Drag me to hell.

Κεφάλαιο 13ο.

Μετά απο ένα τέταρτο, αφού είχε έρθει και το φαγητό μας, καθόμασταν και συζητούσαμε, γελάγαμε περνούσαμε ωραία.

"Θες να φύγουμε;" είχε απλώσει το χέρι του στο δικό μου και το χάϊδευε τρυφερά.
"Ναι, δεν έχω θέμα."

Έσκασε ενα χαμόγελο και έκανε νόημα στην σερβιτόρα να έρθει, αυτή μας πλησίασε μασώντας την τσίχλα της σαν κατσίκα ελευθέρας βοσκής κοίταξε πρώτα εμένα με το πιο ξινό της βλέμμα και μετά έκανε τα γλυκά μάτια στον Blake. Δεν άντεξα άλλο σηκώθηκα και έφυγα.

"Εγώ πάω στο αυτοκίνητο όταν τελειώσεις με την δουλειά σου έλα."

Φουριόζα άνοιξα την πόρτα του μαγαζιού και είδα πως έβρεχε, έτσι εγώ έμεινα έξω απο το αυτοκίνητο στην βροχή περιμένοντας τον κύριο μέσα να κάνει την δουλειά του με την ξινή.

"Βρε επιτέλους μας θυμήθηκες; τι τιμή είναι αυτή; ελπίζω να τσίμπησες τηλεφωνάκι τουλάχιστον μην παραπονιέται και η κοπέλια." είχα γίνει κόκκινη απο τον θυμό και ακόμη να ανοίξει το αυτοκίνητο.

"Gabriela." Τον κοιτούσα εντελώς μπερδεμένη και αυτός γελούσε

"Συγγνώμη;"

"Λέω έτσι την λένε την κοπέλα, ντροπή να μην την γνωρίζεις."

Αυτό ήταν. Πλέον ήμουν σίγουρη ότι χρειαζόταν ενα πιο δυνατό χαστούκι, έτσι για την πλάκα.

"Άκου να σου πω φίλε μου, δεν με νοιάζει τι κάνεις, με ποια το κάνεις και πως θα το κάνεις. Εγώ η μητέρα δεν είμαι, ούτε η κοπέλα σου οπότε είσαι ελεύθερο παλικάρι να κάνεις οτι σκατά γουστάρεις."

"Όταν ζήλευεις είσαι πολύ γλυκιά, μου αρέσεις ετσι."

Εδώ ο κόσμος καίγεται ο άλλος τον χαβά του, με πλησίαζε σιγά και απειλητικά ώσπου με έχωσε στην αγκαλιά του. Δεν λέω δεν με χάλασε αλλά ας βάλουμε και κάποια όρια. Ένιωθα την ανάσα του κοντά στον λαιμό μου, είχε στηριχθεί εκεί. Δεν έκανα κάτι για να τον σταματήσω, οι ανάσες μου είχαν γίνει κοφτές και γρήγορες, μακάρι να μην το έχει αντιληφθεί σκέφτηκα. Ένιωσα το πρήξιμο στα χέρια μου και σιγά σιγά το οξυγόνο να λιγοστεύει έπρεπε να τον σταματήσω. Ο βροχή ευτυχώς όση ωρα γινόταν αυτό είχε σταματήσει.

"Blake, σε,σε παρακααλω πάμε να φύγουμε δεν νιώθω καλά."

"Συγγνώμη, μπες μέσα να ξεκινήσουμε."

Για άλλη μια φορά η διαδρομή ηταν σιωπηλή που θα μου πάει θα το συνηθίσω και αυτό. Οι ρόδες στάθμευσαν.

"Ευχαριστώ για απόψε πέρασα υπέροχα."

"Και 'γω Sel. Έτσι θέλω να συνεχίσουμε."

"Καληνύχτα Blake."

"Καληνύχτα μικρή."

Του χάρισα ενα φιλί στο μάγουλο και έτρεξα στην πόρτα. Άνοιξα, πήγα πάνω και ξάπλωσα χαρούμενη τα όσα είχαν γίνει.

🔹γεια σαςςς αναναδεςςς🍍ελπιζω να είστε καλά και να σας άρεσε το κεφάλαιο.
🔹μαθαμε αρκετά πιστεύω😏
🔹παμε να γεμίσουμε τον ουρανουλη μας τώρα😇
🔹μεχρι το επόμενο φιλουμπεςςς💋🔹ινσταχχχχ: @_mairouu_