You're Still The One (A SharDon Fanfiction)

CHAPTER 32

Gumapang ang mga mata nito sa kabuuan niya. Her body stilled and her lung suddenly found it hard to function properly. His eyes were burning with an intense emotion that made her skin hypersensitive. The way he slowly licked and bit his lower lip while lazily walking closer to where she's planted brought a rush of heat in between her thighs.

Oh, damn it, he's not doing this to her! Umayos ka naman, Lily!

Napakurap siya nang nasa harapan na niya ito. Tinapangan niya ang loob at tiningala si Donny. Siniguro niyang blangko ang ekspresyon ng mukha at mga mata. Piping nagdadasal na sana nga ay tagumpay siya.

His dark and thick brows were raised cockily. Nasa mga bulsa ng pantaloon ni Donny ang dalawang kamay nito. Dahil bukas ang unang butones ng suot ay nasisilip ang malapad at matikas na dibdib sa loob. Bahagya nitong niyuko ang ulo. Itinago niya ang pagka-offend sa ginagawa nito at buong tapang na sinalubong ang nakakapanlambot-tuhod na pagtitig nito.

"I can see what took you so long in the bathroom. I really don't mind waiting if this is what I'll be seeing after, Liberty, but the food's already cold," he muttered sexily.

"I won't eat here. Uuwi na ako sa bahay so I'll be having my brunch there. I'll also have to book a flight back in Paris as soon as possible." Gusto niyang palakpakan ang sarili dahil sa kalmadong pagkaka-deliver niya sa kanyang sinabi. Hindi halatang halos mangatog siya sa kaba at gusto nang bumagsak sa sahig.

His plump lips twitched and his expression darkened even more. "You're not going to leave again," his tone was marked with warning and determination.

Bumuka ang kanyang labi ngunit walang mahanap na salita. She stared at him with pure disbelief. "And who are you to say that?"

Hinugot ni Donny ang mga kamay nito mula sa bulsa kasabay ng mas paglapit nito sa kanya. Wala siyang nagawa kung hindi ang humakbang paatras palayo rito. Napahinto siya nang maramdaman ang kung ano'ng matigas sa likod. Nabangga na pala niya ang likuran ng upuang nakaharap sa mesa. Bago pa man siya matumba ay nabalot na siya ng matigas na braso ni Donny sa kanyang bewang.

Nagpa-panic niyang nilingon si Donny. Manipis ang kanyang suot kaya damang-dama niya ang init na inilalabas ng katawan nito. The hard muscles of his body against her soft skin made her feel so many sensations for her brain to process. Ang tanging alam niya'y tumitibok ng walang kasing-bilis ang puso niya. Ang balat niya'y tila mas naging sensitibo. At sa kabila ng airconditioning unit sa buong silid ay halos magbutil ang pawis sa kanyang noo.

She tried pushing Donny away on his hard chest. But it's just like pushing a solid concrete wall. Kinakailangan niyang lumayo. Hindi niya nagugustuhan kung paanong nagwawala ang sistemang ilang taong naging kalmado noong si Turs pa ang kanyang kasama. She's afraid how a simple contact of their skin and body could elicit so many intense sensations.

"Let me go!" hinampas niya ang dibdib nito gamit ang dalawang kamay na naka-kuyom. Gustuhin mang patapangin ang boses ay dinig niya ang pagpa-panic at pagmamakaawa roon.

"No..." instead, his arm tightened around her waist like a steel chain. "You have to go home with me."

"Home? What home are you talking about? My home's in Paris! And you're crazy if you think that I'll go with you!" she pushed him harder. Buong lakas na niya ang ibinibigay niya pero para lang siyang batang nagta-tantrums sa mga bisig nito. "I said let me go, Donny! You can't stop me!"

"You really think I can't? You can't even get out of my grip and I'm not yet using all my strength on you," his mocking tone irritated her even more. Ngunit ang mas nakakainis pa'y ang kaalaman na totoo ang sinasabi nito.

"Asshole!" sinubukan niyang padapuin ang palad sa pisngi nito ngunit madaling nasalag ni Donny ang kanyang sampal. Her wrist looked like a child's in the strong grip of his huge hand.