I love the sunrise at kapag nasa Resort namin kami ng Pamilya ko, I always woke up earlier than the rest of my siblings para abangan ang paglabas ni Mr. Sun.
Mornings reminds us that Jesus blessed us again with another privilege to live our awesome life, to breath, to think, to enjoy and to love. We just have to look beyond the problems surrounding us and never give up.
Hiningal ang utak ko sa kakaEnglish, bakit nga ba ako nageenglish?
Lumabas ako at naglakad lakad sa kahabaan ng beach front, May ganda din namang ipagmamalaki ang Resort nila Sam, puting buhangin na napakagandang tignan, ang dagat ay may malinaw at malinis na tubig, blue na may halong green ang kulay nito. Sa di kalayuan ay may mga rock formation na may iba't ibang hugis. Napapalibutan din ng puno ng niyog ang Resort nila, may ilan pang duyan na nakatali sa mga puno.
Sariwang hangin at mabining hampas ng alon na masarap pakingan. The smell of the sea and coldness of morning breeze reminds me of home.
I sighed..
Alam ko namang hindi ako dapat magmatigas dahil hindi naman ako bato. Pero sa buhay may mga desisyon tayong nagagawa na kailangan natin panindigan, kaya nga tayo binigyan ng paa para manindigan and to stand on our own choices.
I never done so reckless like this in my life at gusto ko din namang malaman kung kayo ko, so far I'm doing good without the comfort of my Surename.
" You're going to be fine, Isabelle." naisatinig ko.
" Up early huh? Who's Isabelle by the way?"
" Anak ng seahorse! Bakit ka ba nanggugulat Lorenzo?" sapakin ko kaya siya?
" It's Enzo, Alex. Sinong yong Isabelle?" ayaw niya talaga sa first name niyang vintage.
" Yong bida sa pinapanood kong Kdrama.." kulit ng lahi nitong Sungkit na to. " Nong bata ka siguro nasobrahan ka sa Chirefer no?, kaya ka tumangkad ng ganyan." gawin ko kaya siyang panungkit ng buko.
Tinignan niya ako ng masama. " Ang aga aga Alex, huwag kang mang asar.." di sige, mamaya hapon nalang..
Naglakad ako papunta sa may naglalakihang bato saka inakyat ang isa. " Pag ikaw nahulog d'yan." sasaluhin niya kaya ako?
Mahirap mahulog tapos hindi ka naman pala sasaluhin.
Kaya lang baka matetano ako sa mga buto niya kapag sinalo niya ako. Naalala ko tuloy si Ryan, payatot.
Umakyat din ito at tumabi sa pagkakaupo ko. Gaya gaya lang..
" Ba't ka ba kasi nandito? You're invading my personal space and time." nanahimik kami ng dagat.
" Kunwari pa yan!" kontra ng utak ko.
" Maka personal space ka naman.." nagpout ito. Ayssst letchugas na fresh, ang gwapo!
Napatingin ako sa araw na unti unti nang naghehello sa earth..
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
