Safe and sound

Ink Black

Heeyy,
Dit hoofdstuk zal vanuit de ogen van Mark zijn. Laat zeker weten of jullie het leuk vinden!
Sorry dat de eerste paar hoofdstukken waarschijnlijk niet zo interessant zijn, maar ik beloof dat het erg dramatisch en ingewikkeld gaat worden!💕 Volg mijn instagram (awkward.patato.stories) voor leuke edits en sneak peaks. Enjoy!
Xxx

POV Mark:
'Waar ben ik?'. Mark kijkt om zich heen, maar ziet alleen zwart. Het zal toch niet opnieuw gebeurt zijn? Bij die gedachte alleen al, begint hij te rillen. Na enkele minuten moet hij zich toch omdraaien. Daar ligt ze dan, te slapen. Ik weet niet eens haar naam, dacht Mark. Aan wat ze aanheeft, weet hij het zeker. Hij was gisteren weer dronken en is met haar meegegaan naar haar huis. 'Hoe stom kan ik zijn?!'. Hij staat op en duwt het raam open. Eindelijk kan hij de vrouw eens goed bekijken. Ze is zeker 20 jaar ouder dan hem, rond de 38. Ze heeft lang bruin haar en ligt vredig op het bed. Waar ben ik toch mee bezig, dacht Mark bij zichzelf. Snel raapt hij zijn kleding van de grond en kleed zich aan. Zijn kleding ruikt naar wodka, maar dat verbaast hem niks. 'Ik trek thuis wel schone aan.'. Dan pas merkt hij het, het is al 8:00. Hij moet om 8:30 op school zijn om zijn presentatie te geven en verslagen in te leveren. 'Enorme sukkel die je bent!'. De vrouw beweegt langzaam, alsof ze bijna wakker is. Zachtjes glipt Mark de kamer uit.

Nu hij hier toch is, kan hij net zo goed hier ontbijten. Veel was er niet, maar na lang zoeken vindt hij genoeg voor vanochtend. Snel weg hier, denkt Mark. 'Hopelijk staat mijn fiets hier!'. Al biddend loopt hij naar buiten en slaakt een zucht van opluchting. Hij weet niet hoe, maar zijn fiets staat hier. 'Geen tijd om hier over na te denken!'. Hij trekt de voordeur dicht, springt op zijn fiets en trapt ervan door.

Eigenlijk is de wind in zijn gezicht wel fijn. Het laat hem weer fris voelen. Nu hij fiets, merkt hij eigenlijk pas hoe erg zijn koppijn is. Dat zijn zorgen voor later, dacht Mark. Om nu naar huis te gaan om schone kleren te pakken, kost te veel tijd. Hij heeft vast nog wel kleren in zijn kluisje. Alleen nog deze straat uitrijden en de hoek om en dan was hij er al bijna. Zijn horloge geeft aan dat het al 8:23 was, dus besluit Mark om nog harder te trappen. De wind blaast door zijn haren en bij elke trap gaat hij sneller en sneller. Alleen om de hoek. Als ik anders eerst laat weten dat ik er ben en dan kan ik-. Zijn gedachte wordt ruw onderbroken door de klap die hij maakt.

Hij vliegt van zijn fiets af en belandt in het gras. Voor hem ligt een meisje naast haar fiets. Ze heeft prachtig blond haar en blauwe ogen. Hij had blond haar en blauwe ogen altijd mooi gevonden. Zelf had Mark donkerbruin haar en groene ogen. Snel rent hij naar het meisje toe. Al scheldend komt ze overeind en staart naar zijn ogen. Wat een lekkerding, zegt ze met glinsterende ogen. Mark merkt dat hij moet grijnzen. Verlegen en beschaamd kijkt ze hem aan. Dit is ongemakkelijk. Mark. Wacht, wat zei hij nou? Waarom stelde hij zich zomaar aan haar voor? Hij kent haar niet eens! Het meisje snapt hem waarschijnlijk ook niet, want ze kijkt hem met een vragende blik aan. Zo heet ik, Mark. Nu blijkt ze het te snappen, maar voordat hij haar kon vragen hoe zij heette, rinkelde haar mobieltje. Alsof ze door een adder gebeten werd, draaide ze zich om en greep haar fiets. Wat was er aan de hand, dacht Mark. Ze sprong op haar fiets, fietste weg en liet hem in totale verwarring achter.

De geur van alcohol schudde hem weer wakker. Shit! Hij was nu officieel te laat. Hij was helemaal betoverd door het meisje, ookal wist hij niet eens haar naam. Hij moet en zal haar opnieuw zien. 'Ik ga wel bij haar school langs nadat ik klaar ben' zei hij tegen zichzelf. Snel stapt hij op zijn fiets, niet wetende wat er gebeuren gaat.

Na veel geschreeuw en gesmeek later, heeft Mark het voor elkaar gekregen om zijn presentatie en verslag later in te mogen leveren. Hij heeft niks vertelt over die ochtend en heeft een smoesje bedacht over dat hij zich verslapen had. Ze had gelukkig niet gevraagd waarom hij zo stonk. Zal ik anders nu naar haar school gaan? Misschien heb ik geluk en zie ik haar? Dan kan ik eindelijk vragen naar haar naam! Mark stapt op de fiets richting haar school. Voor zich ziet hij een gedaante fietsen. 'Zou dat haar zijn?'. Hij begint sneller te fietsen, maar hij verliest haar uit het oog toen ze de hoek om ging.

Teleurgesteld begint hij een beetje rond te zwerven door de buurt. Hij is haar echt kwijtgeraakt. 'Shit!'. Hier staat hij dan, in vieze kleren, in een onbekende wijk, op zoek naar iemand waarvan hij het bestaan niet wist voor vanochtend! Hij geeft een trap tegen zijn fiets. Als hij weg wilt fietsen, weigert zijn fiets te bewegen. 'Dat kan er ook nog wel bij!'. Verdomme schreeuwt hij. Dan hoort hij het opeens. Een deur slaat heel hard dicht en hij verstopt zich gauw achter een bosje. Van wat hij dan ziet, lopen de rillingen over zijn rug. Het meisje wordt bij haar keel omhoog gehouden door een man, hij gokt haar vader. Het speelt zich allemaal af een paar huizen verderop. Om het beter te kunnen zien, staat hij op en door het bewegen valt zijn fiets om. Mark's adem stokt, hopelijk heeft de man hem niet gehoord. De man kijkt schichtig om zich heen en beent naar binnen. Het meisje blijft levenloos op de grond liggen. Hij rent naar haar toe en hij weet het zeker. Dit is hetzelfde meisje van vanochtend.

Hij knielt bij haar neer en fluistert dat alles goed komt. Geen reactie. 'Wat is er gebeurd?'. Nog steeds geen reactie. Mark raakt nu echt in paniek. Hij kan niet naar haar vader gaan, die zou haar nog verder mishandelen, maar met de politie en het ziekenhuis heeft hij een slecht verleden. Hij is daar al vaker dronken binnengelopen en niemand zou geloven dat hij haar niet in elkaar heeft geslagen. Als haar ogen naar achter rollen, ziet Mark nog maar 1 oplossing...