15 verhalen over paarden

De paarden van de wind

Heel lang geleden leefde er op de steppe een kudde wilde paarden, die zo snel galoppeerden dat het leek of de wind opstak als ze langs kwamen. Daarom noemden de mensen hen 'de paarden van de wind'. Niemand had ooit een van de paarden kunnen aanraken. Erina, een meisje van de Rista-mensen, droomde ervan een haar uit hun manen in haar lange haren te vlechten. Wie een haar van de paarden had, zou het mooiste meisje van heel Mongolie zijn. Elke dag klom ze op de heuvel en keek hoe de paarden langskwamen. Hoe zou ze dicht bij hen kunnen komen? Ze was niet zo sterk als een jongen, maar ze was lief en geduldig. Maandenlang keek ze toe hoe de paarden kwamen en gingen. Ze zag wat ze deden, waar ze graasden en waar ze het liefst dronken. Ze leerde in welke tijd de merries veulens kregen en voor welke geluiden ze bang waren. De paarden van de wind waren wild. Ze bekeek ze vanuit de verte. En elke dag kon ze een heel klein stukje dichterbij komen. De paarden waren gewent aan haar geur en liepen niet meer weg als ze haar zagen. Op een avond stak er een zware onweer op. De paarden van de wind sloegen angstig op de vlucht bij de eerste donderklap. Erina was bang dat ze haar omver zouden galopperen. Ze verborg zich achter een rots en wachtte af. Net toen ze erover nadacht waar ze zou kunnen schuilen, hoorde ze een zwak gehinnik. Ze zag een gewond paard liggen. Erina wilde dat ze het kon helpen, maar het zag er heel wild uit. Ten slotte vergat ze het gevaar en sloop erheen. Het paard bewoog niet. Terwijl ze zacht tegen hem praatte, legde ze een deken over zijn rug. Daarna bouwde ze een schuilhutje voor hem. Ze maakte vuur, plukte gras en haalde water. Drie dagen zorgde ze voor hem en toen was ze doodmoe en viel in slaap. Toen ze wakker werd, was het paard weg. Erina kreeg de tranen in haar ogen. Ze had het zo graag nog een keer geaaid. Maar ze wist ook dat het wilde dier weer terug was naar zijn kudde. Ze moest haar spullen pakken en teruggaan naar haar dorp. Ze vouwde haar deken op en... vond er drie paardenharen op. Met geduld en moed had ze meer bereikt dan met list en kracht. Trots vlocht ze de paardenharen door haar eigen prachtige haren. Einde Verhaal 4