Pomocy: Oni tu idą ❌ Plz Nie Czytaj Cringe ❌

2

Obudziłam się w jakimś domu. Leżałam na łóżku. Obok stała szklanka z wodą i kanapki, leżał tam też list, postanowiłam więc go otworzyć.

Witaj, to ja znalazłem Cię przywiązaną do drzewa, obok stoi coś do picia i jedzenia. Rozgość się, a my niedługo powinniśmy wrócić.

PS. Pod żadnym pozorem nie wychódź na zewnątrz! 

-Jacy "my"? Z nim ktoś jest? Dobra, nie ważne... - Powiedziałam do siebie, po czym wzięłam się za jedzenie.

Już po paru minutach talerz i szklanka były puste. Poszłam więc się trochę rozejrzeć. Pokój był cały biały, gdzieniegdzie występowały małe akcenty szarości (?). Postanowiłam, że wyjdę z pokoju. Kierowałam się cały czas przed siebie. Trafiłam chyba do salonu. Był podobny kolorystycznie do poprzedniego pokoju. Na środku stał wielki, biały narożnik, obok szklany stolik kawowy. Na przeciwko, na ścianie wisiał wielki telewizor. Poprostu jak jakaś villa! Rozejżałam się jeszcze szybko po całym domu, szczerze mówiąc wygląda on jak dom jakiegoś miliardera... Poszłam do  "swojego" Pokoju. Otworzyłam szafę, ku mojemu zdziwieniu była wypęłniona po brzegi nowymi ubraniami, tak jakby mieli się mnie tutaj spodziewać... Po godzinie usłyszałam, że ktoś wchodzi do domu i kieruje się do pokoju, w którym jestem ja. Usiadłam na łóżku i patrzałam się w podłogę, gdy ktoś otworzył drzwi momentalnie po patrzałam się na jego twarz. Był to chłopak z dredami, miał na głowie opaskę "Supreme" I ubrany był dosyć bogato. Znałam go z kądś, ale nie wiedziałam z kąd...
-Widzę, że się obudziłaś. - Uśmiechnął się.
-Tak... - Wymusiłam uśmiech.
-Michał. - Chłopak wyciągnął rękę w moją stronę.
-Maja. - Uścisnęłam dłoń Michała.
-To ty uratowałeś mi życie? - Chłopak na to pokiwał twierdząco głową i się uśmiechnął.
-Jakby co, to w szafie masz ubrania. Są nowe, także wybierz coś sobie i się przebierz. Wracam za chwilkę. - Chłopak wyszedł z pokoju.

Wybrałam ten strój:

Po chwili byłam już ubrana. Gdy Michał wszedł do pokoju, na mój widok szczęka mu opadła,  na co ja się zaśmiałam
-łał...
-Dzięki.
Chwilę się we mnie wpatrywał i powiedział -Chodź, poznasz innych. -
złapał mnie za rękę i pociągnął do salonu.

Chwilę później znajdowaliśmy się już w salonie. 
Usiadłam na narożniku, obok jego "ekipy". Wszyscy chłopacy się we mnie wpatrywali, jak Reksio na szynkę.

-To jest właśnie ta dziewczyna - Powiedział Michał, na co uśmiechnęłam się do wszystkich po koleji

-Mam pomysł! - Powiedziała jakaś dziewczyna.
-Jaki? - Powiedział jakiś chłopak.
-Usiądźmy w kółku i zadajmy sobie jakieś pytania! - Na to wszyscy przytaknęli... Po chwili wszyscy siedzieli w kółku i przedstawiali się...

-To tak, ja jestem Remigiusz Wierzgoń i mam 21 lat. (ReZigiusz)

-Ja jestem Martyna Musiolik, ale mówią na mnie Musiola, a i mam 20 lat (Poliplot).- Dziewczyna się uśmiechnęła. 

-Ja jestem Karol Poznański i mam 21 lat. (Kaiko) - Chłopak się uśmiechnął do mnie.

- A ja to Michał Rychlik i mam 21 lat, a ty? (Multi)- Wystraszyłam się, bo co? Miałam tak po prostu powiwdzieć " Hej, ja jestem Maja Forest, tak ta Forest"?!

-Ymmm, ja się nazywam Maja i mam 20 lat. - Spanikowałam i po prostu nie powiedziałam nazwiska.

-A jak masz na nazwisko? - Powiedziała Musiola
-Ehhh... Forest. - Powiedziałam nie zrozumiale.
-Możesz powtórzyć, bo nie dosłyszałem? - Powiedział Karol.
Ja tylko popatrzałam się w podłogę i pojedyńcze łzy zpłynęły mi po twarzy.
-Forest. - Powiedziałam, po czym wszyscy momentalnie się ode mnie odsunęli, tylko Michał podszedł bliżej.
-Ta Forest? - Zasmucił się.
-Tak, ale ja taka nie jestem! - Powiedziałam płacząc.
-Możesz jakoś udowodnić?! - Powiedział Remek chowając za sobą Martynę.
-No... Może, dla tego, że jeszcze nie wysadziłam was w powietrze?! - Powiedziałam dalej płacząc. Na to Multi (zdążyłam sobię przypomnieć) poprostu mnie przytulił, chyba tylko on mnie rozumie.
-Dzięki... Bro. - Michał się uśmiechnął i mnie wypuścił...

___
Hehe pewnie już myśleliście, że Mulciak i Majka będą razem ( ͡~ ͜ʖ ͡°)
Spokojnie... Jeszcze mamy czas i innych ludzi xD bayo