Başlangıç: 18.06.2007
-
Serinin ilk kitabı.
Bir aydır merdiven altında uyanan Karsel, kuzeni İlge'nin gelmesiyle birlikte gizemli bir kutunun içine açılan bir kapı bulur. Ancak kutuyu açtıklarında karşılarına çıkan sonsuz güzellik, karanlık bir tehd...
Okumaya başlamadan önce yıldızı parlatmayı unutmayın.
Oy ve özellikle paragraf yorumları oldukça motive edici oluyor, okudukça verdiğiniz tepkileri okumak isterim. 🥰
Keyifli okumalar!
🌸☀️🍁❄️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kızlar gürültüden yararlanıp rahat bir konuma geçtiler ve merakla kimin geldiğine baktılar. Gelen kişinin Alpas olduğunu gördüklerinde rahatlamanın etkisiyle derin bir nefes aldılar ama yaratık Alpas'a yönelince hemen harekete geçtiler. Telaşla "Alpas dikkat et!" diye bağırdıklarında yaratık tekrar kızlara yöneldi. Kızlar ayrı yönlere koşarlarken yaratığı şaşırtmak için bir yandan da bağırıyorlardı.
Alpas arkalarından endişeli bir iki adım attı. "İlge okunu hazır et!"
"Tamam ama ok işe yaramıyor, denedim!"
"Derisini soyunca kalbi gözükecek sen de o zaman vuracaksın!"
"İyi ama derisi çok tehlikeli!"
"Vurunca etrafa zehir fışkırtacak uzak durun ve ne olursa olsun sakın dokunmayın!"
"İyi de Alpas derisini nasıl soyacağız?!"
"Şimdi sessiz olun ve nefes bile almayın! Olki tahmin edemeyeceğiniz kadar iyi duyuyor!"
"Peki derisi?!"
"Hemen dediğimi yapın!"
Kızlar koşarlarken birden durdular. İlge hazırda bekliyordu. Alpas o sırada Olki'nin dikkatini kendine çekmişti bile. Olki son sürat koşarak Alpas'a yaklaşınca kızlar Alpas'ın planını anladılar ve aynı anda, korkuyla, "Alpas, hayır!" diye bağırdılar.
Olki birden kızlara doğru yönelince Alpas arkadan hızla yakaladı. Derisini tutar tutmaz acı içinde çığlık atmıştı. Kızlar hâlâ, "Alpas yapma! Hayır!" diye bağırırlarken Alpas onları susturmak için acı içinde bağırdı. "Ses çıkarmayın!"
Üzgün bir şekilde susmak zorunda kaldılar. Alpas Olki'nin derisini tuttu ve hızlı bir şekilde aşağıya doğru çekti. Bunu yaparken canının çok acıdığı belliydi, ellerinden kanlar süzülüyordu. Dayanamayıp sessizce ağlamaya başladılar, gözyaşları yanaklarından oluk oluk akıyordu ama ses çıkarmıyorlardı. Çaresizce olanları izlemek zorunda kalmışlardı.
Alpas ayakta zor duruyordu. Son gücüyle sesini çıkarabildiği kadar seslendi. "İlge şimdi!"
İlge hemen okunu Olki'ye yöneltti, gözlerinden nefret akıyordu. Kolyesinin yardım etmesini dileyerek okunu fırlattı. O sırada Karsel önüne eğilmiş İlge'nin hedefi vurması için enerji yollamaya çalışıyordu. İkisine de saatler geçmiş gibi uzun gelen ama aslında çok kısa sürede ok Olki'in kalbine saplandı ve etrafa zehir sıçratarak yere yığıldı. Birbirlerine baktıklarında kolyelerinin parladıklarını gördüler. İçlerinden elflere teşekkür yolladılar.
