Peter Hayes

3: De eerste fysieke training

Iedereen had gesprongen, het gevolg daarvan was dat het meisje naar ze toekwam en een toespraak begon te houden. ''Ik ben Adelaide, een van jullie leiders. Ik ga jullie trainingen geven en zorg ervoor dat de meeste van jullie echte Onverschrokkenen worden.'' zei ze. Peter keek haar geïnteresseerd aan en luisterde aandachtig. ''We geven hier twee trainingen, een fysieke en een mentale. Aan het eind van de trainingsfases word er een ranglijst opgesteld, als je onder de streep eindigt lig je eruit.'' De groep barste los in een geroezemoes. ''Dan lig je eruit? Wat bedoel je daarmee?'' vroeg een Erudiet. ''Hmm, ik dacht dat jij zó slim was.. Daarom ben je waarschijnlijk ook overgestapt naar Onverschrokkenheid, is het niet?'' Peter sloeg zijn hand voor zijn mond en lachte zacht. ''Nou, als je onder de streep staat word je factieloos.'' Geroezemoes, opnieuw. Allerlei opmerkingen zwerfden rond door de gang, zoals: ''Dat kun je niet maken!'' ''Als ik dat geweten had..'' Adelaide fronste en schudde haar hoofd. ''Als je het geweten had, hmm. Was je dan niet naar een andere factie overgestapt?'' zei ze geïrriteerd. ''Oké, kom maar even mee. Ik zal jullie de slaapvertrekken laten zien. Jongens en meisjes slapen samen.'' Ze liep door de donkere gangen van Onverschrokkenheid heen en viel bijna niet op in haar zwarte kleren. Peter liep als een hondje achter haar aan en schrok een beetje toen ze de deur open deed. De slaapzaal zag er smerig uit en je kon zo zien dat er een aantal jaar niet gestofzuigd en schoongemaakt was. ''Op jullie bedden liggen jullie pakken, die moeten jullie aan doen. Zodra jullie die aan hebben gedaan, komen jullie de kamer uit. Begrepen? Daarna leid ik jullie naar de verbranders, waar je je oude kleren weg kan gooien.'' Adelaide sprak luid en duidelijk met haar heldere stem. Ze liep alvast de kamer uit en bleef wachten in de gang. Peter liet zijn vingers over de stof van de outfit heen glijden en grijnste. Het zwart met iet wat rode streepjes zou hem vast niet verkeerd staan. Hij trok zijn zwarte jasje en witte broek uit, waarna hij de compleet zwarte outfit aan trok. Een paar meisjes stonden haast in hun lingerie, hij kon het niet laten om even naar ze te fluiten. Een van de meisjes keek geïrriteerd om, maar de andere schoot in de lach. Hij grinnikte zacht en liep naar de spiegel toe. Hij haalde zijn hand door zijn haar heen. Peter zag er moe uit, ondanks dat hij nog redelijk goed geslapen had vannacht. Hij liep terug naar het bed dat hij uitgekozen had en pakte zijn oude kleren van zijn bed af, deed de deur van de slaapzaal open en zag daar Adelaide staan. Ze keek hem met een ongeïnteresseerde blik aan. ''Je bent de eerste.'' zei ze kortaf. Al snel hadden de anderen zich ook omgekleed en leidde Adelaide ze naar de verbranders. Ze drukte op een van de knopjes, waardoor het vuur aansprong. ''Gooi er maar in jongens.'' Peter gooide zijn zwart-witte kleren in de verbrander. Boven de verbrander was het vreselijk heet, waardoor hij een rode gloed over zijn wangen voelde gaan. De anderen gooiden ook hun kleren in de verbrander. ''We gaan naar de Kolk, dat is het centrum van Onverschrokkenheid. De Kolk bestaat uit een kantine, wat winkeltjes en een paar tattooshops.'' Adelaide knikte naar de aspiranten en liep richting de Kolk. In de Kolk was het vreselijk druk, met name in de kantine. ''Er worden hier hamburgers geserveerd en elke dag om drie uur kan je wat van die overheerlijke cake halen. Betalen doe je hier niet met muntjes of met papiertjes, maar met punten. Elke keer dat je een goede daad verricht voor iemand die het niet kan, krijg je een punt. Deze kan je dan weer uitgeven in een van de winkels, of waar je het dan ook aan uit wil geven..'' De aspiranten kregen aan het begin twintig punten, waar ze wat nieuwe kleren van konden kopen, of een tattoeage van konden laten zetten. Ze liep door naar de Kloof, die niet erg ver van de Kolk verwijderd was. ''Dit is het gevaarlijkste punt van heel Onverschrokkenheid, ik zou je dan ook aanraden om gewoon voor de railing te blijven staan. Als je erin valt of springt, ben je namelijk dóód.'' Peter beet op zijn lip. Als hij geen uitweg meer wist en het allemaal niet lukte, kon hij daar makkelijk vanaf springen. Mary, de andere leidster kwam aangelopen. Bijna niemand in heel de factie mocht Mary, ze had donkerbruin stijl haar en een aantal piercings in haar gezicht. Mary was zoals je het kon noemen, niet het perfecte voorbeeld. Ze kon erg agressief zijn en was het tegenovergestelde van aardig. ''Welkom in Onverschrokkenheid, nieuwe aspiranten!'' zei ze nors en liep toen weer weg. Ze ging aan een tafel in de kantine zitten en schepte een hamburger op haar bord. ''Let maar niet op haar..'' mompelde Adelaide zacht, maar ze wist dat de meeste haar verstaan hadden. ''Dit is het einde van deze les! Ik wil graag dat jullie om twee uur in de trainingszaal aanwezig zijn.. Dan gaan we rustig een beginnetje opbouwen.'' Peter liep naar een van de tafeltjes die in de kantine stonden en kreeg al snel een mok met wat water in zijn handen gedrukt. De meeste geborenen deden aardig tegen de aspiranten, maar Mary en Adelaide deden net wat anders. Misschien hoorde dat wel gewoon bij het leiderschap, wie weet. Peter nam wat kleine slokjes van zijn water en keek de kantine rond. Het harde gepraat van de andere aspiranten en geborenen irriteerde hem een beetje, maar hij had ook geen zin om naar een winkeltje of naar de tattoeageshop te gaan.

