Spy twins ✅

14. Mila

"MASON!!!" Schreeuw ik door het huis. Geen reactie. Brandon kijkt me vreemd aan, het ziet er echt super schattig.....ik bedoel grappig.....uit. "Mason is zich aan het bellen met de tweeling." Zegt hij opeens.  Ik bijt op mijn lip en knik. Ik ren naar buiten. Ik hoor wat bosjes ritselen. "Mason ik weet dat je in de struik zit. Ik heb je nu nodig want we gaan naar het park in de stad. En ja, daar is Scratch gespot."

Victor Scratch

Even later zitten ik en Mason in een struik in het park.  Victor Scratch zit aan de overkant van het meertje. Hij kijkt naar iets. "Psst Mason, kan jij zien waar hij naar kijkt?" Fluister/vraag ik.  Ik wil hem porren omdat ik geen antwoord krijg, maar ik val omdat Mason er niet meer zit. Jipie, nu zit ik vast. Ik zie hem net buiten de struik staan met nog iemand. "Hey Mason," zegt de maar al te bekende stem van Rachel. Ik luister verder niet ,omdat ik nog steeds vast zit. Al snel ren ik uit de struik en geef Rachel meteen een knuffel. Daarna kijk ik Mason boos aan "Waarom help jij mij niet uit de bosjes" zeg ik en zet mijn handen verontwaardigd in mijn zij. 'Sorry maar ik zag Rachel alleen lopen' Zegt hij kijkt in de richting van Luca 'Oooh' zeg ik zacht en kijk daarna weer vrolijk zoals normaal. 'Dus wat waren jullie aan het doen in de stad?' vraagt Rachel en gaat op een bankje zitten. 'Mila, ik en Luca gaan weg jij vermaakt je wel he?' vraagt Mason. Ik knik en zwaait mijn broer uit. Sukkel, nu weet Rachel dat ze elkaar kennen. 

Even later zijn we aan gekomen bij Rachel thuis want het park was saai. Als we binnen stappen  kijk even rond me heen, maar al snel komt er een klein pluizig hondje op ons af lopen. 'Aw wat een schatje' zeg ik en buk om haar te aaien. Ze begint als een gek aan mijn hand te likken. 'Luna, stop is met likken' zegt rachel op een mama toon en geeft haar een aai over haar bol. Ik geeft haar ook nog en aai en staat dan weer op. Waneer ik mijn jas en schoenen uit heb lopen we naar de slaap kamer Rachel. Onder weg komen we Logan tegen. Ik groet hem vriendelijk, maar besteed er verder geen aandacht aan dat hij er is. 

~ 

Terwijl Rachel haar tas voor morgen in pakt, zit ik op haar bed. "Maar hoe gaat het met Neo?" vraagt ik en wiebelt met mijn wenkbrauwen.  Ze pakt een kussen en gooit die recht in mijn gezicht. Jeez zij heeft snelle reflexen. Ik zag het kussen niet aan komen, dus krijg ik hem recht in mijn gezicht. "Hey" schreeuw ik  lachend uit. "We zullen het zien morgen." En ze zet haar tas naast haar bureau. "Maar goed volgende onderwerp," begint ze, "wie ga jij meenemen naar het gala?"  Dat is eigenlijk best een goeie want ik heb nog niemand. "Brandon heeft nog niemand." Zegt ze snel. Dit meent ze toch niet. Waarom kan ik niet gewoon tegen haar zeggen dat hij mij ontvoerdt heeft maar hem wel echt heel lief vind. "Ik weet het niet, Brandon en ik hebben niet echt een goed verleden" Zeg ik. Nu maar hopen dat ze niet ziet dat ik bloos. "Yeaaaaaah Sureeeeee."  Zegt ze en begint in mijn ogen te staren. "Probeer je me te hypnotiseren ofzo?" "Ja, maar het lukt blijkbaar niet zo goed." Antwoord ze lachend en ze prikt in mijn zij. Ik hups omhoog en val van het bed af. Rachel begint nu nog harder te lachen. "Lach niet zo en help me omhoog." Breng ik ook lachend uit. Maar nee hoor, ze maakt nog een foto of een filmpje. Na dat gedaan te hebben help ze me eindelijk omhoog. "Dank je wel voor de snelle hulp." Zeg ik met rollende ogen.

 "Zullen we film gaan kijken?"Zegt ze wanneer ze haar tv aan zet. "Sure, wel horror." Ze kijkt me aan alsof ze een spook heeft gezien. Ik lach in mijn hoofd hier echt keihard om. Amber en ik hielden na trainingen een horror-marathon. "Ik maak maak maar een grapje." giechel ik. "Mooi anders heb ik 24/7 nachtmerries."

Na een discussie over wat we gaan kijken, loopt Rachel naar beneden. Ik ben van plan om een beetje rond te snuffelen. Ik probeer iets persoonlijks te vinden. Al snel vind ik een doos onder haar bed. Ik wil hem open maken maar ik hoor voeten op de trap. Snel spring ik op het bed, nadat ik de doos terug heb geschoven. En ja, 10 seconden later opent Rachel de deur. Als ik zie dat ze een zak van mijn favoriete chips in haar handen heeft. "Je bent nu net ene godin." Zeg ik, terwijl ik mijn handen uitstrek als of ik een kleuter van 5 ben. "Jaja, niet overdrijven he." Zegt ze terwijl ze de zakken naar me toe gooit

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hey, 
ik weet het, duurde heel lang voor dat ik weer wat had geschreven. Maar daar heb ik een geldige reden voor. Ik stond veel tekorten dus hebben mijn ouders mijn laptop(waar ik op schrijf) en mijn iPad ingenomen totdat ik weer omhoog ging met mijn cijfers. Maar ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vinden.
Laters,

Naomi ( ;