Broken People

Κεφάλαιο 1

Άννας POV

"Άννα θα αργήσεις ξυπνά", φώναξε η μαμά μου και σφιχτηκα για να μην της απαντήσω.

Σήμερα ήταν εντεκα Σεπτεμβρίου. Σήμερα ξεκινούσε το σχολείο. Η χειρότερη χρόνια της ζωής μου ξεκινούσε. Δεν θα ξεκινούσε μόνο η Δευτέρα λυκείου. Δεν ήταν τα μαθηματα που με φοβίζαν, αλλά οι αναμνήσεις.

Οι αναμνήσεις που είχα μαζί του τόσα χρόνια. Τέσσερα χρόνια μαζί. Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Τον αγαπούσα. Ακόμα τον αγαπώ. Αλλά τα κατάστρεψε όλα. Όλα εκείνη την καταραμενη νύχτα. Τότε που πήγα να του κάνω έκπληξη τρομάρα μου.

Ήταν με αυτή την σκύλα την Μάρα. Δεν θέλω να σκέφτομαι καν τι κάνανε. Μωρό μου την έλεγε. Αγάπη μου την έλεγε. Χαρούμενη επέτειο για τον ένα χρόνο έλεγε. Καταλαβες; Για ένα ολόκληρο χρόνο με απατούσε.

Δεν αντέχω να τον συγχωρέσω. Τον είχα πολύ ψηλά, πιο ψηλά από όλους. Πληγώθηκα. Πολύ. Ακόμα πονάω. Όλο μου το σώμα πονάει, τα σημάδια βαθαινουν. Όσες χαρακιές και να αποκτήσω δεν θα είναι τόσο βαθιές όσο αυτή που χάραξε στην καρδιά μου. Αυτή θα μείνει για πάντα.

Σηκώθηκα βαριεστημενα και πήγα μέσα στο μπανιο. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Αδυνατισμενη, γεμάτη μωλωπες, βρόμικη. Όχι στο σώμα αλλά στην ψυχή. Όλα αυτό μου αξίζε. Και με το παραπάνω. Δεν ήμουν καλός άνθρωπος και δεν θα μπορέσω να επανορθώσω για όσα έκανα.

Μου αξίζει λοιπόν να τιμωρουμαι.

Ντυθηκα μην αντέχοντας να με αντικρίζω  και κατέβηκα στην κουζίνα. Εκεί με περίμενε η μαμά μου. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν όλες οι μαμάδες είναι έτσι. Αδιάφορες, χλευαστικες και απασχολημενες. Αναισθητες στην τελικη.

"Καλημέρα", μουρμουρισα.

"Κάτσε νεαρή μου. Θέλω να μιλησουμε."

Ωχ. Αυτό δεν είναι ποτέ καλό.

"Ακούω"

"Με πήρε η Αρετή. Ο Άρης είναι πάρα πολύ στεναχωρημενος. Θέλει να σου μιλήσει. Εγώ προτείνω να τα βρείτε. Στην τελική δεν ήταν και κάτι...", είπε και με κοίταξε πινωντας λίγο τσάι από την κούπα της.

Ένιωσα το αίμα στο κεφάλι μου να ανεβαίνει. Καιγομουν, ημουν έτοιμη να εκραγω από τον θυμό. Δεν φτάνει που έχει το θράσος μετά από ότι μου έκανε να λέει στην μανουλα του ότι 'στεναχωρηθηκε'. Ξέρει τι είναι στεναχώρια; Ξέρει τι πέρασα εξαιτίας του; Όχι. Οπότε να πάει να γαμηθει...