BAĞIMSIZ

Bölüm 1:

Bir ses geldi kapıdan.Her gün aynı saatte gelen aynı zamanda korkutucu.Şaşkın gözleri kapıya dikildi.Başka bir şey olsun umuduyla.O parıldayan genç yüzünü kasvet kaplamıştı.Hayatın o perçemi sarmıştı hüznünü.Kapının gıcırtısı,ışık almayan mekanına doğan cılız bir ışık,bedenine gülümseyen güneş yine aynı anda her zaman ki gibi...

Ellerine baktı önce onu bu hale getiren şey neydi.Saçlarına dokundu sonra o en son yaptığı bukleler hiç bozulmamışçasına.Buruk,hüzünlü,şaşkındı bakışları.Gerisingeriye sarıyordu hafızasını.Yine aynı noktaya çıkıyordu bütün bildikleri.Kapkara bunaltıcı bir buluta.Sanki son yaşadığı,aklında kalan şey bir bulutmuş gibi.Kara kapkara neydi bununla alıp veremediği.Kâbuslarına girecek kadar,uykusunda boncuk boncuk terleten...

Ne istiyordu hayat hâla alacaklımıydı dünyasından.Neresi olduğuna anlam veremediği bu yerde neden bulunuyordu.Hayat şu an ona hangi rolü biçmişti.Bu anlam veremediği dünya bir senaryo gereğimi yoksa gerçek dünyanın hazin sonumuydu.

Her gün uzandığı bir karyolası vardı.Belkide tavana bakıp geçmişiyle uzun uzun bakıştığı bir karyola.Yanında bir komidin vardı.Üstünde yarı dolu bir demir sürahi ve bir demir bardak.Belki kırılmasın diyeydi ya da başka bir şey...
Komidinin üstünde tadından hoşlanmadığı ama her gün oraya bırakılan şekerler vardı.Renk renk nedense bunları hiç sevmezdi.

Başka bir dünyaya açıldığı zamanlar vardı.Saf oksijenle hasret giderdiği anlar.Kendine huzur depoladığı anlardı adeta.Yüzünde daima bir gülümseme vardı.Her an her durumda hiç eksik olmayan.Mavi gözlerine hakaret eden bir kırmızılık vardı gözlerinde.Bu onu çok rahatsız ediyordu.Birde izinsiz gelen o titremeler ne istiyordu bedeninden.Geçmişi hatırlamışçasına.

Güzel şeylerde oluyodu hayatında.O sevdiği ağacın altında nefes almak özgürce,kuşları seyretmek korkusuzca ve düşünmek sınırsızca.

Birde 9 sene öncesine gitmek bir daha dönmemek adına...

Her gün devam edecek sevgili okurlar.

Vedatkvst sevgiler...