Bedreigd (liam payne fanfic) (ON HOLD)

Hoofdstuk 5

Stacey POV

'Stacey, Stacey schat hoor je me?' hoor ik vaag een bekende stem zeggen. Ik wil 'ja' zeggen, maar er komt niks uit mijn mond. Ik doe mijn ogen open maar knijp ze gelijk weer dicht door het felle licht.

'Ze deed haar ogen even open!' Hoor ik weer die bekende stem. Weer probeer ik mijn ogen open te doen om te zien wie het is, ik laat mijn ogen wennen aan het licht en zie mijn vader en moeder met een bezorgd gezicht tegenover elkaar staan. Ik probeer omhoog te komen maar voel gelijk een pijnscheut door mijn been gaan. Ik kreun en mijn ouders draaien zich gelijk om als ze me horen.

'Stacey!! Gaat het?? Heb je erg veel pijn?? Moet ik een dokter halen??' Krijg ik gelijk naar mijn hoofd. Ik knik en mijn moeder drukt op de rode knop naast mijn bed. Een paar minuten later komt er een verpleegster binnen en steekt haar hand naar me uit.

'Hallo Stacey, ik ben Denise.' Zegt ze vriendelijk en glimlacht naar me. Ik wil 'hallo' terug zeggen maar ze gaat al gelijk weer verder.

'Je been is op verschillende plekken gebroken en we hebben je moeten opereren.' verschrikt kijk ik de verpleegster aan.

'wow oké' zeg ik en voel mijn ogen weer dichtvallen.

//

Ik word wakker van gepiep. Ik open mijn ogen en zie allemaal dokters en zuster binnen lopen. Ik verwacht dat ze naar mij gaan als ik ineens een klein jongetje in het bed naast me zie liggen. Zijn ogen zijn gesloten en hij ziet lijkbleek. De dokters en zusters zijn druk aan het  overleggen en het piepen is inmiddels gestopt. Gelukkig dan kan ik weer even slapen. Maar nadat ik een kwartier heb liggen woelen in mijn bed besluit ik maar even op mijn mobiel te kijken. Ik kijk naar links om mijn mobiel te pakken en kijk recht in twee paar grote bruine ogen.

'Hallo meisje hoe heet jij' zegt het jongetje. Zijn stem is te schattig en ik glimlach naar hem.

'Ik heet Stacey en hoe heet jij?'

'Basssss' zegt het jongetje en hij houdt de 's' extra lang aan.

'O hallo bas' grinnik ik.

'Waarom lig jij hier?' Vraagt bas.

'Mijn been is gebroken en jij?'

'Mijn amandelen moesten worden geknipt, maar mama zei dat het niet helemaal goed was gegaan. Maar dat maakt mij niet uit hoor, ik mag  lekker ijsjes eten.' zegt hij met een grote glimlach op zijn gezicht. Ik lach en pak dan mijn mobiel. Negen gemiste oproepen en 20 gemiste berichten. Ik zie dat Liam me zes keer heeft gebeld. Mijn ouders hebben vast niks doorgegeven. Nee natuurlijk hebben ze dat niet het boeit hun toch niks. Ik bedoel waar zijn ze nu?

Ik besluit Liam te bellen om te zeggen wat er is gebeurt. Gelukkig neemt die gelijk op.

'Met Liam'

'Heey met Stacey'

'Stacey eindelijk ik heb je zes keer gebeld.'

'Ja sorry maar er is iets gebeurt'

'Gebeurt? Niks ergs toch zeker?'

'Nou ik lig in het ziekenhuis dus ja dat is toch best erg'

'Ziekenhuis!! Wat is er gebeurt?'

'Ik ben van de trap gevallen en heb mijn been om verschillende plaatsen gebroken en ben geopereerd.'

'Oh ik.. Het spijt me. Hoelang moet je blijven?'

'Eerlijk gezegd ik heb werkelijk geen idee'

'O maar vind je het leuk als ik morgen langskom?'

