Broken People

Κεφάλαιο 1

"ΔΕΝ ΈΧΩ ΚΑΜΊΑ ΔΟΥΛΕΙΆ ΜΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΣΙΧΑΜΕΡΟ ΣΚΟΥΛΗΚΙ", ουρλιαξα και βγήκα έξω τρέχοντας. Άρχισα να τρέχω κλαίγοντας. Τα δάκρυα έτρεχαν ασύστολα και δεν τα παρεμποδιζα. Σταμάτησα για να πάρω μια ανάσα.

"Άννα;", ακούστηκε μια φωνή από πίσω μου. "Είσαι καλά;"

Ήταν ο Ορέστης. Δεν άντεξα να τον κοιτάξω. Του έχω κάνει τόσα πολλά. Πως αντέχει να μου μιλάει καν; Πώς αντέχει γενικότερα; Χωρίς σπίτι και οικογένεια...

"Είμαι καλά. ", ψιθύρισα και συλλαβή σα αργά την τελευταία  λέξη. Πίσω από αυτό το καλά κρύβεται ο πιο βαθύς μου πόνος.

"Δεν είσαι καλά. Αν θες κάτι εγώ είμαι εδώ. ", είπε και μου άγγιξε τον ώμο.

Τιναχτηκα. Τρόμαξα. Γιατί μου συμπεριφερεται έτσι; Δεν καταλαβαίνει πως με κάνει χειρότερα; " Σου είπα. Είμαι καλά. Και όχι δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου", του είπα και έσκυψα το κεφάλι μου.

Έμεινε να με κοιτάει και απομακρύνθηκε.

Άρχισα να ανασαίνω βαριά. Κρύωνα. Έτριψα με τα αδυνατισμενα μου χέρια του ώμους μου. Δεν θα είχα χάσει 15 κιλά; Αν όχι τόσα σίγουρα πολλά
...

Περπάτησα προς το σχολείο.  Δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανεναν. Και μόνο που τους κοιτούσα. Οι μισοί φίλοι οι άλλοι μισοί εχθροί.  Τώρα πια όλοι τους σκοτεινά κομμάτια της ζωής μου.

Κάποιος έπεσε πάνω μου.

"Κοίτα μπροστά σου. Ηλιθια", είπε κάποιος  και τόνισε την τελευταία λέξη.

Ο Αχιλλέας. Ο χειρότερος εχθρός του Άρη. Ποιος ξέρει πόσες φορές έχουν πλακωθεί.  Πόσες φορές ήμουν εκεί να τραβάω βίντεο, να γελάω. Πόσες φορές τον κοροϊδέψα για την αρρωστη μητέρα μου. Ήμουν ένα τέρας.

"Συγγνώμη", είπα βραχνά κοιτώντας τον επίμονα.

"Τι; Είπες εσύ συγνώμη", είπε και με πλησίασε.

"Ναι."

"Αργά το θυμήθηκες. Δεν σε είδα να ζητάς συγγνώμη όταν ο μπασταρδος ο γκομενος σου με βαρουσε και με κλοτσουσε!"

Του ορμησα και άρχισα να ούρλιαζω.

"ΤΟΝ ΆΡΗ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΠΙΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΤΌΜΑ ΣΟΥ ΆΚΟΥΣ ; ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ ΤΊΠΟΤΑ ΜΠΡΟΣΤΆ ΤΟΥ".

Τώρα πια τον είχα κολλήσει στον τοίχο. Η αδυναμία μου είχε εξαφανιστεί και μια άγνωστη δύναμη ξεπήδησε από μέσα μου. Δεν είχε κανένα δικαίωμα να μιλάει έτσι για τον Άρη.

"Α ναι; Και τι θα μου κάνεις; Θα πεις στον πλούσιο μπαμπάκα σου να με διώξει από το σχολείο; Γραμμένους σας έχω όλους σας .", μου φώναξε με τον ίδιο τόνο.

"ΣΚΑΣΕ", ουρλιαξα και προσπάθησα να του επιτεθω. Μου κρατούσε τα χέρια κάνοντας με να υποχώρησω. Είχα δύναμη αλλά όχι τόση.

"Άννα; Τι συμβαίνει εδώ", ακούστηκε μια φωνή δίπλα μου.

Γύρησα απότομα το κεφάλι μου και τον αντικρισα.

Halloo

Σας άρεσε το πρώτο κεφάλαιο;  😇Θέλω γνώμες☟☟
Μην ξεχάσετε να  πατήσετε και το αστερακι 🌟⭐

Ποιον είδε η Άννα; Γιατί ο Ορέστης ενδιαφέρθηκε για αυτή; Και γιατί η Άννα με τον Αχιλλέα μισούν ο ένας τον άλλον τόσο πολύ;

Υ.Γ. Στο επόμενο έχουμε Τόμας POV🤗😍

See you soon