Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
booseungw2 3 saat önce
---
"Üşüdüm."
Sarı saçlı olan söyledi. Hansol ise ceketini iki yana doğru genişletip Seungkwan'ı da içine almıştı. Onun üşümesine izin veremezdi ya. Birlikte yüksek yerlerden manzaralar izlemeyi seviyorlardı. Baş başa vakit geçirmeyi seviyorlardı. Ama birkaç gündür baş başa kalmaları imkânsız hâle gelmişti. Aileler, arkadaşlar derken sürekli kalabalık içinde kalmışlardı. Şimdiyse geri dönmeden- Jeju'da baş başa vakit geçiriyorlardı. Sessiz, sakin, bol manzaralı.
"Hâlâ üşüyor musun?"
"Hayır, sen sarılınca ısındım."
"İyi o zaman, hasta ol istemeyiz. Değil mi?"
"Hmm- sen de üşüme."
Saçlarında hissettiği birkaç öpücükle huzurla gözlerini kapatmıştı.
"Geri döndüğümüzde- gülümsemenin daha da tam olduğunu görmek beni mutlu edecek."
"Benim gülümsemelerim hep tam. Biliyorsun tüm boşluklarımı sen kapattın benim."
Geriye doğru dönüp burunlarını birbirine sürtmüştü.
"Çok sevgi pıtırcığıyız, bunu biliyorsun değil mi?"
"Biliyorum. Ama hoşuma gidiyor."
Kararan havaya son bir kez baktı. Mutluluğu için şükretti içinden. (Y/N: kitabı mesneviye çevirdim ne oluyor?) Hansol'un omuzunu ısırdıktan sonra elini tutup aşağıya inmeye yeltendi. Hansol ise onu kendine çekip son bir kez dudağından öptü. Geri çekildiğinde kulakları kıpkırmızı olmuş bir Seungkwan karşısında duruyordu.
