Stalked

Maandagochtend

Het was zaterdag domweg een verschrikkelijk idee van haar geweest om zoveel alcohol te drinken, want zondag had ze de hele dag brak in bed gelegen. Gelukkig is het haar vandaag wel gelukt om uit bed te komen en een halve banaan naar binnen te werken, zonder over haar nek te gaan, dus ditmaal komt ze om stipt half negen de parkeergarage binnengereden.
Wel is ze ietwat bleekjes, maar goed het kan er mee door. Ze loopt het bureau binnen en neemt plaats achter haar desk. Ze is de eerste. Maar goed, ze kan dan alvast wat zoeken naar informatie over Elisabeth Anderson.
Ze start haar laptop op en onderwijl het ding opstart, maakt ze koffie voor zichzelf. Toen haar laptop eindelijk het bevestigende teken gaf dat het ding is opgestart, logde ze vlug in en opende de database. 

''Anderson, Elisabeth.'' toetst ze in. Er verschijnen vrij weinig resultaten. Blondine met strafblad voor eenmaal openbare geweldpleging, brunette die in 2014 om het leven is gekomen in een auto-ongeluk en nog een blondine zonder strafblad, maar is nog wel in leven. Die eerste moet dan wel even een bezoekje krijgen. 

Ze noteert op een kladblokje de adresgegevens. Intussen komt al iedereen langzaam het bureau binnen. De eerste van haar team die binnenkomt is Alexis. 

'Wij gaan zo naar Anderson, als jij standby blijft zou fijn zijn,' zegt ze rustig tegen Alexis. 

De redhead knikt kort. Intussen wandelen Richard en Jason ook het bureau binnen. 

'We gaan naar Anderson,' herhaalt ze nogmaals voor hen. 

'Waarom nam je gisteren niet op?' vraagt Jason.

'Had je gebeld dan?' antwoord ze ietwat onhandig. 

'Ja, gevalletje teveel drank?' antwoord hij, terwijl hij zijn best moet doen om zijn lach te onderdrukken. 

'Hoe raad je het ook,' grinnikt ze. 
Iedereen pakt zijn spullen en loopt naar de auto's, waarna ze naar het adres rijden.

Bij het huis van Anderson aangekomen, doet ze het oortje in haar oor en pakt haar pistool. Rustig lopen ze naar de deur. Ze klopt op de deur. 

'Politie, open de deur.'
Niemand doet open. 
Ze steekt haar hand op en telt af. Op drie trappen ze de deur in. Met een knal vliegt de ietwat oude deur open. 

Ze rent de woonkamer in en ziet daar niemand, maar ze ziet nog net Anderson vertrekken door de poort. 

'Ze is naar buiten!' roept ze uit, terwijl ze zelf omdraait en de voordeur weer uitrent. Met grote passen rent ze het steegje in, maar ze is al weg. 
'Damn it. Zend een opsporingsbevel uit,' mompelt ze geïrriteerd.

Eenmaal terug op het bureau, is Ashley vrij geïrriteerd, maar probeert het niet te laten merken. Tot de telefoon gaat. 

'Anderson is gespot door een hardloopster op 6th street. Ze is daar een pizzawinkel binnengegaan en er wordt gezegd dat ze deze overvalt, maar ik weet niet of dit waar is. Volgens bronnen heeft ze namelijk geen pistool, maar lijkt ook niets te bestellen,' vertelt de meldkamer.

'We gaan er heen, let's go,' zegt ze tegen iedereen. 

Richard en Jason kijken haar een beetje verbaasd aan, maar ze negeert het. Wanneer ze ophangt legt ze het uit. 'Anderson is gezien in een pizzawinkel op 6th street. Wellicht een overval, maar ze weten het niet zeker,' legt ze uit. 

Ze knikken tegelijk en samen lopen ze naar de auto's.

Aangekomen op 6th street parkeert ze haar auto netjes in en stapt uit. Ze doet haar kogelvrijvest aan en haar oortje in. Gezamenlijk naderen ze het gebouw, maar het is de bedoeling dat ze niet onrustig veel onrust schoppen, dus observeren ze eerst de situatie vanuit een raampje. Het raampje geeft geen ideaal beeld, maar Anderson ijsbeert door de zaak. Het lijkt in eerste instantie of ze gewoon wacht op haar pizza, totdat ze zich omdraait. Ze heeft haar hand op haar pistool liggen. 

'Naar binnen, ze heeft een pistool,' mompelt ze kort. 

Ze duwt de deur open. 'Politie, iedereen op de grond!' roept ze kort.

Anderson grijpt een jong meisje, tegen de twaalf en drukt haar pistool tegen het meisje. 

'Jullie wapens neer, anders knal ik haar neer,' zegt de kortaf.

'Waarom wil je een klein meisje kwaad doen en waarom ren je voor ons weg?' zegt Ashley simpel, voet bij stuk houdende. 

Het meisje begint te snikken. 

Anderson schiet bijna. 

Ze probeert vrij schot te krijgen, maar het risico dat ze het meisje raakt is te groot. 

Aarzelend legt ze haar wapen op de grond, maar Jason en Richard volgen haar voorbeeld niet. 

'Hun twee naar buiten,' buldert Anderson. 

'Laat haar eerst los.'

Anderson schiet. Het meisje valt als een lappenpop op de grond. Richard komt op Anderson afgestormd en duikt boven op haar. 

Er ontstaat een flinke schermutseling. Richard probeert haar het wapen afhandig te maken, waarop Anderson hem een flinke mep verkoopt. Uiteindelijk weet hij haar door een stoot in de ribben te overmeesteren en doet haar handboeien om. 

Zelf probeert ze kalm te blijven tot de ambulance komt.

'Hee meisje, blijf bij me. Wat is je naam?' vraagt ze snel, terwijl ze druk op de wond houdt. Ze heeft ooit wel bhv cursussen gevolgd, maar in noodsituaties handel je toch altijd anders dan nodig.

'Sofie... Jacobs,' mompelt het meisje, maar ze voelt duidelijk dat de kracht uit haar lichaam sijpelt. 

'Hoelang nog tot de ambulance?'

'Vijf minuten.'

'Dat gaat ze niet redden. Bel het ziekenhuis en vraag of ze instructies hebben, anders wordt het gegarandeerd haar dood.'