Precies om twee uur liep hij naar de kaart toe die midden in de Kolk stond. Hij inspecteerde de kaart en zocht op waar de trainingszaal was. Toen hij het gevonden had liep hij rustig naar de trainingszaal toe. Nog niet eens iedereen was er, dus was het geen probleem dat hij iets later was. Adelaide stond al bij de poppen. ''We beginnen vast. Moesten ze maar optijd komen, hmm? Ik wil graag dat jullie een pop uitkiezen en inbeelden dat dat een van jullie vijanden is.'' zei ze. Ze liep naar een van de poppen toe en begon daar een aantal schoppen en harde klappen tegen te geven. ''Ik loop rond om jullie te helpen..'' Peter liep naar de een van de poppen toe en dacht na, hij had op dit moment geen vijanden dus begon hij maar wat tegen de pop aan te slaan. Adelaide stond bij Lauren te kijken en schudde afkeurend haar hoofd toen ze een verkeerde beweging maakte. ''Je kan je heupen beter zo draaien.'' Ze draaide haar heupen een kwartslag, waarna ze hard tegen de pop aansloeg. ''Zo kan je harder slaan.'' Lauren knikte en bedankte haar voor haar kleine maar toch bruikbare tip. Daarna liep ze naar Damen, hij deed niets verkeerd. "Heb je vaker gevochten?" vroeg Adelaide aan hem, maar hij schudde zijn hoofd. "Aha.." mompelde ze zacht. Nu was Peter aan de beurt. Ze observeerde zijn manier van aanvallen en uitstappen en kon veel verbeterpunten vinden. "Doe me eens na.." Ze stapte in en gaf de pop een harde klap, direct stapte ze weer uit. "Wat doe ik verkeerd dan?" Adelaide rolde met haar ogen. "Als je niets van een ander aan wil nemen kan je beter weggaan. Je zal mijn hulp nog vaker nodig hebben, vooral in het begin." Ze liep naar een paar anderen, waarna Peter haar techniek toch na begon te doen. Het werkte echt, want zijn klappen waren veel sneller en kwamen harder aan op de pop, hij kaatste zelfs terug. Peter glimlachte voldaan en keek naar de anderen. "Over een paar dagen moeten jullie al vechten. Ik weet het, het tempo is snel, maar we willen het beste van het beste." Over een paar dagen al vechten? Peter had er wel vertrouwen in, Damen leek hem wel een waardige tegenstander. "Jullie mogen nu even vrij aangezien het pas de eerste dag is. Om tien uur 's avonds is er een welkomstfeest voor jullie.." Een feest, dat leek Peter wel wat.