Başlangıç: 18.06.2007
-
Serinin ilk kitabı.
Bir aydır merdiven altında uyanan Karsel, kuzeni İlge'nin gelmesiyle birlikte gizemli bir kutunun içine açılan bir kapı bulur. Ancak kutuyu açtıklarında karşılarına çıkan sonsuz güzellik, karanlık bir tehd...
Okumaya başlamadan önce yıldızı parlatmayı unutmayın.
Oy ve özellikle paragraf yorumları oldukça motive edici oluyor, okudukça verdiğiniz tepkileri okumak isterim. 🥰
Keyifli okumalar!
🌸☀️🍁❄️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güneşliği kapatmadan uykuya daldıkları için İlge homurdanarak uyandı. Pencere açısına göre güneş onu Karsel'den daha çok yakıyordu. Kızarmış yüzünde elini gezdirdikten sonra dirseğiyle Karsel'i dürttü. "Uyan."
Karsel'in uykusu ağırdı, dürtmek yerine sarsmak gerekiyordu. Bu yüzden İlge işini şansa bırakmadı; uyanır umuduyla hâlâ tutuştukları elini sertçe çekti. İşe yaramadığını görünce oflayarak yere bırakmış olduğu siyah telefonunu aldı. Yatakta doğrulup telefonu yukarı kaydırdı. Bol tuşlu kısmı ortaya çıkınca, birkaç tuşa basarak müzikler kısmına girdi. Çok fazla seçenek yoktu, Karsel'in en sevmediği, onu uyandırmak için telefonunda tuttuğu şarkıyı bularak oynatma tuşuna bastı.
Son ses açtığı şarkıyı bir yandan Karsel'in kulağına tutarken bir yandan da Karsel'i hızla sarsmaya başladı. Başkası olsa korkudan sıçrardı kesin ama Karsel, sanki narin dokunuşlarla uyandırılmış gibi gözlerini yavaşça açtı. "Kapat şu müziği!"
İlge müziği kapatıp telefonunu aldığı yere geri koydu. "Sonunda uyanabildin!"
Karsel yavaşça yatakta doğruldu. Gözlerine işkence eden güneşe karşı eliyle koruma oluşturarak, "Keşke güneşliği kapatsaymışız." dedikten sonra kendini geriye doğru verip, Alf'e yaslandı.
"Keşke." diye karşılık verdi İlge, kızarmış yanaklarını avuçlayıp, kendini hemen arkasında bulunan Bugs'ın üstüne bırakarak. Karsel kaşlarını çatınca, kollarını sertçe bağladı. "Zarar vermiyorum!"
"Narin davran!"
İlge gözlerini devirip, oyuncağın burnunu yamultan duruşunu düzeltti.
Sayina mutfaktan kızlara seslenmiş, inmeleri için tehdit sinyalleri veren uyarısını da eklemişti. Yoksa geliyorum cümlesi aralarındaki bir mesajdı: İtiraz kabul etmiyorum demekti.
Gülümseyerek birbirlerine baktıktan sonra yataktan kalktılar. Uyku sersemliğini tam olarak üzerlerinden atamamanın etkisiyle yalpalaya yalpalaya merdivenleri indiler. Kahvaltı sofrası hazır hâlde kızları bekliyordu.
Karsel yavaşça masaya ilerlerken, İlge çoktan masaya kurulmuş, tabağına yiyeceklerini almaya başlamıştı bile. Sayina yerine oturdu. Gözlerini kısarak, kısa süre kızlara baktıktan sonra, "Gözlerim yaşardı." dedi birden.
