Worse games to play... ^39th Hunger games^ ✔

Tap

Emma maakt me wakker. 'Zullen we gaan?' Vraagt ze. 'Goed idee.' We lopen samen de spleet uit. Ik pak de tap uit mijn rugzak en stop hem in mijn broekzak. Mijn mes hang ik aan mijn riem. We gaan op pad. Het is een lange, zware tocht. 'Ik kan me dit deel van het rotsgebied niet herinneren.' Zeg ik. 'Wacht maar af, we zijn er bijna.' Ik zie nog steeds geen bomen, maar ik zie wel dat de rotsen ophouden. Emma gaat boven op een hoog rotsblok staan. 'We zijn er bijna!' Ik kijk haar aan. 'Weet je zeker dat we de goede kant op gaan?' 'Ja hoor!' Zegt Emma vrolijk. We lopen nog een stukje verder. Ik word moe. 'Kunnen we even rusten?' 'Oké' We gaan zitten op een rots. 'Kan je zwemmen?' Vraagt Emma. 'Ja natuurlijk kan ik zwemmen. Hoezo?' 'Wacht maar af.' 'Kan jij zwemmen?' 'Ja' We besluiten om verder te lopen. Ik zie de zee. De zee! Water! 'Niet drinken!' Roept Emma. 'Het water is giftig. De tribuut waarvan je het kanon hoorde voordat ik bij je was, zag ik van het zeewater drinken.' Ik moet Emma wel geloven. 'Tijd om te zwemmen' Zegt ze.

'Midden in de zee is een eiland. Op het eiland zijn perfecte bomen om een tap in te doen.' Vertelt ze. 'Maar er is een nadeel. Je moet er naartoe zwemmen.' 'Alles voor drinken' Zeg ik. Het water is best wel diep, dus we laten onze spullen achter in een spleet tussen de rotsen. Ook doen we onze jassen, schoenen en sokken uit. Emma raakt het water met een teen aan. 'Het is veilig, maar zorg dat je geen water doorslikt.' Ik stap in het water. Emma volgt. Samen beginnen we naar het eiland te zwemmen. Het is maar ongeveer 5 minuten zwemmen, dan zijn we er. Ik zet mijn voet op het eiland. Hat zand is heet. Onze kleding begint al op te drogen. Het word avond.

We lopen samen naar een boom. Ik pak de tap uit mijn broekzak. 'Mag ik je mes even?' Vraagt Emma. Ik geef haar het mes. Ze boort een gat in een boom en stopt na ongeveer 2 minuten boren de tap er in. Ze draait hem open. 'Water!' Roep ik vrolijk ik steek mijn hoofd onder de tap en drink. 'Ooo, bedankt Emma!' Zeg ik als ik klaar ben met drinken. Nu is het Emma's beurt om te drinken. Ze drinkt gulzig het sap op. Als ze klaar is draait ze de tap dicht. We gaan tegen de boom aan zitten. Het volkslied begint. Twee doden. Het meisje uit 11 en het meisje uit 9. 'Ik zag het meisje uit 9 van het zeewater drinken.' Zegt Emma. 'Je zou denken dat ze beter wist.' Iets prikt tegen mijn rug aan. Ik kijk achterom. De boom is tot leven gekomen en heeft Emma vast tussen zijn takken.