Stuck in the moment

Chapter Eleven

Hindi ako naka punta sa hospital kina bukasan kasi nanghihina ako. Pumunta sila Vee doon to check kong okay na ba si Zeke. Stable naman na daw nag papahinga na lang at gising na at nag mumura dahil gusto ng lumabas. Sobrang pasasalamat ko sa Panginoon dahil okay na s'ya,, kaso natatakot akong puntahan s'ya, natatakot akong sumabatan at ipamuka n'ya sa'kin na kasalanan ko ang nangyari sa kanya, at mas labis kong ikinatatakot na baka wala na talaga akong pag-asa pa na makausap s'ya.

But i need to face my fierce. Whatever happened susundin ko nalang at hindi na ako mamimilit pa, hihingi din naman ako ng tawad dahil sa nangyari, if its not because of me hindi s'ya mapapahamak. Nilulokob ng takot at panibugho ang buong sistema ko. I wanted to cry the pained i felt. But i have to be strong to face his anger to me.

Nasa labas ako ng kwarto n'ya sa hospital, natatakot akong pumasok mahigit sampong minuto na akong nakatayo dito, may lumapit pa nga na nurse tinanong ako kong kailangan ko ba ng tulong, sabi ko nalang i can take care of myself. KAkatok na sana ako ng biglang bumukas ang pinto. It was Asher kumonot ang noo nito.

Hi,? I shyly said.

What are you doing here? He asked

I--- amm, i will visit him, sana kong okay lang.

Tumingin ito sa dala kong basket na puno ng Prutas at sa mga bulaklak na nasa kabilang kamay ko.

I'm not sure if he will be happy to see you, But of course you can come in, andito ka na din naman. Niluwangan nito ang pagkakabukas ng pinto, kinakabahan akong humakbang papasok..

Napatingin sa akin sina Atticus,Jasper at Zeke.. Seryoso ang muka ni Atticus at naka ngiti naman si Jasper while Zeke walang emosyon lang na tumingin sa akin.

Be strong Serenity... Kausap ko sa sarili ko. Lumapit ako sa may kama. for you i said while smiling, tukoy ko sa mga dala kong prutas at bulaklak.

Nakakunot ang noo nitong tumingin sa akin.

Just put on the table and live. My smile fade. Napakagat ako sa ibabang labi ko para masupil ang pag hikbi. I composed myself bago nag salita ulit.

I'm so sorry Ezekiel. For causing a problem.. I said in a low voice pero tama lang na madinig n'ya at ng mga kaibigan n'ya. I am ready to be humiliated again by his words.

Just please leave, i don't want your presence her. Alam mo ba na puro kamalasan ang dinadala mo sa akin! At first i told you na layoan mo ako pero matigas ang ulo mo, mahirap ba intindihin na ayaw kita maging kaibigan at ayaw kong mapalapit sa'yo? Ano ba ang hindi mo naiintindihan sa mga sinabi ko sa'yo? Matalino ka naman diba? So dapat naiintindihan mo ang sinasabi ko sayo, i hope this will be the last time na maririnig ko ang boses mo na kinakausap ako. Baka kasi sa susunod na matuloyan na ang buhay ko dahil sayo, alam kong patapon ang buhay ko pero ayaw ko pang mamatay, kong gusto mo ikaw na lang total i think you live your life to the fullest.

Lahat na salita na lumalabas sa bibig n'ya it's like a knife that stabbing my heart, sobrang sakit, i let my tears fall down, hindi naman nakakahiya umiyak kahit may naka tingin, his friend are watching me, nakakahiya kasi dinig na dinig nila kong paano ako ng cost ng kamalasan sa buhay ng Kaibigan nila. I wipe the tears and i bitterly smiled at him.

Pasensya ka na, i said sa mahina ngunit basag na boses, hindi ko sinasadya dagdag ko pa, sumasakit ang dibdib ko at nahihirapan akong himinga. I promise hindi na kita lalapitan, o kakausapin at gugulohin kahit kailan. Sana tanggapin mo ang pag hingi ko ng paumanhin sa'yo. Aahhm pagaling ka ha... Aalis na ako salamat sa pakikipag-usap sa akin. Nginitian ko s'ya at ang mga kasama n'ya bago ako lumabas at doon ko hinayaan dumaloy ang masasagana kong luha.

Dude that was a painfull words. Sabi ni Asher.

I don't care?? Sabi ko na patanong.

Tsk.. Sabi lang ni Jasper bago lumabas ng kwarto.