Stalker (COMPLETED)

43

Alexis' POV

Pagkarating namin ni Bryan sa loob ng kotse niya, ay tinulak niya ako papasok sa backseat.

"Ano ba Bryan?! Nasasaktan ako." Sabi ko habang sinusubukan na tanggalin ang mahigpit niyang hawak.

"ALAM MO BANG TUMAKAS PA AKO SA TRAINING NAMIN PARA LANG SUNDAN KA?!" Galit niyang sigaw sa akin. Natahimik lang ako habang pinapagalitan niha ako.

"Sorry." I mumbled low enough for him to hear.

"Sorry? Sa tingin mo ba yung isang sorry mo makakapag-pakalma sa akin?! Alexis naman, alam mo bang nagalala ako?" He said, his voice lowing down.

Di ko na napigilan at tumulo na yung luha ko. I think he saw me because his facial expression soften.

Bigla ko nalang naramdaman ang yakap niya. I cried even harder. Di ko naman kadi sinasadya na makipagkita kay Terence eh. Atsaka di ko rin alam na si Terence pala yun.

"D-di ko naman sinasadya na makipagkita sa kanya eh. Atsaka, di ko naman alam na si Terence pala yun." I said sobbing. He gently rubbed my back.

"Shh sorry if I shouted at you. It's just that I'm worried he might do something bad to you." He said as he cupped my face. I felt his lips with mine.

"Let's forget this for the time being. Umuwi na tayo, alam kong pagod kana at pagod na ako." He said as he start his car.

Bigla ko nalang naalala na dala ko yung kotse ko! Paano na yun?! Hala! Regalo pa naman sa akin yun ㅜㅜ.

"Bryan, naiwan ko yung kotse ko!" I said panicking. I hear him chuckled.

"It's okay, tinext ko na si JB na siya na ang kumuha." He said so I sighed in relief.

Naramdaman ko na na unti-unti ka akong inaantok kaya naisipa kong matulog muna.

Bryan's POV

While stuck on traffic, I heard snoring right beside me kaya napatingin ako. Alexis is sleeping peacefully pero mukha rin siyang nahihirapan. Kaya in-adjust ko yung upuan niya para kumportable.

Suddenly, my phone rings out of the sudden. Tinignan ko kung sino iyon and it's JB. I pick up the call. It must be important.

"Hello?" I said.
"Boss, saan ko dadalhin yung bangkay nitong si Michael CristoVal?" Tanong niya mula sa kabilang linya.
"Sa di makikita ng mga pulis. Bukas ka na tumawag, kasama ko si Alexis." Sabi ko ending the call.

Wanna know what happened to Michael CristoVal? Well, pinapatay ko siya kanila JB,Miguel at Timothy. Nakita kasi no Timothy na siya pala yung nagpapadala ng sulat ni Terence kay Alexis.

Kaya ayun, pinapa—

"Bryan, anong 'sa hindi makikita ng pulis'?" Patay, narinig niya.

Napalunok ako dahil sinimulan na akong kabahan. Anong ipapalusot ko sa kanya?!

"Ah ano yun—yung files na nakuha ni JB sa papa niya." I said. He looked at me for a second then he went back to sleeping.

I sighed in relief. Isa rin 'to sa magiging problema ko, kapag nalaman niya na pumapatay ako ng tao.

Terence's POV

Umuwi ako sa bahay ng mainit ang ulo. Nagulat sila mom at dad, lalo na si ate nang bigla kong isinara yung pinto ng padabog.

"ANO BA YAN?!" Galit na sigaw ni dad. I sighed not lending them my attention.

"Lucio, tama na yan. Nakakahiya sa mga kapitbahay." Sabi ni mom kay dad habang hawak hawak ang braso niya.

Lumapit naman sa akin si ate at hinila ako paakyat ng kwarto ko. Sinara at ni-lock niya ang pinto. Tinitigan niya ako at lumapit sa akin para sampalin.

"Terence, ano bang nangyayari sa'yo?!" Pagsisimula niya. Di ko siya binalingan tingin at kumuha ng sigarilyo sa drawer ko.

"Di na ako papayag ate, gagawin ko naa ang dapat kong gawin, at walang makakapigil sa akin especially mom and dad." Sabi ko na ikinagulat niya.

"A-anong ibig mong sabihin?" Tanong niya sa akin. I smirk secretly knowing what I'm really capable of.

"Kung kailangan kong ipapatay si Bryan ate, gagawin ko. At di mo ako mapipigilan sa desisyon ko." I said puffing the last smoke of my cigarette.

Hinarap ko siya and she was staring at me, scared. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang braso niya.

"At once na kontrahin mo ako, isusunod ko yung kuya ni Alexis. Si Ric." I said right in her ear.

"W-wag Terence, maawa ka please." Pagmamakaawa niya sa akin. Agad naman ako nakaisip ng kondisyones.

"Ayan ay kung sasabihin mo kahit kanino ang mga plano ko. Hindi ko naman gagawin 'yon ate kung hindi ko ako sasabihin diba?" Sabi ko sa kanya. She slowly nodded so I smiled in victory.

"Makakaalis kana." I said and she obeyed me like I'm her master.

Ngayon DeVega, magtago-tago kana kasi iisa-isahin ko ang mga kaibigan mo, na naging kaibigan ko rin, starting from your youngest, Joshua.

Uupo na sana ako ng biglang nag-ring ang phone ko. It was a call from Ryle.

"Anong kailangan mo?" I asked him.

"Boss, si Michael....." He paused. Anong meron kay Michael?

"O, anong meron sa kanya?" Tanong ko.
It took him a minute before he spoke.

"Patay na siya. Natagpuan siya ng mga pulis na palutang-lutang sa ilog. May nakita rin sila na note na nakakasindak ng balahibo," explain niya.

"Anong nakasulat sa note?" Tanong ko.

" 'Iisa-isahin ko kayo Romero. Kaya kung ako sayo, magtago kana.' " After he read the message, I was triggered. Naunahan na naman niya ako.

Naunahan na naman niya ako, kaya kailangan ko nang kumilos.

"Dukutin niyo si Joshua Reyes at dalhin siya sa basement ng bahay namin." I said ending the call.

3rd Person's POV

Ang hindi alam ni Terence ay nakikinig na pala sa usapan niya ang ate niya, kaya agad naman niyang tinawagan si Bryan at binalaan siya.

"Bryan, wag mong iiwan si Joshua kahit saan. Ipapadukot siya ni Terence." Sabi niya sa kabilang linya.

"Salamat Veira." Pagpapasalamat ni Bryan.

Magkapatid man sila ni Terence ay hindi siya papayag na magpaka-alipin sa kanya. Kaya tutulungan niya sila Bryan laban sa sarili niyang kapatid.

'"Patawarin mo ako Terence, pero hindi ako magpapaka-alipin sa'yo." Sabi niya sa sarili niya.

***********************************************
A/n:
Hallo! Hehehehe enjoy reading everyone!