Peter Hayes

1: De persoonlijkheidstest

Vandaag zou Peter eindelijk te weten komen waar hij hoorde, in welke factie. Het was de laatste dag in Oprechtheid en Peter wist niet wat hij moest doen. Vanmiddag moest hij de persoonlijkheidstest afleggen, om precies twaalf uur. Langzaam slenterde Peter wat door de straten van Oprechtheid heen. Hij werd gek van al die zwart-witte figuren, behoefte aan wat anders, dat had hij. Na een tijdje doelloos rond gelopen te hebben besloot hij maar weer naar huis te gaan. Thuis trof hij zijn vader, die aan een fles wodka zat te lurken aan. ''Pa..'' mompelde hij zacht, waarna hij zijn hand op de schouder van zijn vader legde. ''Hoeveel heb je er al op?'' Peter's vader, Jerrold was een alcoholist. Na het overlijden van zijn vrouw was hij intens verdrietig geweest en dacht dat drinken de oplossing was, maar hij had geen enkele seconde aan Peter gedacht, of wat hij ervan zou vinden. ''Een stuk of..'' Jerrold dacht even na en haalde zijn schouders toen onschuldig op. ''Zeven?'' Peter rolde geïrriteerd met zijn ogen. ''Morgen flik je dat niet, bij de kiescermonie, pa..'' Peter holde naar zijn kamer en liet zich op zijn bed neerploffen. Nog een paar uur en dan was het zover, de test. Hij kon zeggen dat hij zenuwachtig was, maar dat was hij niet. Peter was nerveus en niet zo'n klein beetje ook.

Toen Peter een aantal uur later kamer twee inliep, stond er een blauw geklede jongen achter de computer. ''Ga maar alvast zitten, ik help je zo.'' zei hij wat kortaf. Peter knikte naar de jongen en ging op de te grote stoel zitten. Het leek wel op een tandarts stoel, maar nee dat was het dan ook zeker niet. De Erudiete jongen liep naar hem toe en gaf hem een blauw drankje. ''Drink dit maar op en ontspan je asjeblieft even..'' Hij pakte het blauwe drankje van de jongen aan en goot het in zijn mond. Al snel vielen zijn ogen dicht en was hij in een totaal andere wereld. Hij bevond zich in een dichtbos, het leek wel op een tropisch regenwoud.. ''Is daar iemand?'' Zijn stem weerkaatste, er waren dus gelukkig nog wel muren. Helaas kreeg Peter geen antwoord op zijn vraag, er was daadwerkelijk niemand. Hij schrok toen er ineens een luid gebrul van achter hem vandaan kwam en draaide zich om. Er stonden twee bakken, één was gevuld met allerlei stukken vlees. In de ander zat een mes. ''Waarom..'' Voordat hij zijn zin af kon maken kwam er een leeuw uit de bosjes, die hem hongerig aankeek. Op datzelfde moment verscheen er links van hem een meisje met blonde krullen. ''Mama!'' riep ze hard en ze liep naar de leeuw toe om hem te aaien. ''Ga weg daar!'' riep hij hard. Peter raakte in paniek en pakte snel het mes, dat hij naar de leeuw gooide. Raak, net voorbij de neus van het meisje. Anders had ze maar een paar schrammetjes opgelopen. Hij wilde naar het meisje toelopen, maar het was te laat. Hij kwam weer langzaam bij en keek verward om zich heen. Kamer twee. De Erudiete jongen stond met een glimlachje op zijn gezicht naar hem te kijken. ''Goed gedaan hoor, bravo. Je resultaat is Onverschrokkenheid.'' Peter grijnste, dat had hij eigenlijk al wel verwacht. Oprechtheid was veel te mild voor hem, hij wilde actie en spanning en dat kon je beide zeer goed vinden in de factie Onverschrokkenheid.

Jerrold lag te slapen toen Peter weer terug was gekomen van zijn persoonlijkheidstest, natuurlijk was hij moe aangezien hij vast nog wel wat meer glaasjes ophad dan zeven. Peter vond het eigenlijk niet zo erg, want dan kon Jerrold ook niets vragen over zijn test. De uitslag moest namelijk strict geheim blijven, je mocht het zelfs niet tegen je ouders vertellen. Peter liep de trap op naar zijn kamer en ging aan zijn bureau zitten. Hij wist al voor welke factie hij morgen ging kiezen, maar zat toch wel in over zijn vader. Als hij alleen bleef kwam het ook niet goed, maar hij zou wel aan de buurman vragen of hij op hem lette. Peter was ook veranderd toen zijn moeder overleed, hij was veel harder geworden en probeerde zijn verdriet dan ook echt te verbergen door een masker op te zetten. Peter pakte een papiertje en besloot alle min- en pluspunten van alle facties, die ook maar een enige kans bij hem hadden op te schrijven, voor de zekerheid. Het pluspunt van Onverschrokkenheid was moedige acties ondergaan zoals uit treinen springen ect. Het minpunt was, dat hij elke dag aan zijn vader moest denken door zijn zwarte kleding, maar dit zou vanzelf wel overgaan. Hij stopte even en dacht na, welke facties hadden eigenlijk nog meer kans op zijn keuze? Hij schudde zijn hoofd, Onverschrokkenheid werd zijn nieuwe factie. Door de test en het gedrag van zijn vader was Peter mentaal moe geworden, waardoor hij met kleren en al inslaap viel op zijn bureau.