Ο Λύκος Δεν Είναι Νεκρός

15. Περί Μαγισσών

       «Απέκτησε ξενιστή;» τη διέκοψε ο Μπιλ.

       «Ναι, χρησιμοποιεί έναν άνθρωπο ως δοχείο, σκοτώνει μέσω αυτού και δυναμώνει αιχμαλωτίζοντας τις ψυχές των θυμάτων του.

       »Ακολουθεί συγκεκριμένο μοτίβο στον τρόπο που σκοτώνει. Σκίζει την κοιλιά των θυμάτων του και τρώει τα εντόσθιά τους. Μόνο έτσι, μ' αυτόν τον επαίσχυντο τρόπο θα αντέξει το σώμα του δοχείου την ισχυρή οντότητα που το έχει καταλείψει. Έχει ήδη σκοτώσει έξι άτομα... Δε χρειάζεται πολλά ακόμα για να εκπληρώσει τον σκοπό του».

       «Αρκετά!». Ο Μπιλ σηκώθηκε απότομα ρίχνοντας πίσω την καρέκλα του. Τον τελευταίο καιρό, αυτή η αιφνίδια κίνηση είχε γίνει η αγαπημένη του. «Περιμένεις να πιστέψω όλες αυτές τις μπαρούφες; Ήρθα για να με βοηθήσεις να βρω έναν δολοφόνο, όχι να γεμίσεις το κεφάλι μου με ηλιθιότητες περί μαγισσών και πνευμάτων!».

       «Η περιέργεια κορέστηκε» μονολόγησε η Φρίντα, «και απέμειναν οι αμφιβολίες».

       «Και πως σκοπεύεις να τις διώξεις τις αμφιβολίες μου;» ειρωνεύτηκε ο Μπιλ. «Μήπως θα μου εξαφανίσεις – Αμπρακατάμπρα - το τραπέζι εδώ να σε πιστέψω ότι είσαι μάγισσα;».

       «Δε με άκουγες τόση ώρα, νεαρέ;». Η Φρίντα ύψωσε τον τόνο της φωνής της. «Στο αν θα πιστέψεις τα λόγια μου ή όχι κρέμονται ζωές χιλιάδων ανθρώπων, μπορεί και εκατομμυρίων».

       Ο Μπιλ ήταν ακόμα εκεί. Αναρωτήθηκε γιατί δεν είχε φύγει ακόμη. «Τι μου λέτε τώρα δηλαδή; Ότι ο Βασιλάκης μπορεί να αποτρέψει τον Τρίτο Παγκόσμιο; Είστε εντελώς τρελή...».

       Η Φρίντα έγνεψε στον Μπιλ να κάτσει και να ηρεμήσει. Εκείνος αφού σήκωσε την καρέκλα στα πόδια της, έκατσε. Γιατί κάθομαι ξανά; Α ναι, ξέχασα, με μάγεψε, σάρκασε ο Μπιλ από μέσα του. Αλακαζάμ.

       «Αρχικά, πρέπει να σου διώξω τις αμφιβολίες σου, όπως είπαμε» συνέχισε η γριά «και μετά θα σου εξηγήσω γιατί είσαι τόσο σημαντικός σε όλο αυτό.

       »Μήπως τελευταία βίωσες κάτι υπερφυσικό, εσύ ή κάποιος από την παρέα σου;».

       Ο Μπιλ ξεροκατάπιε. Η σκοτεινή μορφή στον καθρέφτη ξεπήδησε στο νου του, μία δυσοίωνη εικόνα που δε μπορούσε να αποδιώξει.

       «Πώς είναι δυνατόν να το ξέρεις αυτό;».

       «Βασίλη...».

       Ο Μπιλ άκουγε πρώτη φορά το όνομά του από τα χείλη της και διαισθανόταν πως κάτι τρομακτικό θα επακολουθούσε.

       «Μια Μάγισσα δεν μπορεί να πολεμήσει το αρχαίο πνεύμα, διότι εκείνο την αντιλαμβάνεται και βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά της. Γι' αυτό εκπαιδεύουμε απλούς ανθρώπους, τους Μαχητές μας, για να στείλουν το απόβρασμα πίσω στην αιώνια φυλακή του. Πρέπει να είσαι εσύ ένας απ' αυτούς».

       «Γιατί;» ρώτησε ο Μπιλ. Θα διασκέδαζε με την σαλεμένη γριά, αν δεν είχε αυτόν τον ανεξήγητο κόμπο στον λαιμό του, ένα βάρος στο στήθος του που δε θα 'πρεπε να υπάρχει.

       «Γιατί το αίσθημα της εκδίκησης σού δίνει ένα σοβαρό κίνητρο να θες να σκοτώσεις τον φονιά της αγαπημένης σου. Και γιατί γνωρίζεις καλά αυτόν τον φονιά».

       Ο Μπιλ μισόκλεισε τα βλέφαρά του λες και προσπαθούσε να δει κάτι μικρό από μεγάλη απόσταση.

       «Ορίστε;» έκανε, σίγουρος πως είχε παρακούσει.

       «Ναι. Ξέρεις καλά τον άνθρωπο τον οποίο ελέγχει το αρχαίο πνεύμα. Είναι κάποιος απ' το στενό σου περιβάλλον. Απ' το πολύ στενό σου περιβάλλον...».