρι που εφτασα στο ταξι μου και του ειπα την διευθυνση.....να παω μονη δε θυμωμουν γιατι δεν πηγαιναμε ποτε...ο μπαμπας μου δεν ηθελε να ανακαευονται στην οιγογενοια του ελεγε καιη γιαγια μ ηταν κατι παραπανω απο ανακατοστρα
Εφτασα στο σπιτι τους. Ηταν συγκροτημα με δυο οικοπεδα, το ενα ηταν μια επαυλη που ηταν χρονια αδεια -προφανως ηταν για λιγους- και η διπλα ηταν του παππου και της γιαγιας...ηταν αρχοντικο και ειχε τεραστια ιστορια πισω του. χτυπησα το κουδουνι κ η μεγαλη αυλοπορτα ανοιξε....ειχα εξτασιαστει απο το θεαμα ειχα χρονια να ερθω εκει και σκεφτομουν πως ισως δεν ηταν τοσο κακο να μενω εδω ισως ηταν πιο νορμαλ απ το σπιτι μας...εμοιαζε καπως ετσι
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