'Ja leuk!'

'Oke tot morgen'

'Tot morgen'

Oke dit was echt heel awkward. Ik moet morgen maar gaan vragen wat er nou precies tussen ons is. Ik kijk naar mijn andere gemiste oproepen en zie Harry staan. Ik schrik en kijk naar de 10 berichten die hij heeft gestuurd. In alle berichten staan bedreigingen en het wordt steeds erger. Het laatste bericht van gisteravond was:

'IK MAAK JE DOOD VUILE BITCH!'

Ik verwijder de berichtjes en besluit er niet te veel aandacht aan te schenken. Maar wanneer ik maar weer probeer te slapen, blijf ik maar denken aan Harry. Het is nog steeds zo'n rare situatie. Ik denk eigenlijk dat er meer aan de hand is. Maar wat? Ik word uit mijn gedachten geschrikt door de vrolijke stem van Bo.

'STACEY!!!' Schreeuwt ze hard door de kamer. Ik leg mijn vinger snel op mijn mond om aan te geven dat ze wat zachter moet zijn.

'ssstt er slapen hier nog meer mensen' fluister ik.

'o sorry, zal ik anders even een rolstoel halen dan gaan we wat drinken in het restaurant beneden en kan het mysterieuze mens in deze kamer gewoon doorslapen.'

'Hij heet bas en is heel aardig.' fluister ik lachend.

'Je gaat toch niet vreemd hé'

'Hij is acht Bo'

'oohh' ik grinnik en Bo haalt een rolstoel voor me. Ze helpt me in de rolstoel en rolt me naar de lift die ons naar beneden brengt. Daar gaan we aan een tafeltje in het restaurant zitten en bestellen drinken en appeltaart.

'Dus Stace hoe staat het er nu voor met de liefde?' Ik word rood en Bo grinnikt.

'Hij komt morgen langs!!!!' Schreeuw ik en de andere mensen in het restuarant draaien zich geïrriteerd om. Bo lijkt het niet te merken. En schreeuwt terug hoe ontzettend leuk dat wel niet is. Ik lach, terwijl ik mijn appeltaart op eet die inmiddels is neergezet door de bediende.

'Heb jij Jade nog wel eens gesproken na het hele gebeuren??' Vraagt Bo dan ineens.

'Nee, ik denk niet dat ze daar behoefte aan heeft' zeg ik.

Jade POV

'WAT heb je gedaan!!!' Schreeuw ik woedend. Harry verteld me net wat hij gedaan heeft bij Stacey. Stacey, ik heb der al zo lang niet meer gesproken. Ik was er echt van overtuigd dat ze ongelijk had, maar blijkbaar dus niet. Ik kijk Harry nog één keer woedend aan en loop dan de trap op. Ik pak een tas en stop er wat willekeurige kleding in. Met mijn tas aan mijn arm loop in naar beneden. Ik trek snel mijn schoenen aan, maar het is te laat. Ik voel dat Harry mijn arm pakt en me weer mee naar binnen neemt. Ik schreeuw keihard, maar stop als Harry zijn hand voor mijn mond doet.

'Harry wat ben je van plan?!?!' Roep ik, nadat ik gestopt ben met gillen en hij zijn hand van mijn mond haalt.

'Dat zul je nog wel zien' zegt Harry met een gemene grijns op zijn gezicht. Ik begin te huilen. Waar is die lieve Harry waar ik verliefd op ben geworden? Hij trek me mee naar een kamer waar ik nog nooit geweest ben, ik kijk rond in de kamer. Het is net een gevangeniscel. Lege grijze muren zonder ramen. Harry duwt me op bed en begint een touw te zoeken. Nee nee nee nee. Nee dit kan niet. Zo snel als ik kan ren ik naar de deur. Maar Harry haalt me al snel weer in.

'Niet zo snel babe' zegt hij en ik voel een steek in mijn arm. Voor ik het weet is alles zwart.....