«Πες μου ρε επιτέλους τι έγινε!» είπε ο Μπιλ όσο πιο σιγανά μπορούσε για να μην ξυπνήσει τους στριμμένους γείτονές του.
«Ο ψυχάκιας που σκότωσε τη Μαρία...».
«Ναι;» η καρδιά του Μπιλ επιτάχυνε.
«Ε... αυτός ο μουρλός δολοφόνησε πριν λίγες ώρες δύο φίλους της Ελπίδας. Τον Άκη και την κοπέλα του, τη Χαρά».
«Τι;».
Το φως του διαδρόμου έκλεισε και άφησε τον Μπιλ στο σκοτάδι.
«Πω, ρε πούστη μου» βλαστήμησε ο Μπιλ και ψηλάφισε τον τοίχο για να βρει τον διακόπτη.
«Τι έγινε;» ρώτησε ο Στέλιος από την άλλη άκρη του ακουστικού.
«Μισό λεπτό να ανάψω το φως».
Κάτι αντιλάλησε στον διάδρομο. Βήματα. Κάποιος πλησίαζε. Δεν έβλεπε μέσα στο πυκνό σκότος κι όμως, μπορούσε να νιώσει έναν όγκο να πλησιάζει. Τα μηνίγγια του κόντευαν να σπάσουν.
Κόλλησε την πλάτη στον τοίχο σαν φοβισμένο παιδί. Ήταν κρύος. Ψηλάφησε για τον διακόπτη. Ό,τι ήταν εκεί μαζί του έφτασε τόσο κοντά του που αν άπλωνε το χέρι του θα το άγγιζε. Αντ' αυτού, το χέρι του βρήκε επιτέλους τον διακόπτη για το φως. Οι παλιές λάμπες άναψαν και φώτισαν τον καταθλιπτικό διάδρομο με ένα αχνοκίτρινο φως. Ο διάδρομος δεν ήταν κενός, όπως πριν. Ένα χλωμό πρόσωπο εμφανίστηκε, δύο μάτια κακιασμένα.
Ο Μπιλ αναπήδησε λες και τον είχαν τσιμπήσει στο ψαχνό. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι βρισκόταν μπροστά στον γέρο γείτονά του.
«Κύριε Θεμιστοκλή, με τρομάξατε!».
Ο ηλικιωμένος άντρας ήρθε ακόμα πιο κοντά στον Μπιλ. Μύριζε πράσινο σαπούνι και στοματικό διάλυμα μέντα.
«Κι εσύ το ίδιο. Δε φωνάζουμε στους διαδρόμους τέτοια ώρα».
Η πλαδαρή κοιλιά του γέρου ανεβοκατέβαινε μέσα απ' την ξεχειλωμένη φανέλα, καθώς κουνούσε το δάκτυλό του κάτω από τη μύτη του Μπιλ.
«Δεν θα ξαναγίνει» είπε ο Μπιλ, σίγουρος πια ότι ο κύριος Θεμιστοκλής δεν κοιμόταν ποτέ. Καραδοκούσε στην πόρτα σαν επίδοξος θηρευτής που παραμόνευε για ανυποψίαστα θύματα. Ο γέρος διψούσε για τέτοιες καταστάσεις.
Ο Μπιλ είχε κατεβάσει το κινητό του. Κοίταξε την οθόνη˙ ο Στέλιος το είχε κλείσει.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ο Λύκος Δεν Είναι Νεκρός
Horror«Τι διάολο έχεις πάθει; Ξαδέλφη σου είναι, ανώμαλε!» μάλωσε ψιθυριστά τον εαυτό του. Η Ελπίδα ήταν ξαπλωμένη σε μια προκλητική στάση, φορώντας ένα διάφανο νυχτικό. Για την παράλογη έλξη που ένιωσε προς στιγμήν ο Μπιλ για την κοπέλα, έφταιγε κάτι που...
18. Βάγκραντ
Ξεκινήστε από την αρχή
