Stalker (COMPLETED)

48

Third Person's POV

It's been a week since Bryan was shot. Hindi pa rin siya nagigising. Isang linggo ring ininda ni Alexis ang sakit ng di kapiling si Bryan. Pati mga kaibigan niya ay hindi siya napapangiti.

"Alexis, ngumiti ka naman diyan." Sabi ni Cristine habang hinahampas ng mahina ang binata.

He just sighed knowing they can't forced him to smile. Tumayo ang binata at lumabas muna ng bahay para magpahangin.

Alexis' POV

It's been a week since he was shot. Naisipan ko munang maglakad-lakad sa park na malapit sa bahay ni Bryan.

Nang makahanap ako ng upuan, umupo muna ako para magpahinga. Bigla kong naalala yung mga awkward dates namin ni Bryan before he got into an accident.

Flashback

"Um, gusto mo ba ng icecream?" Tanong ni Bryan sa akin habang kinakamot ang leeg niya.

I chuckeld awkwardly before nodding. He stood up and went to the icecream vendor. Pagkabalik niya ay may dala dala na siyang Chocolate and Cashew na flavored icecream.

"Thank you." I said, smiling at him sweetly before taking the icecream.

Silence ate us until I decided to break it. I coughed to catch his attention.

"Bakit ako?" I asked, not looking at him. He gave me a confused look.

"Bakit ako ang napili mo. Marami namang magagandang babae sa campus, bakit sa isa pang lalaki na katulad ko." I said, finally facing me.

He cupped my cheeks before planting a kiss on my lips. I was taken a back by his sudden action.

"Kasi ikaw ang napili ko, at hindi sila." He said and he kissed me again. I smiled at the kiss before parting.

End of Flashback

Pinunasan ko ang luha kong biglang tumulo. Natutuwa at nalulungkot ang nararamdaman ko. Kapag naaalala ko yung mga memories namin, natutuwa ako, pero kapag naaalala ko yung araw na nabaril siya, nagagalit at natutuwa ako.

I suddenly felt two hands on my shoulders, I looked up and saw JB. I smiled at him weakly.

"Ok kana? Gusto mo ba kumain?" He asked me. I nodded and he took my hand. Pumunta kami sa pinakamalapit na fastfood chain.

"Anong order mo, it's on me." Sabi niya habang umuupo. Sinabi ko sa kanya yung order ko at siya ang nag-order.

Kinuha ko ang phone ko at text agad ni Miguel ang nakita ko. Binuksan ko ito and tears started flowing again.

From: Miguel
Alexis, pumunta ka sa ospital ASAP! Gising na si Bryan.

Pagkabalik ni JB ay dala dala niya yung naka-takeout na order namin.

"JB, pumunta na tayo sa ospital." I said.

"Kaya nga kita sinundo dito eh." He said and we went straight to his car.

He drive to the hospital where Bryan is confined. Sana hindi na maulit yung dati.

Miguel's POV

Ako ang nagbabantay kay Bryan ngayon. Dinalahan ko siya ng mga prutas kahit hindi pa siya gising.

"Bro, magising ka naman na. Nahihirapan na si Alexis na nakikita kang ganyan. Excited na siyang makita kang gising." Lumuhod ako sa harapan niya at hinawakan ang kamay niya. I started sobbing.

"Malaki ang kasalanan na nagawa ko sayo. Umibig ako sa taong imposibleng magkagusto sa akin. Bryan, mahal ko si Alexis. Kaya wag mo naman siyang pahirapan ng ganto." I said and I cried hard.

Minutes later, naramdaman kong gumalaw yung daliri ni Bryan. I even heard him groaned. Tumingala ako and I saw him fluttering his eyes open. Kaya tumawag na ako ng nurse. Tinext ko na rin si Alexis para malaman niya.

Pagkadating ni Alexis ay agad siyang pumunta sa kinaroroonan ni Bryan. Niyakap niya ito ng dahan dahan para di niya masaktan yung boyfriend niya.

I smiled on how happy Alexis is. Pero medyo kumukurot yung puso ko kapag nakikita ko silang magkayakap. Pero kailangan kong tanggapin.

"Bryan, thank God you're awake." Alexis said still hugging Bryan.

Napangiti naman ang binata at sinenyasan ako na lumapit sa kanya. Lumapit naman ako at may sinabi siya sa akin.

"Thank you for taking care of my sunshine. Malaking utang ko lahat sa'yo yun." He said, holding my hand. Ningitian ko siya.

"Wala yun. Basta para sa inyong dalawa." I said, glancing at Alexis, who is smiling at me.

Alexis' POV

Buti naman at nagising na si Bryan. Kumakain kami ngayon, well ako ang nagpapakain sa kanya.

"Anong ginawa mo nung tulog ako? And how long am I out?" Sabi niya habang ngumunguya.

"Wala lang, pumasok ako sa school. And you've been out for a week." I said.

He looked at me and he signalled me to come closer. Tumayo naman ako and I lean in. He suddenly peck my lips. I was taken aback from the sudden action.

Bigla kong naalala yung sasabihin ko sa kanya. Paano kung ayaw niya akong payagan? Baka magalit kasi siya sa akin eh.

"You seem troubled, what's up?" He asked me. I sighed before answering his question.

"Bryan I've been thinking." I said. He looked at me, smiling. "Thinking of what?"

"I've been thinking that, what if sumama ako kay Terence?" I told him. Suddenly, his facial expression dropped. From smiling to his poker face. Natakot na ako.

"So ibig sabihin, iiwan mo ako." He said, still in his pokerface.

"Hindi naman sa iiwan kita. Gagawin ko yun para matahimik na siya." I explained it to him.

He then chuckled bitterly. "Parang ganon na rin yun. Iiwan mo ako para sa lalaking yun. Alexis, kaya ko na ang sarili ko. Malakas pa ako, kaya hindi ako papayag sa plano mo." He said, turning his head to the side.

"Paano kapag nangyari na naman yung nangyari sa'yo? Tapos matagal ka na naman gigising. Bryan, hindi tayo titigilan ni Terence hanggang di niya nakukuha ang gusto niya, at ako yun." I told him. He then turned his head towards my direction and he was.....crying?

"Sige na, sumama ka na sa kanya. Tama ka naman eh, hindi tayo titigilan ni Terence. Actually, ikaw ang hindi niya titigilan. Umalis kana Alexis, if that's what you want." He said, sobbing.

Napaiyak narin ako. Hindi ko naman siya iiwan eh. Gagawin ko lang naman yung para sa kaligtasan namin.

"Brya—"

"UMALIS KANA!!" He shouted. I was shocked, ngayon na lang niya ako nasigawan. Tumayo ako at lumabas ng kwarto niya.

Gagawin ko lahat ng makakaya ko para sa kaligtasan ni Bryan. Kahit ikapahamak ko ito.

********************************************^^^
A/n;

Huy sorry guys kung minsan nalang ako makapag-update! Read my other stories!! Thank you!